Groeten uit Zweden: over corona, ‘Dertigers’ bingewatchen en de verschrikkelijke storm

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 41, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (13) en Stina (10). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

“Gaat het al wat beter, schat?”, vraag ik voorzichtig aan Stina die wat rust in haar kamer. Na Elias en ikzelf testten ook Stina en Philippe positief. En we zijn blijkbaar niet de enigen, bedenk ik als ik de grootouders bij de buren zie stoppen met twee grote zakken van de supermarkt. Omikron is duidelijk geland in Ingelstad.

zonder village ben je best niet allemaal tegelijk ziek

Gelukkig zonder al te veel erg. Snot in de kop, een hoestje en een vermoeidheid die ‘s middags plots opduikt alsof je lijf wilt zeggen dat het genoeg is voor die dag. Het had erger gekund, denk ik dan. Gelukkig zat er wat tijd tussen de uitbraak bij zoonlief en mezelf en de rest van de familie. Anders was het praktisch logistieke aspect waarschijnlijk het moeilijkst geweest in de hele corona-saga. Hier zijn er namelijk geen grootouders die wat boodschappen voor de deur kunnen zetten, of een verse pot soep maken met lekker veel groentjes. Om aan te sterken, weet je wel. Die village, die moet je opnieuw opbouwen als je in een ander land gaat wonen, maar dat gaat helaas niet van vandaag op morgen. 

Corona: als je ziek bent moet je alles even loslaten

Al mogen we niet klagen, hoor. De mensen in de straat staan altijd klaar met een vriendelijk woord, een helpende hand of een extra doosje zelftesten in dit geval. Online boodschappen en een strakke planning deden de rest. Zonder echte village die het even overneemt ben je verplicht om heel even alles los te laten. De was en de strijk stapelden zich langzaam op, er kwam al eens een stofvlok van onder de zetel tevoorschijn en de salontafel transformeerde in een mini-apotheek. 

het laatste seizoen van dertigers voelde aan als een warm en gezellig dekentje, exact wat ik nodig had

Terwijl Elias amper twee keer kuchte en alweer vrolijk de online les volgde, gaf ik toe aan de vermoeidheid en nestelde me met een vers gembertheetje en kersenpitkussen met enkele eucalytusdruppeltjes in de zetel. Klaar voor waar ik al lang naar had uitgekeken: een rasechte bingewatch namiddag met het laatste seizoen van Dertigers. Laat de meningen hierover gerust verdeeld zijn. Dit is het perfecte anti-corona-medicijn dat heerlijk blendt met de thee en het kersenpitkussentje. Ook al is het niet altijd dolle pret in het Antwerpse vriendengroepje, het voelt als een warm en gezellig dekentje, exact wat ik nodig had.

Huisarrest door storm Malik

Na enkele dagen voel ik me een stuk beter en laat ik het rusten en bingewatchen over aan de volgenden in de rij. Man- en dochterlief nemen mijn plaats in de zetel in en zieken elk op hun eigen manier uit, terwijl ik de strijd aanga met de bergen werk in alle mogelijke varianten. Isolatie of quarantaine, we zaten niet enkel door omikron aan huis gekluisterd. Ook storm Malik maande aan tot huisarrest.

de nationale media vroegen om binnen te blijven

De storm die eerder in Engeland toesloeg, had ook het zuiden van Zweden op zijn route staan. De nationale media waarschuwden voor hevige rukwinden met plaatselijke sneeuw en vroegen om binnen te blijven. Voor de storm Zweden bereikte, deden we snel een rondje door de tuin om alles wat los stond binnen te zetten of extra goed vast te maken.

Dat bleek geen overbodige luxe, want vooral ’s nachts ging de wind hevig tekeer. Stina vertrouwde het niet helemaal en kroop midden in de nacht bij ons in bed. Het voelt en klinkt ook heel anders in zo’n houten huis vlak bij het bos. De wind zingt en de bomen dansen. Tot op zekere hoogte een prachtig tafereel, maar meer moest het toch niet worden. De volgende morgen waren we blij te zien dat de schade beperkt bleef. Het vogelvoederhuisje was omgewaaid en de trampoline bleek behoorlijk gehavend. Dat laatste vond ik stiekem niet erg. Het is al langer een doorn in het oog en de kinderen kijken er amper naar. Het uitgelezen moment om dit zonnige plekje in de tuin te gebruiken om groentjes te kweken?

Groeten uit Zweden,
Sara

NOG MEER VERHALEN UIT ZWEDEN:

• Groeten uit Zweden: “Ik wens een stukje natuur voor iedereen, vlak bij de voordeur”
• Groeten uit Zweden: “Samen dit land ontdekken, bracht ons gezin nog dichter bij elkaar”
• Groeten uit Zweden: “Voor het tweede jaar op rij geen kerst met de familie in België”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!