SOS relatie: “Vroeger kusten we elkaar nog bij thuiskomst of zaten we in de zetel dicht bij elkaar, nu nooit meer”

Hilde (53) en Peter (57) zijn 24 jaar getrouwd en hebben twee kinderen die op kot zitten. Het koppel heeft al jaren een moeizaam seksleven, iets wat vooral Peter hoe langer hoe moeilijker vindt.

Wat zegt Hilde?

“Ik heb geen enkele behoefte aan intiem contact. Misschien is het hormonaal, maar pillen ga ik er niet voor nemen”

Hilde: “Peter en ik leerden elkaar kennen via de jeugdbeweging, waarin we allebei tot ver in de twintig heel actief zijn geweest. Ons sociaal leven speelde zich volledig daar af. Het was ook de basis van ons huwelijk. Ons gezin is heel belangrijk, maar we doen daarnaast graag dingen in groep. We zijn ook allebei sociaal geëngageerd, dat vinden we een belangrijke basiswaarde die we zeker wilden meegegeven aan onze kinderen. Je kunt gerust stellen dat in onze relatie vooral de vriendschap centraal staat. Tot op vandaag is dat voor mij de essentie: als team door het leven gaan, er zijn voor anderen en onze kinderen verder begeleiden waar nodig. Een knuffel of een liefdevol gebaar zijn dingen die ik graag geef en ook gegeven heb, maar dat lukt vandaag alsmaar moeilijker tegenover Peter omdat alles wat met lichamelijkheid te maken heeft, voer is voor conflicten.

Seks op zich heeft me nooit veel gezegd, dat is nu eenmaal zo. Ik heb nooit begrepen wat mensen daar zo fantastisch aan vinden. Misschien komt het door mijn strenge katholieke opvoeding. Voor mijn ouders was seks er om kinderen te krijgen, zo peperde mijn moeder het ons alleszins in. Ook toen we trouwden, nam ze me apart en gaf ze dat aan: dat seks er nu eenmaal bij hoort, mannen het doorgaans belangrijk vinden en je als vrouw de plicht hebt om daaraan tegemoet te komen. Ik was nog maagd toen we trouwden en ook Peter had nog geen ervaring. Soms lees je horrorverhalen over de eerste keer, dat was het zeker niet. Het was oké zonder meer, iets waarvan ik inderdaad vond dat het er nu eenmaal bij hoorde. Zo is het ook lange tijd geweest. We hadden af en toe betrekkingen, altijd op aansturen van Peter en verder praatten we er niet over. Dat veranderde de afgelopen jaren. Peter maakte almaar vaker opmerkingen over mijn uiterlijk, over ons seksleven, vergeleek me ook vaak met vrouwen uit de vriendenkring. Ja, ik ben na de bevallingen veel bijgekomen en vind dat ook niet leuk. Ik heb het op dat vlak ook wat opgegeven sedert ik in de menopauze ben. Passen mijn kleren niet, dan koop ik wel iets een maat groter. Ik wil mezelf mogen zijn en vind het op deze leeftijd ook belangrijk dat mensen me nemen zoals ik ben. Mijn behoefte aan intiem contact is nu ook herleid tot niets. Misschien is het hormonaal bepaald, maar pillen ga ik er niet voor nemen.

Ergens heb ik het gevoel dat Peter niet wil aanvaarden dat wij ouder worden. Terwijl ik er al stiekem van droom om oma te worden, doet hij alsof we nog twintigers zijn. Misschien hangt dit samen met de midlifecrisis waar de meeste mannen toch doorgaan. Die fixatie op het uiterlijk en seks, ik zal het nooit begrijpen.

Wat zegt Peter?

“Vrijen is voor Hilde ‘haar plicht doen in bed’. Er is geen enkele vorm van affectie en dat mis ik enorm”

Peter: “Hilde en ik zijn altijd een goed team geweest, als ouders. Ze is een goede moeder, al heb ik de laatste jaren het gevoel dat ze zich daar wat achter verschuilt. Ze is alleen nog moeder. Partner zijn herleidt ze tot koken en de was doen. Seks is voor haar ‘haar plicht doen in bed’, dus enkel als ik er zin in heb, anders zeker niet. Ik vind dat een groot gemis. Seks is bij ons niets meer dan een manier om kinderen te krijgen en vermits dat niet meer op de agenda staat, is het ook niet meer nodig. Omdat ik het daar de laatste jaren almaar vaker over had, verdween ook elke andere vorm van lichamelijke affectie. Vroeger kusten we elkaar nog bij thuiskomst of zaten we in de zetel dicht bij elkaar, nu nooit meer.

De laatste jaren deden we het gemiddeld één keer per jaar. De laatste keer was verschrikkelijk. Ik had voor haar een mooi lingeriesetje gekocht, maar in plaats van er blij mee te zijn, vond ze dat ik haar onder druk zette. Ik suggereerde om eens in de zetel te vrijen, maar dat is uitgesloten, alleen in bed mag het. En het licht moet uit. Het setje wilde ze niet aandoen, laat staan zichzelf daarin bekijken of mij laten kijken. Ze zei toen dat ze nooit naar zichzelf kijkt in de spiegel, ze dat niet leuk vindt en ook niet weet waarom ze dat zou doen.

