Dominique Van Malder over ‘Albatros’: “Worstelen met je gewicht is meer dan minder eten en regelmatig sporten”

Theatermaker en acteur Dominique Van Malder maakte samen met regisseur Wannes Destoop voor het eerst een televisieserie, Albatros. Tien zwaarlijvige mensen vertrekken op dieetkamp. Het zou het begin kunnen zijn van een foute mop, maar het werd een kwetsbare serie.

Hoe kwamen jullie net op het idee om een serie rond zwaarlijvigheid te maken?

Dominique Van Malder: “Wannes en ik leerden elkaar kennen op de set van Belgica. Hij was in zijn kortfilms ook al bezig met het thema zwaarlijvigheid (kortfilm Badpakje 46 won in 2011 de juryprijs in Cannes, n.v.d.r.) en ik wist als ervaringsdeskundige natuurlijk ook genoeg te vertellen, dus we zijn beginnen fantaseren. Het thema was te breed voor een film, dus besloten we er een serie van te maken. Een serie over tien dikke mensen die op dieetkamp gingen. En één ding was zeker: we wilden de reeks vooral heel kwetsbaar maken.”

Ik betrapte mezelf er ook wel op dat ik dacht dat het vooral een komische serie zou zijn. Alsof het ook ergens ingebakken zit dat dikke mensen toch altijd wat om zichzelf lachen.

“Dikke mensen zijn inderdaad de gezelligerds. Die lachen al eens om zichzelf. Maar met de serie willen we echt wel de nadruk leggen op dat de manier waarop mensen naar je kijken soms echt pijn kan doen. We wilden er dieper op ingaan en aantonen dat iemand die dik is echt niet alleen minder moet gaan eten en meer moet gaan sporten. Zo zit het simpelweg niet in elkaar.”

Wannes maakt zijn kortfilm ‘Badpakje 46′ zo’n tien jaar geleden. Nu maken jullie samen Albatros. Is er de voorbije tien jaar eigenlijk al iets veranderd aan de perceptie rond zwaarlijvigheid?

“Er is nog veel werk aan de winkel, want we leven ook echt wel in een andere tijd. Sociale media zoals Instagram zijn er ondertussen bijgekomen. Daardoor leven we in een tijd waarin het uiterlijk centraal staat. Op sociale media zie je alleen maar gelukkige mensen met prachtige lijven, maar zo zit het leven niet in elkaar. De manier waarop we naar dikke mensen kijken… Nee, we zijn er nog niet, hoor.”

De serie gaat ook verder dan zwaarlijvigheid op zich?

“Absoluut. Ik hou sowieso niet van labeling in het leven. Tegen psychiatrische patiënten zeggen: ‘Hier, neem een pilleke, het gaat wel over’. Of tegen alcoholisten zeggen: ‘Ja, drink dan wat minder’. Waarom bouwt of heeft iemand een fort rond zijn lichaam? Of waarom grijpt iemand naar de fles? En waarom vlucht iemand in zijn werk? Er ligt altijd iets aan de basis en daar gaan we vaak niet op in. Want ja, dan moet je echt luisteren naar iemand en daar hebben we geen tijd voor.”

Jullie werken met een groep acteurs die zich enorm kwetsbaar opstellen. Hoe hebben jullie hen gecast? Schreven jullie de personages samen uit?

“Wannes en ik hadden al voor 90% de acteurs in ons hoofd. We zijn beginnen schrijven, maar zijn dan ook vrij snel naar hen gestapt om te vragen of ze het zagen zitten om mee te spelen. Van daaruit kon er natuurlijk veel in samenspraak gebeuren en konden we samen met de spelers de serie verder uitwerken. Dat is toch ook anders dan een kant-en-klare serie waarvoor je dan de juiste acteurs gaat zoeken. De manier waarop we te werk gingen maakte dat we de personages echt op maat van de acteur schreven en dat voel je hopelijk ook.”

Is het niet enorm moeilijk om je als acteur zo kwetsbaar op te stellen?

