Koens column: “Kikkererwten die duizenden kilometers naar hier worden vervoerd, is dat dan ecologisch?”

Koen Strobbe (57) keert na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Nu we terug in België zijn, kan ik er echt van genieten om weer elke morgen de krant bij het ontbijt te lezen. Of toch bijna elke morgen, want ook daarin is ons mooie land gedurende de twintig jaar dat we in Frankrijk woonden, veranderd: de post is niet meer de post van vroeger. Nu weet ik wel dat ik daarmee een open deur intrap, omdat zowat elke dienstverlening, van stipt rijdende treinen tot op tijd in de bus vallende post, er in heel de wereld stevig op is achteruitgegaan.

Maar in het geval van een krant bestaat er geen excuus: wie heeft daar nog wat aan als je ze ’s morgens niet bij het ontbijt kunt lezen? “Het milieu heeft daar wat aan”, zegt de bode kordaat wanneer ik hem ernaar vraag. “Als we twee keer moeten rijden om eerst alle kranten te bussen, dan blazen we twee keer zoveel koolstof de wereld in.” Als hij het zo stelt, heeft de brave man natuurlijk gelijk, ware het niet dat de krant op veel dagen wél keurig op tijd in de bus zit en dat er dus wel degelijk twee keer rondgereden wordt met de post. Er moet dus een andere reden zijn. “Er waren twee collega’s ziek”, geeft de man schoorvoetend toe.

“Ik erger me aan de wildgroei aan klimaatexcuses, vooral als grote bedrijven de zwartepiet ook nog eens willen doorschuiven naar u en mij”

Als ik later mijn verhaal aan Ilse vertel, vraagt ze waarom ik me daar eigenlijk zo druk in maak. “Het gaat me helemaal niet om die krant die te laat komt,” zeg ik, “maar wel om de valse verklaring die daarvoor gegeven wordt.” Ik zucht luid: “Klimaathypocrisie.” Ilse begint te lachen. “Het is toch waar”, zeg ik. “Dertig jaar geleden bestond ze al in de hotelbusiness, die hypocrisie. ‘Voor het milieu vervangen we uw handdoeken niet dagelijks, maar enkel als u ze op de grond gooit.’ Hoe dom dacht die hotellobby eigenlijk dat haar klanten waren? Iedereen met twee gram verstand wist toch dat het gewoon om geld ging: elke niet gewassen handdoek stond voor extra cash in de kassa.”

Nu ben ik zelf de eerste om te willen betalen voor een schonere wereld. Ik heb geen enkel probleem met extra belastingen om milieuvriendelijke toepassingen in ons dagelijkse leven te introduceren. Ik overweeg zelfs de aankoop van een schandalig veel te dure elektrische auto, gewoon omdat de logica zegt dat zoiets beter is voor iedereen. Maar de wildgroei aan klimaatexcuses, daar erger ik me aan. Vooral als grote bedrijven de zwartepiet ook nog eens willen doorschuiven naar u en mij.

Neem nu de maatschappelijke discussie rond het al dan niet eten van vlees. Vroeger was dat debat min of meer duidelijk: je had mensen die wél vlees aten, en je had er die dat niet deden. De niet-vleeseters hadden meestal twee redenen: ze voelden medelijden met de dieren die voor onze voeding moesten sterven, of ze waren van mening dat vlees ronduit ongezond was voor een mens.

Tegenwoordig wordt echter zelfs in dit soort discussies met het klimaat geschermd: het aantal winden dat al die koeien en varkens laten, het water, de ruimte en het voedsel dat ze verbruiken… Iemand die nu nog vlees eet, kán enkel een klimaatontkenner zijn. Nu letten wij thuis zelf al jaren op ons vleesverbruik en eten we meestal kip of kalkoen.

“Wat is ecologisch het alternatief als je helemaal géén vlees meer wilt eten? Wat mij betreft zeker niet al die vleesvervangers die je in de rekken ziet liggen”

Maar als je echt helemaal géén vlees meer wilt eten, wat is dan ecologisch eigenlijk het alternatief? Wat mij betreft zeker niet al die vleesvervangers die je in de rekken ziet liggen, plantaardige alternatieven die liefst, dankzij een rist smaakversterkers, zo hard mogelijk naar vlees smaken. Heeft er zich al eens iemand afgevraagd wat de ecologische voetafdruk is van alle soja, kikkererwten en diens meer die over duizenden kilometers naar hier moeten worden getransporteerd vooraleer ze ergens in een fabriek tot hamburgers worden gestampt?

“Misschien moeten we alleen nog zelfgekweekte kippen eten, om het milieu ten dienste te zijn”, suggereert Ilse. “Geen transport meer, ze hebben hier een goed leven gehad en we weten dat ze geen rommel gegeten hebben.” “Maar we moeten ze wél nog slachten,” zeg ik, “het blijft dus een dier dat dood moet om een mens te voeden.” “Of we eten enkel hun eieren,” roept Kwinten vanuit de keuken, “dat is pas goed voor het milieu. Leve de klimaatpannenkoek!”

LEES MEER VAN KOEN STROBBE:

• Koens column: “Ons nieuw gemeentehuis heeft een aanraakschermpje en een ‘procedure’ vóór je geholpen wordt”
• Koens column: “Voor een goeie internetverbinding moet je toch écht in België zijn”
• Koens column: “‘Als u liever een droge dan een sappige kalkoen wilt, zal ik u niet tegenhouden’, zegt de poelier”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!