Interview Birgit Van Mol

Lees het volledige interview in Libelle 20 (17 mei 2012)

Birgit, nieuwsanker

“Vijftien jaar op deze stoel is lang, maar ik ben er nog niet op uitgekeken. Ik leer elke dag bij en dat is voor mij het belangrijkste. Op de nieuwsredactie ben je altijd van alles op de hoogte. Je hebt een vinger aan de pols van wat leeft in de maatschappij. Dat vind ik heel prettig. Bovendien is het een stimulerende omgeving. Mijn collega’s zijn allemaal mensen die een zekere autoriteit of bagage hebben. Zelfs als we samen aan tafel zitten om te eten, zijn de gesprekken vaak heel interessant omdat iemand diep in een onderwerp heeft gegraven. Er zijn collega’s met veel ervaring, maar ook jonge mensen die technisch heel goed zijn of die via Erasmusprojecten overal in de wereld gestudeerd hebben. Die brengen een stukje wereld naar hier en dat vind ik boeiend. We zijn een cocktail van mensen bij elkaar. Het botst ook af en toe wel eens. Journalisten zijn kritisch, maar ook solidair. Dat heb ik gevoeld bij onze verslaggeving over 9/11 of het busongeval in Zwitserland. Dan vallen alle ego’s weg en zet iedereen zich zo goed mogelijk in.”
“Toch is het soms ook zwaar. Je brengt veel leed de huiskamers binnen. Ik ben daar zelf heel gevoelig voor. Van het busongeval met de kinderen uit Lommel en Heverlee was ik echt kapot. Ik voelde zo hard mee met die ouders. Nog niet zo lang daarvoor was bij mijn zoontje van zes, Otis, een hartkwaal vastgesteld. Ik weet dus wat het is om te horen: er is iets met je kind, het gaat misschien dood. Dat gevoel van ultieme paniek begreep ik heel goed. Alleen is mijn verhaal goed afgelopen. Otis is geopereerd en alles is in orde nu. Maar voor die ouders moet het verschrikkelijk zijn. Een kind verliezen, gaat tot het diepste van je ziel."

Birgit, de schoonheid

“Ik ben lang nauwelijks bezig geweest met hoe ik eruitzie. Ik heb ooit nog fotosessies gedaan zonder make-up, mooi bruin en net terug van vakantie. Die foto's zijn heel puur en mooi maar ik was toen 22 jaar. Nu is dat heel anders. Nu kan ik wel een streepje schmink gebruiken (lacht). Op vakantie en thuis loop ik rond met een elastiekje in mijn haar en een zonnebril op mijn neus. Maar op vtm passeer ik graag bij de make-up of bij de kapper. Ik heb heel lastig haar. Mijn haar zelf brushen, is niet gemakkelijk. Vroeger durfde ik niet met een vette kop op het werk aankomen. Dus waste ik mijn haar thuis en liet ik het hier brushen. Maar de kapsters hebben dat niet graag. Zij doen het liever zelf. Dat levert meer op. Dus kom ik nu regelmatig met mijn haar in een staartje en mijn hoofd tussen mijn schouders op de redactie (lacht)."

Birgit, de partner

“René en ik waren van in het begin maatjes. Nochtans was dat niet evident. Hij is veertien jaar ouder, van Nederlands-Indonesische afkomst en hij had al een zoon. Kom daar maar eens mee thuis (lacht). Niet meteen de man op wie mijn ouders zaten te wachten. Maar wij wisten dat ons gevoel juist zat. We zijn vertrokken zonder plan. We hebben gezegd: we zien wel waar we uitkomen. Hij zei: ik wil niet meer trouwen, niet meer samenwonen, geen kinderen meer. We zijn ergens anders geëindigd (lacht).”

Birgit, de mama

“Ik ben een strenge mama. Ik heb een testouderschap gehad met mijn stiefzoon die intussen bijna 25 is. Ik heb een deel van zijn opvoeding van dichtbij meegemaakt. Dan weet je wat je de tweede keer anders wilt doen. Ik heb vooral gezien dat grenzen stellen bij kinderen echt nodig is. Van jongs af aan. En ook dat je je heel onpopulair mag maken bij je kind. Dat een nee een nee is. Dat je daar uiteindelijk veel betere resultaten mee haalt dan als je een democratie of meerkeuzemogelijkheid inbouwt. ’Wil je dit eten of dat? Je mag ook dat eten of dat is er ook nog’. Werkt niet. Je moet grenzen stellen. Onlangs had ik met hem een aanvaring. Hij mocht van mij niet nog gauw een televisieprogramma opnemen want we stonden vertrekkensklaar en zouden te laat op school zijn. Hij zat te mokken in de auto. Toen zei ik tegen hem: Ik wil niet met zo’n gevoel naar mijn werk gaan. En ook niet dat jij met zo’n gevoel naar school gaat. We zien elkaar pas vanavond terug. Je moet gewoon weten dat je niet altijd je zin kunt krijgen. Punt. En wat mij betreft spons erover. ’Mijn spons is nog vuil’, zei hij. Ik vond dat fantastisch."

birgit_van_mol_0002.jpg FR

birgit_van_mol_0210.jpg FR

birgit_van_mol_0251.jpg FR

birgit_van_mol_0140.jpg FR