Aan Bram (4): “Dat huilen mag, altijd. Ik zal jou altijd troosten, en jij mij”

Door De Redactie

Naar aanleiding van de aanslag in Nice staat de wereld weer even stil. Hoe kan zoiets gebeuren? En wat moeten we met dat sluipend gevoel van angst? Planner Karolien schreef een open brief aan haar zoon Bram (4). Omdat er ook nog hoop is. En schoonheid. En heel veel liefde.

Lieve Bram,

Op dit moment ben je met je oma en opa op vakantie in een klein Frans dorpje, dat niemand kent. Er wonen maar een paar honderd mensen, er zijn bijna geen toeristen, en rond de tuin staat een oude stenen muur. Je bent er veilig. Dat was het eerste waar ik aan dacht, toen je papa mij bij het ontbijt vertelde wat er in Nice was gebeurd.

Je bent nog maar vier (bijna vijf!), dus ik hoef je gelukkig nog niets uit te leggen. Met een beetje geluk dringt het verschrikkelijke nieuws jouw wereld niet binnen. Ik moet denken aan de laatste schooldag, een paar weken geleden, toen we met je vriendjes naar de bioscoop zijn gegaan. Er stonden zwaar bewapende militairen te patrouilleren, en jij zei: “Kijk mama, echte schattenjagers!”.  “Ja,” zei ik, omdat ik zo meteen niets anders kon bedenken. Dat zijn de begrippen van jouw universum: schattenjagers, superhelden – maar ook boeven. Daar kun je je nu wel al zorgen om maken. “Is de voordeur op slot?” vraag je regelmatig. Dan zeg ik dat er bij ons geen boeven zullen komen, ook al weet ik dat niet zeker.

Wat mij moed geeft, is jouw goede hart. Wat die boeven betreft, heb jij allang een plan bedacht: heel veel sportwedstrijden winnen en al je gouden bekers uitdelen aan de boeven in de wereld, zodat ze niet meer hoeven te stelen. Misschien bedenk jij ook wel een oplossing voor wat er in Nice is gebeurd, in Parijs, Zaventem, Brussel.

Want ik weet het antwoord niet. Ik begrijp niet hoe en waarom. Ik kan je alleen zeggen dat elk leven telt. Dat iedere baby die geboren wordt, waar ook op de wereld, precies hetzelfde is. Dat als ieder kind kan eten, spelen en leren, er geen boeven meer hoeven te zijn. Dat het leven mooi is, dat de wereld mooi is, en dat we niet bang moeten zijn. Dat huilen mag, altijd. Ik zal jou altijd troosten, en jij mij.

Liefs,

mama

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."