Vrouwen & politiek: Freya Piryns
Quote van de week: "Natuurlijk twijfel ik vaak, maar gelukkig kan niemand dat aan me zien."
Freya Piryns, ‘Freke’ voor de vrienden, deelt samen met haar ouders – journalist Piet Piryns en actrice Mia Van Roy – én haar zoontje Jesper (6), een prachtig herenhuis in de Antwerpse wijk Zurenborg. Freya en Jesper bewonen de bovenste twee verdiepingen, haar ouders de benedenverdieping. Ik woon graag in deze buurt, zegt ze. Zurenborg is echt een dorp in de stad. Je hebt alle voordelen van het stadsleven – je zit vlak bij het centrum en het openbaar vervoer – en tegelijk is het hier heel gemoedelijk. Alle buren kennen elkaar, er worden straatfeesten georganiseerd, de kinderen spelen er bij elkaar. Bovendien is het sinds mijn echtscheiding ook heel gemakkelijk dat mijn ouders er zijn om mijn zoon af en toe op te vangen.
Eerst nerd, dan rebel
Je vader en moeder zijn allebei mei ’68-ers. Hoe moet je je daar als tiener tegen afzetten? (lacht)
Net als elke tiener heb ik dat op mijn manier ook gedaan. En achteraf gezien vind ik dat best grappig. Andere kinderen worden rebels, maar bij mij was het eerder omgekeerd. Mijn ouders waren ruimdenkend, ik vooral kleinburgerlijk, braaf en saai zelfs. Op mijn zestiende had ik al een vriendje. Hij kwam uit een groot gezin, waar zelfs al kleinkinderen waren. In plaats van uit te gaan, ging ik liever babysitten. Tussen mijn zestiende en twintigste heb geen café of discotheek van binnen gezien. Ik zat gewoon altijd thuis. Ik denk dat mijn ouders daar de muren van op liepen. Ik had toen ook al beslist dat ik snel wilde trouwen en kindjes maken. Terwijl zij juist zeiden: ‘Doe toch iets, experimenteer, ga in het buitenland studeren… Maar dan moest ik mijn vriendje achterlaten en dat wilde ik niet. (lacht) Engagement was mij compleet vreemd toen.
Pokerface
Wanneer is die klik naar je engagement van vandaag er dan wel gekomen?
Toen ik tijdens mijn studies regentaat in de studentenraad terechtkwam, besefte ik plots dat ik wel een mening had, dat ik veel dingen toch belangrijk vond, ook al had ik altijd het tegenovergestelde beweerd. Ik heb meteen de partijprogramma’s opgevraagd van de toenmalige SP en van Agalev, en beslist om me lid te maken van die laatste. Vooral omdat ik het programma allesomvattend vond, met een langetermijnvisie en meer gericht op de hele wereld. Vanaf dan is het nogal snel gegaan. Door in het studentenleven terecht te komen, besefte ik ook dat ik toch te weinig had geleefd en heb ik het met mijn vriendje uitgemaakt. Op heel korte tijd zag mijn wereld er dus helemaal anders uit.
Mannen hebben het makkelijker
Zijn emoties welkom in de politiek?
Uiteraard zijn ze er. Toen ik senator werd, heb ik onmiddellijk de gesloten asielcentra bezocht omdat ik op school heel wat leerlingen van de ene op de andere dag had zien verdwijnen nadat de politie ze was komen halen. Ik wilde altijd al weten wat er eigenlijk met die kinderen was gebeurd. Op het moment dat ik senator werd, had ik eindelijk toegang tot die gesloten centra. En ik kan je verzekeren: daar word je absoluut emotioneel van. Maar op het moment dat je probeert om daar wetgevend werk rond te doen en daarover in debat te gaan, moet je die emoties opzijzetten en met rationele argumenten komen.
Lees het volledige interview met Freya Piryns in Libelle 16 (21 april 2011)