Een paar weken geleden zijn mijn ogen echt open gegaan. Mijn mama is al een paar jaar weduwe en is sinds een jaar heel gelukkig met een nieuwe vriend. Ze lieten me ook duidelijk verstaan dat het seksueel enorm klikt en ze er allebei nog behoorlijk pap van lusten. Toen ze dat vertelde, vroeg ze langs haar neus weg hoe dat bij ons zat. Toen ik aangaf dat het een jaar geleden is, zei ze heel spontaan: ‘Oei, dat is wel heel weinig’. Je ouders van in de zeventig die een beter seksleven hebben dan jij, dan weet je het wel zeker? Ik ben beginnen wenen. Mijn moeder luisterde begripvol en zei dat ze het er ooit met Hilde over had gehad en dat Hilde toen had gezegd dat seks voor haar enkel een huwelijkse verplichting is. Ik merk bij mezelf dat ik me vaak aangetrokken voel tot andere vrouwen en heel veel fantaseer over seks. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik verlangde naar Hilde, maar dat is er nu totaal niet. Ik ben lang vragende partij geweest en op de een of andere manier heb ik nu het gevoel dat het op is. Ik zou het erg vinden om te moeten scheiden, voor ons, voor de kinderen, voor onze omgeving. Wij gaan door voor een goed koppel, een warm gezin en ik heb dat ook altijd willen bieden aan mijn kinderen, maar op deze manier kan ik zelf niet meer verder. Ik weet dat seks niet het belangrijkste is in een relatie, maar bij mij is de afwezigheid ervan wel allesbepalend geworden.”

Hoe moet het nu verder?

“Een seksloze relatie kan alleen maar werken als je er met z’n tweeën mee kunt leven”

Relatietherapeute Rika Ponnet: “In de gesprekken met Hilde en Peter wordt snel duidelijk dat seks een heikel thema is. Hilde heeft zich ervoor afgesloten, Peter heeft het opgegeven nog aan te dringen, maar ervaart een groeiend gemis. Hun verlangens klinken tegengesteld. ‘Weet je, we hebben onze leeftijd, voor mij moet dat allemaal niet meer. Waarom kan Peter dat niet gewoon aanvaarden?’, klinkt het bij Hilde. ‘Ik vind het erg dat wat ík graag wil, altijd onder de mat geveegd wordt, alsof ik iets verlang dat niet meer mag. Ik kan me niet voorstellen dat ik het voor de rest van mijn leven hiermee moet doen.’ Ik heb het met hen over het belang van seks in een relatie en over de relatietevredenheid als het er niet meer is. Onderzoek toont aan dat seks voor vijftien procent bepalend is voor de relatietevredenheid, maar… dat als het er totaal niet is, het een heel belangrijke rol gaat spelen en alles gaat bepalen. ‘Er zijn toch veel koppels waar dat niet meer gebeurt en die toch gelukkig zijn’, countert Hilde. Dat dit uiteraard zo is, geef ik aan, maar dat het nooit voor beiden evenveel van harte is en het toch ook altijd alleen maar ‘werkt’ als je er met zijn tweeën mee kunt leven.

Om wat weg te blijven van het conflict, praten we over seksualiteit in het algemeen en hun bredere ervaringen. Het gaat over hun jeugd, masturbatie, maar ook hoe ze naar zichzelf kijken. Daaruit blijkt dat ze als jongere bijzonder onzeker waren. Peter had complexen over zijn kleine gestalte. ‘Meisjes zagen mij niet staan. Ook nu nog hoor ik vaak van vrouwen hoe belangrijk ze het vinden, een grote man.’ Hilde heeft het over haar gewicht. ‘Ik was altijd al ‘de kloeke’, wat haatte ik dat woord. Ik vind mijn borsten lelijk en sinds de kinderen, alles eigenlijk: mijn buik, de putten op mijn billen, mijn zwabberende armen. Maar het is wat het is, ik kijk er niet meer naar. Spiegels vind ik een verschrikking en kleren shop ik via het internet. Mij zie je niet meer in een winkel waar een slanke winkeldame komt informeren of het maatje goed is.’

De onzekere, afwijzende manier waarop ze allebei naar zichzelf kijken, zorgt ervoor dat ze ook de andere op afstand houden. Vooral Hilde verwerpt zichzelf op extreme wijze. Ze negeert haar lichaam, waardoor ze de aandacht van Peter alleen maar als hinderlijk ervaart. De suggestie om daar iets mee te doen, botst op een muur. Ondertussen wordt ook almaar duidelijker dat Peter niet langer iets verlangt van Hilde. Hij heeft zich na de zoveelste pijnlijke afwijzing volledig afgesloten. ‘Ik zie een berg voor mij en ik wil die niet meer op. Ik heb altijd het initiatief genomen, maar zij laat zich volledig gaan. Hoeveel duidelijker kan de boodschap ‘ik wil je niet’ zijn?’ Na deze sessie onderbreekt het koppel de therapie. Een paar maanden later laat Peter me weten dat hij alleen is gaan wonen en hij via Facebook opnieuw contact heeft met een jeugdvriendin.”

LEES OOK:

• SOS relatie: “Hij bekende dat hij verliefd was op een ander, dat er even iets geweest was, maar dat hij het voor mij en ons gezin opgegeven had”
• SOS relatie: “We kozen samen voor een open relatie, maar ik vrees nu dat dat weleens de doodsteek van ons huwelijk zou kunnen zijn”
• SOS relatie: “Ik stond er vooral alleen voor in ons gezin. We leefden op den duur naast elkaar”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!