Telepathie, bestaat dat nu echt? Lezeressen delen hun ervaringen
“Mijn zus en ik hadden exáct dezelfde dromen. Tot de details toe”
Het is je vast ook al overkomen: je wilt iets zeggen en net op dat moment zegt je partner hetzelfde. Maar wat Rani en Sophie meemaakten, was toch van een andere orde.
Rani en haar zus deelden een kamer én hun dromen
Rani: “Ik heb een heel nauwe band met mijn zus, we hebben jaren op dezelfde kamer geslapen. Maar dat kan niet verklaren waarom wij een paar keer precies dezelfde droom hebben gehad.
Ik was een jaar of zeven, mijn zus negen. Op een ochtend vertelde ik haar dat ik gedroomd had dat er een dinosaurus in onze school was binnengestormd en dat zij en ik samen de kinderen gered hadden. ‘Echt?’ vroeg mijn zus stomverbaasd. ‘Ik heb precies dezelfde droom gehad vannacht!’ Zij kon ook alle details aanvullen, zoals langs welke weg zij en ik de andere kindjes hadden weggeleid. Wij waren de helden van de droom!
Alle details van mijn droom kon mijn zus aanvullen!
Ik herinner me ook nog een andere droom, waarin we allebei in de camionette van onze papa zaten en hij vergeten had de handrem aan te trekken. We bolden samen de berg af. Dat zij ook die droom heeft gehad, precies dezelfde nacht, dat kan toch geen toeval zijn? Er is iets wat ons verbindt en ik geloof oprecht dat je het telepathie kunt noemen.”
Sophie reageerde fysiek op wat haar zus overkwam
Sophie: “Ik heb geen wetenschappelijke kennis rond telepathie, voor mij gaat het meer om een gevoel, dat ik overigens niet tegen iedereen durf uit te spreken, uit schrik om voor gek versleten te worden.
Net als Rani voelde ik me telepathisch verbonden met mijn zus: een vreemd gevoel dat je niet kunt plaatsen. Soms was dat gevoel beangstigend. Als mijn tweelingzus verdrietig was, dan was ik het ook. En toen ik een jaar of drie was en in de tuin tegen de grond smakte, begon mijn zus binnen te wenen. Terwijl ze me helemaal niet had zien vallen!
Mijn zus was aangereden, precies op het moment dat ik me zo misselijk begon te voelen…
Het meest opmerkelijke en verdrietige voorval gebeurde op de dag dat mijn zus verongelukt is. Het was een vrijdag, ik voelde me ’s morgens kiplekker en had de hele dag gewoon gewerkt tot ik ineens, rond een uur of vier, enorm misselijk werd.
Ik was er zo erg aan toe dat mijn baas me met de auto naar huis heeft gebracht, fietsen ging niet meer. Ik schreef het toe aan de vermoeidheid na een week werken, maar een uur later kreeg ik het vreselijke bericht dat mijn zus een ongeluk gehad had, precies op het moment dat ik me zo slecht begon te voelen… Kon dat nog toeval zijn?
Ik heb het wel vaker voor, dat ik op hetzelfde moment hetzelfde denk of zeg als mijn dochter of man, dat lijkt me normaal als je samenleeft. Maar die voorvallen met mijn tweelingzus, met als pijnlijk ‘hoogtepunt’ haar ongeval, die zijn toch moeilijk te verklaren…”
Meer tips:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
