Na jaren met hart en ziel les te geven, voelde Rebecca dat ze niet meer mee kon op haar werk. Om uit te zoeken waar haar plek dan wél was, zocht ze hulp bij een loopbaancoach.

Verpletterend verantwoordelijkheidsgevoel

Rebecca (40): “Ik gaf al jaren met hart en ziel les en had het gevoel dat ik mijn job goed in de vingers had. Dat er een dag zou komen dat ik niet meer mee zou kunnen, had ik totaal niet zien aankomen. Het begon toen ik twee jaar geleden in een andere school terechtkwam. Er kwam zo veel tegelijk op mij af. Andere leerlingen, andere collega’s, een andere manier van werken…

Elke leerling had wel iets om rekening mee te houden: ADHD, ASS, hooggevoeligheid, een moeilijke thuissituatie, een migratie-achtergrond, een andere moedertaal… Ik heb het altijd ontzettend belangrijk gevonden dat elk kind zich goed voelt op school, maar ik nam die taak zo serieus dat het verantwoordelijkheidsgevoel mij verpletterde.

De snelheid waarmee de nieuwigheden op mijn pad kwamen, zorgde ervoor dat ik door de bomen het bos niet meer zag. Ik heb bijvoorbeeld altijd graag met ICT gewerkt en was vroeger de eerste om een nieuwe app uit te testen, maar het aanbod was gewoon te groot geworden en anders dan ik gewend was. De ene app na de andere werd naar voren geschoven, met een snelheid die ik niet meer kon volgen. Zat een kind ziek thuis met covid, dan moest ik ervoor zorgen dat die de les kon volgen via Zoom. Ik had ook de neiging om elk bericht of e-mailtje dat ik via Smartschool ontving, onmiddellijk te beantwoorden.

Ik wilde het allemaal heel graag heel goed doen, maar op de duur vond ik totaal geen rust meer. Ik zat voortdurend met de angst dat ik niet aan ieders verwachtingen kon voldoen. Uiteindelijk liep het zo uit de hand dat ik serieus aan mezelf begon te twijfelen. Kon ik dit nog wel? Had ik nog wel genoeg te bieden als juf en als collega? Ik was amper veertig en ik kon al niet meer volgen.

Mijn zelfvertrouwen verdween als sneeuw voor de zon en ik was ervan overtuigd dat ik mijn loopbaan op een totaal ander spoor moest zetten. Ik had nochtans helemaal geen idee wat ik dan wel zou moeten doen, het enige wat ik voelde was angst. Angst dat ik tekortschoot, angst dat ik was afgeschreven. Ik was op van de stress. Ik wilde eigenlijk niet echt weg uit het onderwijs, ik wilde gewoon dat mijn gevoel van falen, mijn gevoel dat alles me boven het hoofd was gegroeid, stopte.

Hulp van de loopbaancoach

Om uit te zoeken waar mijn plek dan wél was, zocht ik hulp bij een loopbaancoach. Mijn coach luisterde naar mijn verhaal en stelde me verschrikkelijk moeilijke vragen, zoals ‘Waar word jij gelukkig van, Rebecca?’ Ik heb tijdens die periode veel nagedacht, maar elk antwoord dat ik op haar vragen kon verzinnen, ging in de richting van omgaan met kinderen. Het welbevinden van jongeren, leuke creatieve projecten uitwerken… het waren nog altijd dezelfde dingen waar ik enthousiast van werd.

En zo hield mijn coach me een spiegel voor, waarin ik iets heel anders zag dan ik vermoed had: ik zat wél op de plek waar ik moest zijn. Toen de loopbaancoach die woorden uitsprak, voelde ik me enorm opgelucht. Mijn zelftwijfel zat zo diep dat ik geen uitkomst meer zag in het onderwijs. Ik ben heel blij dat die loopbaancoaching voor duidelijkheid heeft gezorgd.

Intussen ben ik meer dan ooit overtuigd dat de job van lesgever mij nog steeds op het lijf geschreven is. Ik ben niet minder ambitieus geworden, maar ik heb wel geleerd om alles beter te doseren. Soms is even afwachten ook oké, niet elk probleem vraagt onmiddellijk om een oplossing. Ik probeer de dingen ook veel meer dag per dag aan te pakken.

Ik besef dat ik, wat IT betreft, levenslang zal moeten bijbenen, maar als er een nieuwe app of methode gelanceerd wordt, hoef ik niet meer altijd als eerste op de kar te springen. Ik zie mezelf weer graag, als mens en als leerkracht. De schwung en power die ik was kwijtgeraakt, is helemaal terug van weggeweest. Ik hoop dat mijn leerlingen dat ook voelen.”

Uit: Libelle 43/2021 – Met dank aan loopbaancoach Annelies Quaegebeur van A-Lissome

Meer openhartige verhalen:

• Mijn verhaal: Charlotte werd op haar zeventiende verliefd op haar leraar Nederlands
• Mijn verhaal: Anja rouwt om haar overleden ex-man
• Mijn verhaal: Lydia kreeg op haar 55ste voor het eerst een vaste relatie

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!