“Dat is niet evident, maar het fijne is dat we het samen in de Ardennen gefilmd hebben en daardoor werd het ook een beetje een kamp. We bleven daar allemaal logeren en het klikte erg goed tussen de acteurs onderling. Het filmen op zich was heftig, maar na het filmen was het wel leuk om met z’n allen nog wat te babbelen, iets te drinken en lekker te eten, uiteraard (lacht). Dat schept ook wel een band.”

Je ziet in de serie ook heel wat jeugdfoto’s van de acteurs voorbijkomen. Dat komt toch best wel binnen…

“Ja, absoluut, het is inderdaad heel heftig om die foto’s te zien opduiken. Maar kijk, ik had gelukkig al een goeie therapeute voor ik deze serie maakte (lacht). Het is natuurlijk wel confronterend als je terug naar oude fotoalbums grijpt, maar we maakten die keuze bewust. De fragiliteit van zo’n foto maakt het realistischer. Het maakt de serie nog kwetsbaarder en waarachtiger.”

Ook de begeleiders van het kamp springen in het oog. Sommige van hun methodieken laten wel wat te wensen over. Is dat iets waar je ook vaak mee te maken krijgt als je wat dikker bent?

“Goh ja, het heeft toch ook vaak te maken met vooroordelen. ‘Eet wat minder en ’t is allemaal opgelost’, zo werkt het niet. Het is heel persoonlijk hoe iemand met eten of een eetstoornis omgaat. Wat voor de ene werkt, werkt voor de andere misschien helemaal niet. We proberen ook te tonen hoe moeilijk het eigenlijk is voor mensen om zich te verhouden tot zwaarlijvigheid, zowel de deelnemers als degene die de workshops geven.”

Zijn jullie dan zelf ook workshops of een kamp gaan meevolgen?

“Dat niet, maar we hebben ons ingelezen en documentaires bekeken. We zijn gaan praten met obesitaspatiënten van het UZ Gent en zelf heb ik ook wel wat ervaring. Ik werk vaak met psychiatrische patiënten in theaterprojecten en ik ken ook het onderscheid tussen goeie therapie en slechte therapie.”

Arthur in de serie wordt gespeeld door een tiener. De andere acteurs zijn allemaal volwassen. Hoe begeleid je een jonge acteur in zo’n kwetsbare rol?

“We hebben daar eerst en vooral goed over gepraat, zowel met hem als zijn ouders. We lieten ons goed omringen en schakelden een kindercoach in voor de begeleiding. Want het klopt dat tieners toch nog net iets kwetsbaarder zijn. We hopen natuurlijk ook dat er door de serie net dialoog kan ontstaan, dat het meer besproken wordt. En dat er in de klas openlijk anders gekeken kan worden naar kinderen die iets dikker zijn. Het zou mooi zijn als jongeren onder elkaar er meer open over durven praten.”

Tot slot: hoe zou jij Albatros in een notendop omschrijven?

“Albatros is een reeks die een lach en een traan op het gezicht tovert, van de kwetsbare soort. Het gaat vooral over de struggle van mensen die letterlijk en figuurlijk met de zwaarte van hun leven proberen omgaan. Dat uit zich nu concreet bij obese patiënten, maar het gaat vooral over mensen in het algemeen in deze toch wel heftige tijden.”

Een tijd waarin alles perfect en iedereen gelukkig moet zijn?

“Inderdaad, het thema is al breed, maar eigenlijk is het nog zoveel breder dan dat (lacht).” De reeks is vanaf 1 juli beschikbaar op Play en Play More van Telenet. In het voorjaar van 2021 zendt Canvas ze uit. Bekijk hier de eerste beelden:

Las je deze nieuwe artikels al?

• Opgezwollen voeten bij warm weer? Zo voorkom je het!
• Insectenplaag in aantocht: eerste hulp bij wespen
• Een zomers terras? Zo maak je je eigen paradijs!

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!