Annick
“We worden de oudjes, maar we kunnen wel proberen om de coole oudjes te zijn”
Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.
Over het nakende pensioen van Walter
Binnenkort is het de laatste werkdag van Walter. Officieel gaat hij met pensioen op 30 september, maar met vakantie-, feest- en ouderdomsdagen stopt het vroeger. En dat is een mijlpaal. Wanneer je het geluk hebt dat je je job heel graag doet, dan is stoppen met werken best een grote stap. Een stap die mijn wijze man goed heeft voorbereid. Vijf jaar geleden is Walter opnieuw naar de muziekschool beginnen te gaan om zijn trompetspel te optimaliseren. Hij studeerde ooit klassieke trompet aan het conservatorium, maar ging nu voor jazz en improvisatie. Dat deed hij enerzijds natuurlijk voor zijn eigen plezier, maar ook omdat hij wist dat muziek een belangrijke plaats zou innemen na zijn carrière. Dan zou hij tijd hebben om veel te oefenen en veel te spelen.
De laatste maanden is hij ook begonnen met elke dag te wandelen. Wij zijn allebei fervente wandelaars in onze vrije tijd, maar nu wandelde hij naar zijn werk en deed hij ’s avonds nog een rondje. Ook dat staat op zijn lijst met dingen die hij wil blijven doen. We maken ook plannen om meer te gaan reizen. Gelukkig kan ik als zelfstandige mijn agenda zelf bepalen en bovendien doe ik niets liever dan leuke, betaalbare plekjes vinden om te logeren. We praten veel over het nieuwe ritme dat op ons afkomt en nemen ons voor om niet te wachten om echt van het leven te gaan genieten, maar het nu al zo veel mogelijk te doen. Ook de grote reizen waar we allebei altijd van gedroomd hebben, zouden we graag maken nu het nog kan.
We praten veel over het nieuwe ritme dat op ons afkomt en nemen ons voor om niet te wachten om echt van het leven te gaan genieten
Ik voel dat Walter veel nadenkt over zijn pensioen en dat het, ondanks alle fijne vooruitzichten, soms met gemengde gevoelens is. Het is ook niet niets om te stoppen met werken. Zijn actieve leven lijkt voorbij. Hij moet een nieuwe invulling geven aan zijn dagen. Zijn identiteit verandert. Na mijn ontslag heb ik zelf heel goed gevoeld hoeveel van mijn identiteit bepaald werd door mijn werk. Maar meer dan anderhalf jaar later kijk ik er helemaal anders naar. Ik ben wie ik ben en daardoor doe ik wat ik doe. En je blijft wie je bent met al je talenten, ook als je ontslagen wordt of met pensioen gaat. Niet dat ik zijn gevoelens daarmee minimaliseer. Ik hoop vooral dat hij na verloop van tijd hetzelfde zal ervaren als ik, want het is ook echt een nieuwe fase in je leven. Maar het klinkt niet altijd zo positief.
Het dreigende zwarte gat
Wanneer je je hele professionele leven hebt geprobeerd om zinvol bezig te zijn en plots heeft niemand je meer nodig – professioneel dan – dan is dat een verlies. En veel mensen spreken over dat dreigende zwarte gat. Ik denk dat ook de term ‘gepensioneerde’ iets oproept waar mijn man nog niet klaar voor is. Tijdens een van mijn lezingen over mijn ontslag kwam er een dame naar me toe die mijn gevoelens van verlies herkende van toen zij met pensioen ging. “Als je werkt, kom je met alle generaties in aanraking, en na mijn pensioen waren plots alle hoofden grijs.” Zij had het er nog steeds erg moeilijk mee. Ik zeg tegen Walter dat hij blij mag zijn dat hij het soms erg vindt dat het werkende leven voorbij is, want dat betekent dat het waardevol is geweest. Mensen die nog moeten werken en reikhalzend uitkijken naar hun pensioen hebben vast niet dezelfde arbeidsvreugde als diegene die hij gekend heeft.
Toen we vier jaar geleden grootouders werden, zeiden we ook al dat het een nieuwe fase was. Dat we opschoven op de tijdlijn
En het is waar, het is het begin van de ‘derde leeftijd’, de laatste grote fase in je leven. Maar toen we vier jaar geleden grootouders werden, zeiden we ook al dat het een nieuwe fase was. Dat we opschoven op de tijdlijn. Dat wij nu bijna de laatste in die lijn waren. Maar toen was er alleen maar heel veel vreugde om dat nieuwe leven. We schoven met heel veel plezier op. We worden de oudjes, maar we kunnen wel proberen om de coole oudjes te zijn. De grootouders die tijd hebben om van hun kleinkinderen te genieten. Die met veel goesting en zoveel mogelijk energie in het leven blijven bijten.
De dag na zijn laatste werkdag gaan we naar het Ardennenhuis, en de week erna gaan we twee weken wandelen in Engeland. We wandelen al jaren samen, naast elkaar (of ik achter hem als het bergop gaat). Deze nieuwe periode gaan we weer samen aan. Benieuwd wat er nog op ons pad komt.