Jeugdvriendinnen: “Zij weet alles van mij, zelfs meer dan mijn eigen man”

Leen: “Inderdaad. We zaten nochtans niet in dezelfde klas, enkel voor een paar lessen. Maar toch klikte het direct tussen ons. Het jaar nadien is jammer genoeg de mama van Liesbeth veel te vroeg overleden. Ik probeerde er zoveel mogelijk voor haar te zijn in haar verdriet. Door die zware rugzak samen te dragen, werd ‘ie een beetje lichter. Hoe ze nadien de zorg voor haar vader op zich nam, vind ik echt bewonderenswaardig.”

Liesbeth: “Ik zal nooit vergeten hoe Leen me gesteund heeft in die periode. Toen mijn mama overleed, kwam onze vriendschap onder druk te staan door het grote verdriet. Maar ze was er echt elke dag voor mij. En daar waren geen grote woorden voor nodig. Ze was er gewoon. Ongelofelijk vond ik dat. Leen heeft dan ook met mijn familie een uitstekende band. Mijn papa noemt haar zelfs zijn tweede dochter. Prachtig, toch?”

Ik koe van joe

Liesbeth: “In onze schoolperiode was er reclame op tv met de slogan ‘ik koe van joe.’ Dat is door de jaren heen ook onze leuze geworden. We zeggen het zelfs nu nog elke dag tegen elkaar of sturen het via appjes of berichtjes. Vroeger ging het zelfs zo ver dat we elkaar altijd iets met het thema ‘koe’ cadeau deden. (lacht) Knuffels, beeldjes, boekjes … gewoon om te tonen dat we elkaar graag zien. Leen weet ook alles van mij. Zelfs meer dan mijn eigen man.” (lacht)

Ik koe van joe. We zeggen het elke dag tegen elkaar of sturen het via een appje.

Leen: “Vandaag blijft het bij onze dagelijkse ‘ik koe van joe’-berichtjes. (lacht) En ik vind dat ook belangrijk dat we dat blijven zeggen. Zo blijven we die verbondenheid aanwakkeren, want natuurlijk zijn we ook wel verschillend op sommige vlakken. Maar da’s niet erg. We weten wat we aan elkaar hebben. Tijdens de eerste lockdown liet Liesbeth een sleutelhanger voor me maken die ze thuis liet bezorgen, en ik bezorgde haar een mand vol lekkers met Pasen. Die kleine attenties betekenen zoveel. En daar ben ik zo blij om!”

Liesbeth: “Inderdaad, kleine memorabele momentjes … Zalig! Maar er zijn ook grote momenten die in ons geheugen gegrift staan. Zo vroeg ik Leen als getuige op mijn huwelijk. Dat was een heel bijzonder en liefdevol moment. Ik kan me echt geen leven zonder haar voorstellen.”