Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Een chateau in de Provence’ van Katie Fforde
Regelmatig zet Libelle een boek in de kijker. Deze keer is dat ‘Een chateau in de Provence’ van Katie Fforde. Het verhaal gaat over Alexandra die inwonende oppas wordt bij het gezin van een graaf in de Provence. Ons recensieteam las het boek en geeft graag z’n ongezouten mening.
Waarover gaat ‘Een chateau in de Provence’?
Zomer, 1963. Alexandra is net klaar met een kookcursus die ze in Londen volgde, en nu is ze op zoek naar een nieuwe uitdaging. Als er een vacature voor een inwonende oppas bij een gezin in Frankrijk op haar pad komt lijkt dit precies wat ze nodig heeft. Ze besluit de kans te grijpen en voor ze het weet woont ze op een prachtig chateau in de Provence.
Daar wachten drie stille, vijandige kinderen op haar, voor wie ze de komende maanden zal moeten zorgen. Ze zullen wel snel ontdooien, denkt Alexandra. Ze hebben alleen maar wat plezier, goed eten en een gedegen Engelse opvoeding nodig. Hun vader blijkt echter nog de grootste uitdaging te zijn. Hij is een verschrikkelijk knappe Franse graaf, op wie ze al snel smoorverliefd wordt. Lukt het Alexandra om zowel de harten van de drie kinderen als dat van de graaf voor zich te winnen?
Nog meer inspirerende boekentips? Die vind je elke dag in onze Facebook-groep ‘Libelle Leesclub’, waar onze leden al hun favorieten met elkaar uitwisselen! De ideale plek voor echte boekenfans!
Wat vindt het Libelle Leesclub-recensieteam van ‘Een chateau in de Provence’ van Katie Fforde?
Aantal sterren
- Evelien: ****
- Nancy: ****
- Lisa: ***
- Heidi: **
- Ann: *****
- Kimmy: *****
- Hilke: ****
Ik heb deze roman graag gelezen, want…
Lisa: “Als je houdt van een frivool en romantisch verhaal met kleurrijke beschrijvingen is ‘Een chateau in de Provence’ van Katie Fforde de ideale lectuur om op een koude winteravond mee weg te dromen naar warmere oorden.”
Heidi: “Met een setting in het lavendel-getinte Franse platteland van de jaren ’60, een portie aristocratie, een drietal kinderen met uiteenlopende karakters, een knappe graaf en enkele beminnelijke huisdieren, is dit een perfect boek voor enkele dagen ontspannen leesplezier.”
De ideale lectuur om op een koude winteravond mee weg te dromen naar warmere oorden.
Nancy: “Katie Fforde liet me met dit boek genieten van de heerlijke geuren en kleuren van de Provence, net alsof ik er zelf was!”
Hilke: “Door de vlotte schrijfstijl kon ik me hélemaal inleven in het verhaal. Bereid je voor op een rollercoaster aan emoties!”
Kimmy: “Het boek leest zeer prettig door de fijne schrijfstijl. Ik kon het onmogelijk wegleggen!”
Door de vlotte schrijfstijl kon ik me hélemaal inleven in het verhaal. Bereid je voor op een rollercoaster aan emoties!
Evelien: “Het is fantastisch om op een donkere winterdag gekatapulteerd te worden naar de Provence van de jaren ’60. Je kunt je door de beschrijvingen ook perfect voorstellen hoe het eraan toeging: het vuur dat moest opgestookt worden, de markten…”
Ann: “Het is een lichtvoetig en amusant verhaal waarbij je lekker kunt wegdromen. Zeker een aanrader voor wie even mentaal op vakantie wil naar de Provence. Ik kende de schrijfster nog niet, maar dit smaakt naar meer.”
Iets minder vond ik…
Heidi: “Bij een boek van meer dan 400 bladzijden had ik een beter uitgewerkt verhaal verwacht met meer diepgang bij de personages. Nu bleef ik wat dat betreft toch serieus op mijn honger zitten.”
Evelien: “Wat de schrijfster voor mij persoonlijk iets meer had mogen uitwerken, is de geschiedenis van Alexandra. Hoe haar ouders om het leven zijn gekomen en waarom ze die kookcursus had gevolgd, werd maar heel kort omschreven.”
Ik had een beter uitgewerkt verhaal verwacht met meer diepgang bij de personages.
Hilke: “Er had voor mij meer slow burn aanwezig mogen zijn. Er waren immers maar enkele interacties tussen personages voor ze opeens stapelverliefd werden…”
Ann: “Ik vind het boek helemaal goed zoals het is!”
Lisa: “Voor mij mocht het verhaal zo’n 30 pagina’s vroeger eindigen. Katie Fforde werkte toe naar een climax in het verhaal en het was mooi geweest als het verhaal daar gestopt was. De verdere afwikkeling van het verhaal was voorspelbaar en kon me niet echt boeien.”
Een puntje van kritiek is dat het verhaal heel voorspelbaar is met weinig spanning of verrassende plotwendingen.
Kimmy: “Ik vond het eigenlijk gewoon een prachtig boek waar ik geen verbeterpunten voor heb.”
Nancy: “Een puntje van kritiek is dat het verhaal heel voorspelbaar is met weinig spanning of verrassende plotwendingen. Aan de andere kant is dit een feelgoodverhaal en hoeft dat misschien ook niet.”
De zin die me bijblijft
Kimmy: “Trek nu je schoen aan Assepoester, dan breng ik je naar je prins op het witte paard. ‘Papa is maar een comte, geen prins,’ zei Stéphie. ‘Ik weet het, liefje,’ zei Alexandra, die een kus op haar wang drukte. Soms moet je je normen een beetje naar beneden bijstellen.”
Hilke: “Je bent te jong om te weten wat liefde is, maar als je verliefd wordt, zul je het gevoel hebben dat jouw liefde het enige is wat telt.”
Heidi: “Ik ben gekomen om je mee naar huis te nemen.“
Evelien: “Ik vind dat iemand die kinderen verzorgt respect verdient. Het is niet makkelijk, wel heel belangrijk.”
Nancy: “Het landschap was goudgeverfd door de zon en het wisselende seizoen.”
Ann: “Ze wilde niet weg uit dit gezin, zij en hun welzijn waren erg belangrijk voor haar geworden!”
Lisa: “Ze kwam langs zonnebloemvelden, geel en bruin, en lavendelvelden, nu geoogst, zodat de grijze struiken als dikke rupsen over de heuvels leken te kruipen.”
Nog meer boeken gelezen door ons recensieteam:
- Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Het brievenspoor’ van Tracy Rees
- Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Alles wat je hart begeert’ van Stephanie Schuster
- Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Dochters van Kiev’ van Erin Litteken
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!