Getuigenis: Julie kreeg op haar tiende de diagnose diabetes
Julie kreeg op 10-jarige leeftijd te horen dat ze diabetes had. Ze vertelt hoe ze daar al snel leerde mee omgaan, maar de bezorgde vragen bij elke hap inmiddels wel kan missen.
Dramatische suikerwaarden
Julie: “Ik zat in het vijfde leerjaar toen ik plots heel veel vermagerde. Ik werd vaak duizelig, voelde een sterke druk in mijn hoofd en moest vaak plassen. We hadden geen flauw idee wat dit in hemelsnaam kon zijn, maar het werd steeds erger. Een collega-leerkracht van mijn mama heeft zelf diabetes en zij herkende wél de signalen. Op een dag prikte ze mijn suiker. Mijn waarden bleken dramatisch. Een halfuur later stonden we op spoed.
Daar werd de diagnose diabetes type 1 al snel gesteld. Mijn pancreas maakte dus helemaal geen insuline meer aan. Ik bleef meteen een week in het ziekenhuis en de diabetes-educatoren omringden me heel goed. Zodra we van de schok bekomen waren, leerde ik koolhydraatporties tellen, bloed prikken en insuline spuiten. Zo kon ik de ziekte al snel goed opvolgen.
Insuline spuiten en koolhydraten tellen
Dat doe ik nu al bijna vijftien jaar. Vier keer per dag spuit ik insuline in. Op het moment dat ik mijn maaltijd voor me heb, spuit ik een snelwerkende dosis in. De hoeveelheid hangt af van mijn koolhydraatporties. Één portie is 12,5 gram. Het aantal porties vermenigvuldig ik met een ruilwaarde en zo weet ik hoeveel ik moet spuiten. Wanneer ik ga slapen spuit ik een traagwerkende dosis in.
Om je suikerwaarde te meten, is er gelukkig technologisch veel vooruitgang gemaakt. Zo connecteert een sensor in mijn buik met een app op mijn smartphone, waardoor ik nog maar tweemaal per dag bloed moet prikken in plaats van viermaal.
De vragen bij alles wat ik in mijn mond stop ben ik wel beu. ‘Mag jij dat wel eten?’ krijg ik te horen bij iedere maaltijd op het werk. Suikerziekte is geen allergie aan suiker. Ik mag net zoveel suiker eten als iemand zonder suikerziekte. Alleen, als er te grote schommelingen zijn, dan wegen de gevolgen veel zwaarder door dan bij iemand zonder diabetes.
Een goede patiënte
Daarom word ik regelmatig volledig doorgelicht. Mijn ogen, hart, longen en schildklier worden nauwgezet opgevolgd. Problemen aan de voeten komen ook vaak voor bij diabetici. Wondjes kunnen veel sneller ontsteken en bij oudere mensen leidt dat soms tot amputaties. Maar mijn arts zegt dat ze erg tevreden is met mij als patiënte en dat stelt me gerust.
Ik kan bovendien sporten en werken als opvoedster in ploegen. Het heeft dus wel effect op mijn leven, maar ik doe toch wat ik graag doe. Veel mensen denken dat ik helemaal geen suiker mag eten, maar gelukkig is dat niet zo. Door voortdurend koolhydraatporties te tellen, weet ik dat dat wel heel moeilijk zou zijn. Want het zit overal in.”
Beeld: Getty Images
Dit artikel maakt deel uit van ons minder-suiker-plan. Benieuwd naar meer? Klik hier!
Meer over suiker:
- Feit of fabel: veroorzaakt suiker diabetes?
- Dit doet suiker met je lichaam
- Feit of fabel: worden we dikker door suiker?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!