moestuincolumn
Getty Images

Moestuincolumn: “Doe alles met een slakkengang, dan duurt het leven lekker lang”

Ook tijdens de rustige wintermaanden kijkt Libelle-redactrice Jolien, opgegroeid op de boerderij van haar ouders, met verwondering en passie naar wat de (moes)tuin deze keer te bieden heeft.

Meer ‘zijn’, minder doen

Het heeft even geduurd voor ik het kon: nietsdoen. Ik heb de meest liefdevolle opvoeding gekregen die een mens zich kan dromen, maar gewoon eens een paar uur luieren? Dat had ik nooit gezien, laat staan van gehoord. Als kind moesten we helpen.
Daarnaast deden we nog duizend-en-een (vakantie)jobs. Luieren stond simpelweg niet in ons woordenboek, wij waren werkers.

Er waren een crash en een dokter nodig om mij te doen inzien dat de boog niet altijd gespannen kan staan. Hij zei me dat ik wat meer moest ‘zijn’. Toen ik hem vroeg hoe je dat dan precies dóét, dat ‘zijn’, lachte hij alleen maar.

De dokter zei me dat ik wat meer moest ‘zijn’. Toen ik hem vroeg hoe je dat dan precies dóét, dat ‘zijn’, lachte hij alleen maar.

Lui tuinieren

Een jaar later – en al veel bedrevener in dat ‘zijn’ – observeer ik samen met mijn zoontje een eekhoorn. Blijkbaar houden die geen winterslaap (zoals ik altijd dacht), maar een winterrust. Ze staan één keer per dag op om wat proviand uit hun voorraadkast te halen, smikkelen dat gezellig op in hun woonkamer (die 15 graden warmer is dan de buitentemperatuur) en gaan dan weer slapen. Het klinkt me als muziek in de oren: rusten, eten en weer fris wakker worden als het lente wordt.

Gelukkig heb ik de tijdsgeest mee. Lui zijn is in de mode. In alle ecologische bladen staat te lezen dat onze tuin er baat bij heeft als we wat vaker niets doen. Laat die blaadjes maar liggen: ideaal als beschermend mulchlaagje voor je vaste planten. Ook die stengels met uitgebloeide bloemen mag je nog even laten staan, dan vinden de vogels straks nog wat lekkers. En wil je verlost zijn van onkruid? Dan laat je toch gewoon je kippen een paar dagen los, de perfecte onkruidmachientjes. Intussen eten ze met plezier alle verdwaalde slakken, rupsen en larven op. Kun je dat ook weer van het lijstje schrappen.

“Mijn zoontje toont me blij de neerdwarrelende helikoptertjes. Die zie je niet als je doorraast”

Het zit ‘m in details

Er blijft dus veel tijd over om uitgebreid te kokkerellen. En dat is exact waar ik zin in heb nu de dagen korten en de avonden gevoelig kouder worden. Ik laat stoofpotjes sudderen tot het hele huis lekker ruikt. Ik sla pagina na pagina om in mijn boek, terwijl ik af en toe vanonder mijn dekentje kom kijken of het desembrood al uit de oven kan en om eens liefdevol in de pompoensoep te roeren.

Op zondagmiddag hangen we in de zetel en kijken we een film. Daarna maken we buiten een wandeling. Boris, mijn zoontje, merkt enthousiast helikoptertjes op die naar beneden dwarrelen, net als in de film daarnet. Het zit allemaal in de details. Details die je niet ziet als je tegen 100 km per uur doorraast. Dit seizoen breek ik een lans voor trager en minder.

Laat ons maar collectief een beetje lui zijn.

Nog meer moestuincolumns:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!

 

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."