Mijn verhaal: Heidi’s dochter was een tijdlang verslaafd aan fillers en botox
“Imkes gezicht stond strak van de botox en verloor alle expressie. Ik herkende mijn dochter amper nog”
Heidi’s dochter Imke was een tijdlang verslaafd aan fillers en botox. Ze vertelt hoe de drang naar ‘perfecte’ looks en zoveel mogelijk likes haar dochter steeds verder dreef.
Fan van de Kardashians
Heidi (52): “Veel meisjes zijn vandaag de dag op een extreme manier met hun uiterlijk bezig. Ik zie het dagelijks in mijn job als opvoedster op een internaat: de juiste looks en outfits zijn bittere ernst voor tieners. Ik heb dat de laatste jaren alleen maar zien toenemen, en jammer genoeg ook zelf van dichtbij meegemaakt… Ik heb drie dochters, waarvan Imke de oudste is (nu 23, red.). Ik zag haar opgroeien tot een vastberaden, zelfverzekerde, vlotte tiener. Perfectionistisch, dat ook wel, met niet die typische, rommelige tienerkamer. Wellicht begon dat trekje haar parten te spelen toen ze ouder werd.
Rond haar achttiende raakte ze verzeild in de tv-wereld. Ze zat in die periode ook veel vaker op sociale media en had een Instagramaccount die alsmaar populairder werd. Ze was uren bezig met het nemen en nabewerken van foto’s, en gebruikte filters om zich ‘mooier’ voor te stellen. Ik kon me daar erg druk in maken. Vakanties, bezoekjes, uitstapjes: ze waren nooit meer echt ontspannend op die manier. Ik heb zelf geen Instagram of TikTok, maar het werd me gaandeweg wel duidelijk dat ze dweepte met Kim Kardashian, een Amerikaanse beroemdheid die volgens Imke het perfecte uiterlijk had. Ik ging er allesbehalve in mee, zei dat ik háár mooier vond, honderd procent naturel. Mijn mening over schoonheid staat weliswaar haaks op die van mijn dochter. Ik draag geen make-up en vind dat ouder worden bij het leven hoort, net als rimpels. Ik wilde absoluut niet dat mijn dochter zich zou laten verleiden tot botox en fillers. Maar ik zag aan alles dat zij daar anders over dacht.
Imke vond onze levens te ‘gewoon’ en werd aangetrokken door glamour en likes. Dat bracht spanningen in ons gezin
Het lijkt wellicht onbegrijpelijk voor anderen dat ik de dag na Imkes achttiende verjaardag met haar naar Rotterdam reed voor een allereerste fillerbehandeling. Met haar verjaardagsgeld zou ze zichzelf trakteren op vollere lippen. Wat ben ik boos geweest op mezelf dat ik me toen heb laten meeslepen – Imke kan erg volhardend zijn en had me overrompeld. Normaal zou ik me eerst hebben ingelezen en geïnformeerd, maar daar was geen tijd voor. En ik wilde haar ook niet aan haar lot overlaten. Tijdens het terugrijden kon ze geen appel eten door haar pas behandelde en pijnlijke lippen. Ik hoopte stilletjes dat het bij deze ene keer zou blijven, maar dat bleek een naïeve gedachte.
Behandeling na behandeling
Iedere keer dat Imke over een nieuwe behandeling vertelde, ging ik in verzet. Ik haalde er foto’s bij van toen ze zeventien was: zonder make-up, prachtig zoals ze was. Maar zij duwde de foto’s weg en ging verder met experimenteren. Eerst vooral met fillers, later ook botox. Ze begon het ook steeds meer achter mijn rug om te doen, besliste impulsief en boekte online een afspraak. In drie jaar tijd liet ze tien keer fillers inspuiten. Nu eens in haar lippen, dan weer in haar jukbeenderen of onder haar ogen. Af en toe deelde ze weleens haar argwaan, wanneer ze door een louche arts was behandeld. In een ‘Pano’-reportage zag ik toen ook hoe fout het kan lopen als je bij de verkeerde behandelaar terechtkomt. Verlammingen in het aangezicht, een meisje werd zelfs blind na een botoxbehandeling aan de ogen…
Ik stuurde Imke berichtjes met links naar krantenartikels die gingen over de risico’s. Bovendien las ik ergens dat te veel botox je net lelijker oud maakt en je dus het averechtse effect bereikt. Het hield me uit mijn slaap, maar ik werd telkens opnieuw weggezet als ‘overbezorgd en ouderwets’. Imke was bovendien achttien, en mocht per definitie haar eigen zin doen. Ze woonde wel nog altijd thuis, dus ik bleef haar mijn mening geven en uiten hoe ik erover dacht.
