herinneringen aan 9/11
Getty Images

Herinneringen aan 9/11: hoe onze lezeressen die dag beleefden

Door Nikita Goossens

20 jaar geleden vonden de aanslagen van 9/11 in de Verenigde Staten plaats, een dag om nooit te vergeten én met veel gevolgen. We vroegen naar jullie herinneringen aan die dinsdag in 2001 en of het jullie leven in zekere zin heeft beïnvloed. Dit waren de reacties.

Een dag om nooit te vergeten

“Op dat tragische moment zat ik samen met mijn vriend in het vliegtuig op de terugweg van onze vakantie. We hoorden enkele geruchten rondgaan over een neergestort vliegtuig, maar er werd niet gezegd wat er juist aan de hand was. Toen we landden, stond mijn vader ons op de luchthaven op te wachten. De angst op zijn gezicht was duidelijk zichtbaar. De Derde Wereldoorlog was begonnen, zei hij.” • Wendy

“Voor mij was het een dag vol emotie… Mijn eerste kindje zette die dag haar eerste stapjes en nét op dat moment vloog het tweede vliegtuig in de Twin Towers. Niet veel later kreeg ik nog een telefoontje van mijn moeder met de boodschap dat mijn grootmoeder die nacht overleden was.” • Bea

“Ik was 10 jaar toen het gebeurde, nog maar net thuis van school en we waren aan het afwassen terwijl de tv aanstond. Hoewel ik nog een kind was, besefte ik goed dat er iets héél ergs aan de hand was. Daarna volgde angst en had ik vooral veel vragen. De leerkracht van mijn lagere school heeft ons de dagen erna gelukkig veel uitleg gegeven.” • Kylie

“Ik was toen zes maanden zwanger van mijn dochtertje. Die dag heb ik mijn handen op mijn buik gelegd en me afgevraagd in wat voor een wereld ik haar moest gaan grootbrengen.” • Katrien

“Toen ik hoorde dat een vliegtuig in één van de WTC-torens was gevlogen, dacht ik eerst dat het om een toeristenvliegtuigje ging. Pas na het tweede vliegtuig besefte ik dat het om terrorisme ging. Zelf was ik op dat moment in Washington D.C. waar ik van nabij de schade aan het Pentagon heb gezien. Twee dagen later mocht ik met de eerste groep journalisten in New York op Ground Zero en toen waren de branden in het puin nog niet gedoofd. Er hing een dikke rook en regelmatig hoorde je sirenes, het teken dat er weer menselijke resten waren gevonden. Het was echt onwezenlijk. Hoe de Amerikanen zelf de aanslagen beleefd hebben, tekende ik later op in mijn eerste boek.” • Greet De Keyser, toenmalig VS-correspondente voor VRT

“Ik was twintig en liep op dat moment stage als productieassistente voor een tv-programma. Toen iemand ons het nieuws kwam vertellen, werden de opnames meteen stilgelegd. Iedereen verzamelde zich rond de televisie. Toen we live het tweede vliegtuig in de toren zagen vliegen, was het angstaanjagend stil. Dat vergeet ik nooit. Zelf heb ik twee jaar geleden Ground Zero in New York bezocht. Heel indrukwekkend om die twee grote zwarte gaten met waterval in de grond te zien. Alle namen van de slachtoffers staan er ook in gegraveerd. Bij verjaardagen komen nabestaanden er witte rozen leggen… kippenvel!” • Heidi

“Mijn tante woont in New York…. Zij en mijn nichtje zijn werkelijk op het nippertje aan de ramp ontsnapt. Mijn nichtje wilde blijkbaar net uit de auto stappen om te gaan turnen bij het World Trade Center toen het gebeurde. We hebben uren geprobeerd om ze te bereiken. Uiteindelijk heeft mijn tante gebeld vanuit het ziekenhuis waar ze werkt om te laten weten dat ze veilig waren. Ik was nog nooit zo opgelucht!” • Claudia

“Ik herinner het mij alsof het gisteren was. Ik was bij mijn zus op bezoek om haar rugzak te lenen, want de volgende dag vertrok ik op reis. Het was mijn eerste keer met het vliegtuig… Gerust was ik er toch niet op. Ook nu ben ik nog steeds geen grote fan van vliegreizen. Ik ga liever met de auto waar ik zelf – bijna – alle controle heb.” • Nele

11 september is mijn verjaardag. Mijn partner en ik waren daarom gaan shoppen in Utrecht. In de Bijenkorf hoorden we plots dat de show van die avond niet zou doorgaan ‘door de situatie in New York’. Mijn zus sms’te me dan dat er een vliegtuig door een gebouw was gevlogen ‘net als in een verschrikkelijke film’. Het was niet te bevatten. We zijn toen eerder dan gepland naar huis gegaan om bij onze kinderen te zijn.” • Brenda

Uit Libelle 36/2021 • Tekst/samenstelling: Nikita Goossens

Lees ook deze artikels met verhalen van lezeressen:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."