Grote emoties: Roel Vanderstukken

Door De Redactie

Een emo-man in hart en nieren, noemt hij zichzelf. En toch vlucht hij vaak voor de grote emoties. Erover praten gaat hem duidelijk wél goed af... Een openhartig gesprek met multitalent Roel Vanderstukken!

Verdriet

Roel: "We hadden vroeger een hond die nogal speels en ontembaar was. Een superlief beest, maar hij wist vaak met zijn energie geen blijf. Zo at hij zijn eetbakje gewoon op en beet hij het dak van zijn hok kapot. Op een dag was hij weg. Weggelopen, vertelden ze me thuis. Ik was daar kapot van. Pas later kwam ik te weten dat mijn ouders hem terug naar de boerderij hadden gebracht waar hij vandaag kwam. Dit moet zo ongeveer mijn eerste grote kinderverdriet gewest zijn. En ik herinner met nog goed dat ik dat thuis ook mocht laten zien. Tranen waren geen taboe, ik ben niet opgevoed met de zogenaamde wijsheid dat echte mannen niet huilen. Ik huil gemakkelijk. Een tijd geleden nog, toen ik Stan (Van Samang, red.) op het podium bezig zag. Zo ongelofelijk mooi was dat. Huilen van ontroering of van blijdschap, dat overkomt me vaak."

Woede

Roel: "Ik ben me er heel sterk van bewust dat ik door mijn job snel door mensen word opgeëist. Ik heb een systeem voor mezelf bedacht om daar op een zo vriendelijk mogelijke manier mee om te gaan. Maar enkele weken geleden lukte me dat niet meer. Ze bleven maar aan mijn mouw trekken en eisten een foto en handtekening op een erg dwingende manier. Ik ontplofte, schoot vuur met mijn ogen en zette een 'frank bakkes' op . Omdat ik me toen sowieso slecht in mijn vel voelde, kon ik me niet meer beheersen. Ik heb meteen mijn excuses aangeboden, was er een week echt slecht van. Dat was de laatste keer dat ik écht kwaad was."

Angst

Roel: "Ik was een jaar of zeven toen ik de film 'Jaws' zag. Gewoon thuis in de woonkamer. Ik was er helemaal klaar voor, had niet het flauwste vermoeden dat deze film mijn leven zou veranderen. Tot ik angstig met mijn beentjes helemaal opgetrokken in de zetel zat en nadien werkelijk naar mijn kamer spurtte. Ik was vroeger een echte waterrat. Maar 'Jaws' heeft daar voorgoed verandering in gebracht. Ik zal nooit ofte nimmer nog in de zee zwemmen. En ook grote zwembaden schuw ik als de pest. Omdat ik in paniek geraak als ik niet weet wat er onder mij gebeurt. 'Jaws' heeft me voor de rest van mijn leven een waterfobie bezorgd. Voor de rest ben ik niet zo'n angsthaas. Integendeel zelfs. Zo zou ik graag wat meer faalangst hebben. Ik weet gewoon dat ik dan nog beter zou presteren. Soms ben ik iets te gerust in de dingen."

Geluk

Roel: "Op mijn tiende droomde ik al van wat ik nu doe. Op het podium staan, acteren, zingen… ik zag het al helemaal voor me. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik die kans zag verdwijnen. Tot iemand mijn telefoonnummer aan die ene cruciale persoon doorgaf. Was dit nooit gebeurd, dan stond ik straks niet op de set van Flikken en had niemand van Roel Vanderstukken gehoord. Het geluk is met mij, denk ik vaak. En ja, geluk heb je voor een stuk zelf in de hand, maar de kansen die je aangeboden krijgt niet. Ik heb op dat vlak veel geluk gehad."

Lees het volledige interview met Roel Vanderstukken in Libelle 25 (19 juni 2008).

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."