Verslaafd aan likes
Daardoor kwam onze fijne band steeds meer onder druk te staan, en dat stemde me verdrietig. Imke trok veel aandacht naar zich toe binnen ons gezin, wat voor spanningen zorgde. Zij vond onze levens te ‘gewoon’ en werd aangetrokken door glamour, media-aandacht en likes. Ik hield tegelijk ook mijn andere dochters angstvallig in de gaten, want hoe beïnvloedbaar waren zij? Zouden ze Imkes uitspattingen op de een of andere manier inspirerend vinden? Ik hoop – en denk – van niet. Haar zussen zijn altijd kritisch geweest, vonden het niet mooi en lieten dat ook blijken.
Als Imke foto’s postte van haar behandelde lippen of jukbeenderen, leverde dat duizenden extra volgers op sociale media op
Maar bij Imke groeide het uit tot een regelrechte verslaving. Sociale media voedden die zucht naar perfectionisme op een spectaculaire manier: Imke postte foto’s van haar behandelde lippen of bijgewerkte jukbeenderen en dat leverde honderden likes en duizenden extra volgers op – ze heeft vandaag 85.000 volgers. En het is net die aandacht die verslavend is en naar meer smaakt. Ik zag mijn dochter zienderogen veranderen. Haar gezicht verloor expressie, stond strak en opgevuld, ik herkende steeds minder mijn meisje. Het had iets bevreemdends. Bovendien kreeg ze reacties van mannen die me niet zinden en me extra ongerust maakten. Ik prentte haar het belang van privacy in, drong erop aan dat ze zich zou afschermen. Maar mijn eigengereide Imke zag het probleem niet.
Huilen voor de spiegel
Ik heb het vaak moeten horen van anderen: ‘Het zou bij mij niet waar zijn.’ Maar als het over je eigen kind gaat, is het toch een pak genuanceerder en ingewikkelder. Ik heb mijn dochters opgevoed tot zelfstandige vrouwen, ze moesten hun mannetje kunnen staan. Maar bij Imke is die eigengereidheid doorgeslagen. Op momenten dat ik panikeerde, kon ik gelukkig bij vriendinnen en buurvrouwen terecht. We probeerden het samen in perspectief te plaatsen: Imke is inderdaad een buitenbeentje, ze doet met die behandelingen niemand kwaad, de wijsheid zal wel komen met de jaren. Ze zou wel op haar pootjes terechtkomen. Ik besloot de discussie met haar even niet meer aan te gaan en wachtte – uiteraard bezorgd – af tot het zelfinzicht kwam.
Toen Imkes vriend vertelde dat hij haar mooier vond voor de behandelingen, besefte ze dat haar gedrag ongezond was
En dat volgde uiteindelijk na vier jaar, op een eerder onverwachte manier. Imke deed mee aan het tv-programma ‘Chasing Beauty’ (op Streamz, red.). Voor de opnames moest ze samen met haar vriend naar foto’s van vroeger kijken, naar de botox- en fillerloze versie van zichzelf. Haar vriend gaf toe dat hij haar toen mooier vond. Eerst was ze boos, maar erna vertelde ze me dat ze die avond in haar eentje de foto’s nog eens had herbekeken. Ze zag zichzelf spontaan en naturel tussen haar zussen, zag een meisje met veel uitstraling. Die eigenheid was ze doorheen de jaren kwijtgeraakt. Ze moest ervan huilen. Toen ze erna in de spiegel keek, voelde ze zich niet meer goed bij al die injecties. Ze besefte dat ze had overdreven, dat ze moest temperen en dat haar gedrag ongezond was. Ze liet vrijwel meteen de fillers uit haar lippen verwijderen.
Meer in balans
Sindsdien is haar standpunt evenwichtiger geworden: ze is zich bewust van de risico’s, beseft dat het om een drang naar aandacht gaat en is eerlijker over haar looks op sociale media. Ze ziet in dat ze een verantwoordelijkheid heeft tegenover haar duizenden volgers – veelal jonge meisjes. Die reageren opgelucht wanneer Imke nu foto’s post zonder make-up en wanneer ze toegeeft dat hairextensions voor kale plekken kunnen zorgen. Deze manier van influencen moet voor haar zoveel meer verbindend voelen. Het is ook voor mij geruststellend om te zien.
Imkes standpunt is nu evenwichtiger. Haar volgers reageren zelfs opgelucht als ze een foto post zonder make-up
Ik besef natuurlijk ook wel dat ze af en toe nog iets zal laten doen, maar ik geloof echt dat ze er in de toekomst verantwoorder en gezonder mee zal omgaan. Ze is even vastberaden als altijd, maar dan op een betere manier. (lacht) En ik, als mama, ben gelukkig om haar rustiger te zien, haar weer te zien genieten van bezoekjes aan oma, met haar zussen op stap te zien gaan, vast te stellen dat haar focus niet alleen op zichzelf is gericht, maar ook op de anderen. Haar leven lijkt meer in balans. En dat voelt goed, voor haar, en zeker ook voor mij.”
