“Doodmoe verscheen ik op het trouwfeest. Maar daar in die mooie tuin voelde ik enkel intens geluk”

Moetjes en magjes

Je hebt zo van die weken dat het allemaal wat veel is. Zoals vorige week. Jongleren tussen gezin en werk, een rollercoaster van ‘moetjes en magjes’, het gevoel dat je op drie plaatsen tegelijk moet zijn. Ik had veel te doen op het werk, dingen die die week écht gedaan moesten worden. Tegelijkertijd was Oliver aan het worstelen met zijn examens en moest Noor drie wijsheidstanden laten trekken, met angst, dikke kaken en pijn tot gevolg. En m’n kleine rebel Anthony zat volop in z’n puberkuren, want hij had – “Nee, echt mama!” – geen zin in school na die heerlijke paasvakantie.

Alsof dat nog niet genoeg was, zat het weer ook niet mee en viel de regen met bakken uit de hemel. Maar te midden van al die dagelijkse beslommeringen gebeurde er iets prachtigs. Mijn neef Jeff trouwde met zijn lieve, charmante verloofde uit Canada. Tussen al mijn vergaderingen en thuis-kwesties door, zag ik via onze familie-app dat de familie van de bruid in België was aangekomen en kreeg ik de eerste verslagen door van de langverwachte kennismakingen.

Al die foto’s en berichten zorgden steevast voor een grote glimlach op m’n gezicht. Het ging van “Wat een toffe familie: de ouders, de (schoon)broer en zus, hun kinderen…” tot “Amai, die tweelingzussen lijken écht wel als twee druppels op elkaar.” Ik kon het niet nalaten om tussendoor ook wat dingen op te zoeken over Canada. Welke bekende Canadezen kennen we, bijvoorbeeld? Dat waren dan Bryan Adams, Roch Voisine en Céline Dion.

Ik ontdekte ook dat Canadezen blijkbaar erg leuke spreekwoorden hebben. Van iemand die een zware nacht heeft gehad, zeggen ze bijvoorbeeld dat ‘die aan de waslijn heeft geslapen’. En als de neerslag met bakken uit de lucht komt, wordt dat ‘rechtop regenen’ in Canada genoemd. Toen vrijdag, de dag van het huwelijksfeest, aanbrak, was ik moe van mijn drukke week, heel moe. Ik was ook niet meer naar de kapper kunnen gaan en het miezerde nog altijd.

Maar toen ik op het feest aankwam, in een prachtige tuin vol romantische lichtjes, deed dat er ineens allemaal niet meer toe. Hoe mooi is dat toch: een bruid en bruidegom die stralen van geluk en samen aan hun leven willen beginnen. De kinderen waren volop aan het spelen en liepen rond in hun eigen gecreëerde fantasiewereld. De hele familie was nog een keer samen: de mooiste negentigjarige groottante ter wereld, tante en nonkel, mama en vriend, mijn andere neef en zijn vrouw uit Brazilië… Lekker eten, een glaasje wijn, de sfeer zat goed, de regen en vermoeidheid van die week voelde ik allang niet meer.

De wereld stond even stil, ik voelde diep en intens geluk. Het klopt dat het echte leven gebeurt tussen al die drukke dingen, de takenlijstjes en dagelijkse beslommeringen door. ’s Avonds reden we allemaal voldaan naar huis en ik kon enkel maar denken: ook al had ik deze week aan de waslijn geslapen en regende het rechtop, ik was het allemaal snel vergeten door dat stralende bruidspaar.

Meer columns lezen?