30 dagen zonder klagen: waarom mopperen we toch zo graag?
Het is vandaag Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Het perfecte moment om te mopperen over alles wat tegenzit. Of misschien toch niet, want ook vandaag start 30 dagen zonder… jawel, klagen!
Het is te koud, mensen kunnen niet meer rijden als het sneeuwt, om nog maar te zwijgen over de natte schoenen die je pas geboende vloer weer helemaal vuil maken. We vinden altijd wel een reden om te klagen. Leuk is dat niet, en toch doen we het. Elke dag opnieuw. Maar waarom toch?
Klagen zit in de genen
We klagen niet zomaar, want al dat gemopper heeft wel degelijk nut: het lucht op door te praten over de dingen waarmee je zit. Klagen is eigenlijk ventileren. Daarnaast hoop je op bijval, troost of misschien zelfs raad. Dat is dan weer goed voor het verbondenheidsgevoel, iets dat essentieel is voor sociale wezens zoals wij. Zolang je niet in je klaagzang blijft hangen en anderen meesleurt in je negativiteit, is zo nu en dan eens klagen best oké.
Wist je trouwens dat we niet expres klagen, dat het even natuurlijk is aan de mens als bijvoorbeeld de nood aan sociaal contact? Ons brein is zo gemaakt dat het dingen die niet goed zijn of beter kunnen, sneller opmerkt. Dat heet in de wetenschap: negativiteitsbias. Alles wat goed gaat, verdwijnt naar de achtergrond terwijl dat wat minder goed gaat meer aandacht krijgt. Je bent als het ware op je hoede, en net dat vergoot je overlevingskansen. Onze voorouders hadden dat wellicht meer nodig dan wij nu, maar het zit nog altijd in ons.
30 dagen zonder klagen
Als klagen niet per se slecht is, waarom zouden we er dan 30 dagen mee moeten stoppen? Omdat je de energie die je verspilt aan het klagen, beter kunt gebruiken voor leuke en positieve dingen. Denk maar aan sporten, gitaar leren spelen of nieuwe mensen leren kennen.
Bovendien is het ene klagen het andere niet. Klagen over de file is nutteloos, want daar kan je zelf niets aan veranderen. Maar verdrietig zijn, wat soms ook als klagen wordt beschouwd, is net heel waardevol. Wees dus boos, droevig, angstig… om belangrijke zagen. Een ellenlange file is dat niet, want dat heb je niet zelf in de hand.
Welke type klager ben jij?
Isabelle Gonnissen, initiatiefneemster van 30 dagen zonder klagen, ontwikkelde voor haar campagne een klaagbarometer. Daarmee kun je je eigen klaaggedrag onder de loep nemen en krijg je tips om wat minder te mopperen. Zij maakt het onderscheid tussen drie type klagers:
- de onpersoonlijke klager, die moppert over het weer, de files, de bus of de trein die vertraging heeft, het dure leven…
- de persoonlijke eenmalige klager, die ventileert over een negatieve gebeurtenis maar dikwijls in de negativiteit en dus de klaagmodus blijft hangen.
- de repetitieve klager die altijd over hetzelfde klaagt zonder er zelf wat aan te doen.
Van klagen leef je minder lang
Als je weet welk type klager je bent, kun je er gemakkelijker wat aan doen. Maar waarom is dat nodig? Omdat mopperen niet altijd even gezond is. Door te klagen, stijgt het cortisolgehalte in je bloed, wat dan weer slecht voor je hart is. Daarnaast raken je hersenen gewend aan al dat mopperen, waardoor je het alleen maar vaker gaat doen. Dus af en toe eens afkicken van het klagen is zo slecht nog niet, al is het maar op opnieuw het positieve van het leven te herontdekken.
Bronnen: Kies Positief,
Lees ook:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes