SOS relatie: Katty wil heel graag gaan samenwonen met Mario, maar hij is erg terughoudend
Mario en Katty zijn al vier jaar een koppel. Katty wil graag de stap zetten om te gaan samenwonen, maar Mario houdt de boot af. Na de zoveelste ruzie lassen ze een pauze in in de relatie.
Wat zegt Katty?
Katty (43): “Ik leerde Mario kennen via gemeenschappelijke vrienden. Ik had een ongelukkig huwelijk en een lange relatie achter de rug en heb in relaties de neiging om mezelf te veel aan te passen en te weinig mijn grenzen te stellen. Ik ben daarvoor lange tijd in therapie gegaan.
Met Mario pakte ik het dus anders aan. Ik deelde vaker dan ooit tevoren wat ik dacht en voelde. We hadden lange gesprekken over onze gevoelens, iets wat ik voorheen nooit had gekend. Toch belandden we opnieuw in een situatie waarin ik de aanklampende partij ben en opnieuw mijn grens verleg.
Bij elke stap was Mario terughoudend. De eerste vakantie samen begon in de grootste spanning, eindejaar wilde hij apart vieren…
Van in het begin gaf ik aan geen half engagement te willen. Zo zag Mario het ook. Ik ging niet direct naar bed met hem, ook al voelden we ons aangetrokken tot elkaar, gewoon omdat ik uit ervaring weet dat ik dan al verloren ben. Ik wilde eerst zeker zijn dat Mario oprecht was. En dat bleek echt wel, zelfs tot op vandaag. En toch.
Bij elke stap richting meer samen zijn, was Mario terughoudend. Niet openlijk, maar toch duidelijk. De eerste vakantie samen, met de kinderen, duurde maanden om geregeld te krijgen. Altijd was er iets: te weinig sport, te veel cultuur, te veel samen, te weinig samen, het zwembad niet groot genoeg. Om gek van te worden. De vakantie zelf startte in de grootste spanning. Uiteindelijk werd het nog leuk, maar tegen dan was ik al gewoon helemaal op.
Eindejaar was er ook zo eentje. Hij wilde dat graag elk op zichzelf, maar als koppel wil je toch samen zijn met kerst? Nu ‘verdween’ hij gewoon een week van de radar en moest ik het stellen met een berichtje. Ik zei dat dit me ongelukkig maakte, maar dat zorgde dan voor ruzie. Dat hij meer tijd wilde, en zijn vertrouwen in relaties moest herwinnen.
Ik heb het gehad met dat aantrekken en terugtrekken wanneer er echte beslissingen genomen moeten worden. Ik voel me moe en opgebrand
Twee jaar geleden begonnen we te praten over samenwonen. Ik keek naar huizen, hij keek naar huizen. Deed ik een voorstel, was het nooit goed genoeg. Als hij er eentje deed, viel het ruim buiten ons budget of regio. De druppel was dat hij een afspraak om samen naar een huis te gaan kijken, buiten mijn weten afzei en me wijsmaakte dat het huis al verkocht was.
Ik heb het er zo mee gehad. Ik voel me moe, opgebrand. Altijd weer dat terugtrekken wanneer er echte beslissingen moeten genomen worden. Ik heb toen gezegd dat het voor mij even niet meer moest, en dat hij eerst met zichzelf aan de slag moest. Dat is nu vier maanden geleden. Hij belt en stuurt regelmatig, maar beslissen lukt niet. Ik weet ook niet of het wel positief is, mocht hij nu ja zeggen om samen te gaan wonen.”
Wat zegt Mario?
Mario (47): “Toen ik Katty leerde kennen, had ik een bijzonder moeilijke tijd achter de rug. Mijn vrouw had me jarenlang verschillende keren bedrogen. Ze toonde telkens spijt, ik gaf het altijd weer een kans, hopend dat het goed zou komen. Maar dat gebeurde niet. Ik weet dat het meer met haar dan met mij te maken had, dat altijd ergens anders zoeken naar bevestiging, maar het heeft mijn zelfvertrouwen helemaal onderuit gehaald.
Toen ik Katty leerde kennen, voelde ik dat dit een heel ander verhaal was. Ze had ook moeilijke dingen meegemaakt, leek me heel duidelijk iemand die er ten volle wilde voor gaan. We hebben al heel veel mooie momenten beleefd, vooral als het enkel over ons twee gaat. We delen veel interesses, kunnen lachen met de onnozelste dingen, en ook seksueel klikt het goed tussen ons. Over de kinderen, wat vaak toch moeilijk is in samengestelde gezinnen, hebben we zelden een discussie.
Het is sterker dan mezelf: telkens wanneer er concrete toekomstplannen worden gemaakt, ga ik op de rem staan
Wat bij ons bijzonder moeilijk loopt, is toekomstplannen maken. Katty heeft veel nood aan duidelijkheid en die kan ik haar niet altijd direct geven. Ze respecteert dat, maar ik zie ook dat het haar ongelukkig maakt, wat mij dan weer stress geeft. Ik trek me dan terug, wat haar nog ongelukkiger maakt. Ik heb haar al vaak gekwetst en voel me daar schuldig over.
