5 lezeressen delen hun bijzondere bevallingsverhaal
De bevalling van Thajana verliep opeens razendsnel
Elk geboorteverhaal is bijzonder, maar soms is een bevalling wel éxtra spannend. Zoals bij deze mama, die haar kindje in niet-alledaagse omstandigheden ter wereld zag komen.
Thajana was nog volop aan het werk toen ze weeën kreeg. Ze raakte maar net op tijd thuis en beviel in bad.
Thajana (36): “Ik ben heel mijn zwangerschap aan het werk gebleven. Mijn man Moumen en ik hebben een marktkraam met olijven en tapas. Door personeelstekort wilde ik hem zo lang mogelijk helpen. Toen ik drie dagen overtijd was, was er nog steeds geen teken van een nakende bevalling. Ik was wel een beetje moe, maar verder was er niets aan de hand.
De hele autorit – een halfuur lang – heb ik mijzelf moed ingesproken om vol te houden. Levensgevaarlijk was het
Dus net als de andere dagen stond ik in het kraam. Naarmate de ochtend vorderde, kreeg ik last van buikkrampen. Harde buiken, dacht ik. Maar het bleken voorweeën voor het echte werk. Initieel wilde ik niet flauw doen, maar omdat de pijn aanhield, ruimden we toch maar vroegtijdig ons marktkraam op. Ik reed apart met de auto, Moumen bracht ons marktkraam weg en kwam na, net zoals altijd.
Maar deze rit was anders. De vage buikpijn veranderde al snel in stevige krampen: ik had weeën. En ze volgden zich in een razendsnel tempo op. De hele autorit – een halfuur lang – heb ik mijzelf moed ingesproken om vol te houden. Levensgevaarlijk was het, dat besef ik, maar daar kon ik op dat moment niet aan denken. Ik wilde zo snel mogelijk thuis zijn.
Wondergeboorte
Eenmaal daar wachtte ik samen met onze oudste zoon Daris op Moumen. Ik belde intussen mijn doula, de geboortecoach die me zou vergezellen naar het ziekenhuis. Ik had vooraf met haar gepraat over bevallen en had een droomscenario voor ogen: in het ziekenhuis bevallen op een zo natuurlijk mogelijke manier, zonder epidurale verdoving.
Maar het draaide anders uit. In een wanhopige poging de pijn te verzachten, ging ik in bad zitten en liet ik het water lopen. Niet veel later kwam Moumen aan, net op tijd. Hij belde meteen de hulpdiensten. ‘Mijn vrouw gaat bevallen’, hoorde ik hem nog zeggen. En dan: ‘Nee, het kindje is er al!’ Opeens was het razendsnel gegaan en voor ik het goed en wel besefte, had ik ons wondertje in mijn handen.
Ik ben zo dankbaar voor mijn natuurlijke bevalling, en vond het magisch dat Moumen en Daris bij me waren
Ik was rustig, want Milas huilde en leek oké. En mijn moederinstinct was er meteen. Ik draaide handdoeken rond Milas en met de stralen van de douchekop hield ik hem warm. Zo wachtte ik rustig op mijn doula en de ambulanciers. Daris was op dat moment maar tien jaar oud, maar deed het fantastisch. Hij zorgde dat de hulpverleners tot bij ons geraakten.
Later in het ziekenhuis werd bevestigd wat we voelden: we waren allemaal oké. Ik ben dankbaar voor mijn natuurlijke bevalling, en vond het magisch dat Moumen en Daris bij me waren. Maar mocht ik nog een keer bevallen, dan toch graag in het ziekenhuis. En ik zou toch wat beter naar mijn lichaam luisteren. Want door halsstarrig te blijven doorwerken, beviel ik bijna tussen de olijven.”
Nog meer openhartige verhalen
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
