Groeten uit Zweden: “De kinderen zijn intussen Belg én Zweed. Voor hen is dat belangrijk”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 45, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (17) en Stina (14). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

De langverwachte brief

“Ze zijn toch ook nog Belg?” vroeg mijn mama bezorgd, alsof iemand dat stilletjes van hen kon afpakken. Ik kon haar geruststellen: sinds die langverwachte brief eindelijk in de bus viel, hebben Elias en Stina nu officieel een dubbele nationaliteit. Twee paspoorten, twee verhalen. Ze zullen altijd Belg blijven. Ze zijn er geboren, hun familie woont er, en hun eerste belangrijke jaren speelden zich daar af. Bovendien doen we écht ons best om hun Nederlands levendig te houden. Meertaligheid is tegenwoordig toch overal een meerwaarde?

Toen we destijds onze auto volstaken en naar Zweden trokken, was dat eigenlijk maar voor een jaartje. Proberen, weet je wel? Het huis werd verhuurd, zodat we – moest het avontuur tegenvallen – gewoon terug konden. Niet zomaar naar België, maar naar hún België: hun buurt, hun huis, hun schooltje. Dat gevoel gaf ons de nodige rust.

Maar de tijd heeft zijn eigen tempo. Intussen woont Stina al even lang in Zweden als ze ooit in België gewoond heeft. En als ik eerlijk ben, is de kans groot dat haar toekomst hier ligt, in het land waar wij als ouders ooit spontaan ons hart verloren. Die Zweedse nationaliteit voor de kinderen aanvragen voelde als een grote stap, maar wel eentje die past bij hoe hun leven hier vorm krijgt.

Voor ons gaat het trouwens helemaal niet om kiezen. Het gaat om omarmen: de warmte van België én de openheid van Zweden. België blijft voor hen voor altijd het familieland, de plek die naar herinneringen ruikt, naar wafels en chocolade, heerlijke frietjes en grootouders die altijd voor hen klaarstonden. Het is het land van hun roots, waar ze met plezier naartoe gaan. En vooral: waar ze altijd welkom zullen zijn. Dat is een geruststelling in een wereld die niet bepaald stabiel aanvoelt.

Dezelfde rechten

Misschien willen ze later in België studeren. Of een Erasmusjaar inlassen, eens proeven van die cultuur die ooit hun eerste thuis was. Het is fijn dat dat allemaal gewoon kan. Die mogelijkheid geeft ademruimte. Want als ze iets geleerd hebben, dan is het wel dit: volg je dromen, waar die ook liggen. Ze hebben hun achtergrond mee, hun talen, hun flexibiliteit. Je zou voor minder trots zijn.

Ze zijn Belg, maar ze zijn óók Zweed. En dat staat er nu zwart op wit. Dat geeft hen rust in het hoofd, en het gevoel dat ze volledig deel uitmaken van de maatschappij waarin ze opgroeien. Ze hebben namelijk dezelfde rechten als hun klasgenoten: studiebijslag, stemrecht, alles erop en eraan.

En voor een tiener die midden in zijn zoektocht naar identiteit zit, maakt dat écht een verschil. Het ene land is niet méér van hen dan het andere. Ze hoeven zichzelf niet in twee te knippen. Ze mogen met trots zeggen: “Ik ben Belg. En ik ben óók Zweed.”

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!