Het is sterker dan mezelf. Telkens als er concrete toekomstplannen worden gemaakt, wat Katty vaak doet, word ik onrustig en ga ik op de rem staan. Ik word dan paniekerig en kan er niet over praten. Het enige wat ik dan wil, is rust. Ik maak dan vaak lange wandeltochten of ga een paar dagen naar het huisje van mijn ouders in de Ardennen. Ik heb daar slecht bereik, en dat komt me dan ook goed uit.
We lopen vast op de samenwoonplannen. Misschien moet ik erkennen dat ik daar nog niet klaar voor ben
Katty vindt dat erg moeilijk. Ik probeer haar duidelijk te maken dat ik haar niet afwijs. We kunnen het daarover hebben, maar echt helpen doet het niet. Ik blijf me schuldig voelen en zij afgewezen, of dat denk ik toch… Ons hele verhaal is vooral vastgelopen op de samenwoonplannen. Misschien zijn we daarin te snel gegaan en moet ik voor mezelf erkennen dat ik daar nog niet klaar voor ben. Ik word bang als het daarover gaat.
Zij denkt dat ik saboteer en de dingen bewust vertraag, maar dat is zo niet. Ik wil gewoon echt dat de plaats en de manier van wonen zowel voor ons en onze kinderen goed aanvoelt. Katty zou sneller willen beslissen en dan zien hoe het evolueert. Daardoor hebben wij al vaak erg emotionele gesprekken gehad, en dat is erg uitputtend.”
Hoe moet het nu verder?
Relatietherapeute Rika Ponnet: “Katty en Mario starten de gesprekken met een zekere gelatenheid. Mario geeft aan dat hij zich schuldig voelt. ‘Dat vind ik nogal gemakkelijk,’ zegt Katty, ‘ik heb zo vaak uitgelegd hoe ik me voel als hij de dingen doet die hij doet. Hij begrijpt dat, het lijkt dan even dat we op dezelfde golflengte zitten, maar een paar weken later zijn we weer naar af. Ik voel me zo opgebrand, dat altijd opnieuw hopen en ontgoocheld zijn, put me uit.’
Als Katty die woorden uitspreekt, zie ik de machteloosheid bij Mario. Ze willen weten of het nog zin heeft, waarop ik aangeef dat hier zitten toch van betekenis is. We hebben het uitgebreid over de dynamiek in hun relatie, het aantrekken en wegduwen, aanklampen en vermijden.
Echte verbinding gaat vooral over niet nadenken, maar over ervaren en voelen. De echte beleving stopt wanneer er te veel analyse is
Katty vertelt dat ze in vorige relaties altijd een pleaser is geweest en via therapie uiting leerde te geven aan wat zij nodig heeft. In de relatie met Mario blijkt dat toch niet de sleutel. Ik leg uit dat er een verschil is tussen inzicht hebben en echt veiligheid en verbinding creëren. Katty neemt in de relatie met Mario de rol van therapeut op en dat zorgt voor goede gesprekken, maar niet noodzakelijk voor een betere band.
Echte verbinding gaat toch vooral over niet nadenken, maar ervaren en voelen, via gesprekken die goed zijn voor de relatie en niet uitputtend. De echte beleving stopt wanneer er te veel analyse is. Dat herkennen ze allebei. ‘Dat is exact wat me zo uitputte en wat ik niet begreep. Ik was zo hyperalert voor alles wat er gebeurde tussen ons.’ Mario antwoordt: ‘Ik voelde me vaak de mindere tijdens die gesprekken, want ik heb niet het vermogen om alles te bespreken zoals Katty dat kan. Daar werd ik erg onrustig van.’
Hoe het dan wel kan, vraagt Katty zich af. Ik zeg dat het in eerste instantie gaat over durven aangeven wat ze echt graag willen, nu ze even uit hun verstikkende dynamiek zijn. Soms jagen we dingen na die meer zeggen over ons gevoel bij wat de andere doet, dan over onze echte verlangens.
“Nu ze uit hun verstikkende dynamiek zijn, is het een goed moment om aan te geven wat ze écht graag willen”
‘Dat is het. Ik heb de afgelopen tijd ontdekt dat ik eigenlijk heel hard aan het pushen was om samen te gaan wonen, terwijl ik het diep vanbinnen niet eens echt wil. Het was me meer te doen om Mario’s reactie.’
Mario antwoordt: ‘En ik liep weg van iets waarvan ik het gevoel had dat het niet meer over mij of over ons ging, maar over Katty’s angst dat ook ik een rotzak zou zijn die niet te vertrouwen is. Het bizarre is: dat werd ik dan ook nog.’ Nu ze beter doorhebben wat ze echt met elkaar deden, willen Katty en Mario het allemaal even op zijn beloop laten. De suggestie om opnieuw van nul te beginnen, af te spreken en meer oog te hebben voor elkaars tempo, willen ze de komende tijd uitproberen.”
Lees ook: