Spreekwoordelijk doorgelicht: Bart Van Avermaet
Quote van de week: "Die laag vernis heb ik eraf gehaald. Ik trek mijn buik niet meer in."
Daags voor onze afspraak stuurt hij me een sms: ‘Zien we elkaar in Grand Café aan De Singel in Berchem? Als dat gesloten blijkt, gaan we naar Parijs!’ Maar het wordt toch Berchem – voor één keer doen we net alsof dat aan de Seine ligt. Bart Van Avermaet (50) heeft een boon voor de Franse hoofdstad. (Die bruggen alleen al maken het zo de moeite!) Maar hij blijkt het ook voor Rome te hebben, en voor Praag of voor Berlijn. Ik ben een echte citytripper, zegt hij. Een stad van naaldje tot draadje verkennen, niks dat ik liever doe! Nochtans is hij deze zomer naar het Zuiden getrokken, om er met zijn lief en de kinderen te genieten van de zon en de rust. Als we allemaal samen zijn, zijn we met zeven. Eén groot samengesteld gezin! Maar we wonen niet onder één dak, zo slim zijn we wel. Hij lacht en voegt er aan toe dat hij nochtans een ontzettende family man is. Maar de ene thuis is blijkbaar de andere niet.
Oost West, thuis best
Over ‘Thuis’ gesproken: je speelt ondertussen tien jaar de rol van Waldek Kosinski. Had je destijds gedacht dat je het zo lang zou volhouden?
Nee, eerst had ik een contract voor een paar maanden, daarna voor drie jaar. En zo is het telkens opgeschoven. Ik schrik er zelf van dat ik het intussen al zo lang doe. Maar ik heb nog geen dag tegen mijn zin op de set gestaan. Niet één. En dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Niet bang om de rest van je dagen op die ene rol te worden vastgepind?
Tja, dat zal zo zijn, maar ik heb daar geen schrik voor. Waldek bijt niet, hé. En ik doe het graag. ‘Thuis’ zit heel erg goed in elkaar, het is een gigantische geoliede machine waar ik maar een klein radartje in ben. Daar moet je tegen kunnen, maar ik krijg wel genoeg inbreng zodat het boeiend blijft. En daarnaast heb ik voldoende vrijheid en tijd om met theater bezig te zijn.
Bloed kruipt waar het niet gaan kan
Na de middelbare school ben je meteen naar het conservatorium getrokken, had je ook een plan B?
Nee.
Maar als je niet slaagde in het toelatingsexamen…
…was het wellicht richting onderwijs gegaan. Ik kom uit een familie van leraars: mijn vader, mijn grootvader, mijn broer – al is die ondertussen professor. Maar ik ben altijd met theater bezig geweest. Mijn vader was voorzitter van de lokale toneelkring in Lokeren. Die luisterde naar de ronkende naam ‘Lust naar kunst’. (lachje) Toen ik tien was, kreeg ik daar mijn eerste rol. En sindsdien volgde ik woordkunst en drama aan de plaatselijke muziekacademie. Negen jaar heb ik dat gedaan. De leraar daar stimuleerde mijn ouders om me naar het conservatorium te sturen.
Lees het volledige interview met Bart Van Avermaet in Libelle 37 (15 september 2011)