“De test gaf aan dat ik ‘te veel energie’ heb. Tja, dat wist ik ook al zonder ingewikkelde grafiek”

Hoofdredactrice Karen is 48 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.

Om de paar maanden spreek ik af met enkele oud-collega’s. Mie, Nele, Ifke en ik zijn zo goed als samen ‘volwassen geworden’ in onze jobs. Allemaal hebben we voor Libelle en Flair gewerkt en dat smeedde een vriendinnenband voor het leven. Het is dus altijd een fijn weerzien voor die babbel onder vrouwen. Van onze gesprekken steek ik ook altijd wel iets nieuws op.

Nu ging het over een ‘Human Design reading’. Een van m’n vriendinnen had dat laten doen en ze vertelde er erg enthousiast over. Ik had er nog nooit over gehoord en vond het zelfs wat mysterieus klinken. “Een human wat?”, vroeg ik. Prompt toonde ze op haar smartphone een schema met lijnen en symbolen dat haar innerlijke energiebanen liet zien. Het leek meer een blauwdruk voor een complexe loodgieterijklus – zo’n schema voor een ontstopper van de badkamerbuizen – of het metroplan van een grote stad. Het klonk ook wat sciencefiction-achtig, alsof mensen ontworpen zijn als computers, met een zweem van zweverigheid.

Het verbaasde me trouwens van die vriendin, want ze is helemaal geen type van het hoofd in de wolken, ze staat net met de voeten stevig op de grond. Maar voor haar paste het volledig in haar zoektocht naar meer energie en balans tussen opgroeiende kinderen en een drukke job. Ze wilde ook zo graag minder moe zijn.

Nieuwsgierig als ik ben, zeker als het over de menselijke psyche gaat, klapte ik thuis meteen mijn pc open en googelde ‘Human Design reading, gratis test online’. Al snel kwam ik op een site die uitlegde dat de test gebaseerd was op een mengeling van Chinese astrologie, Joodse kabbala en kwantumfysica, een bijzondere mix van wetenschapp en mystiek dus.

De site beweerde ‘mijn persoonlijke ontwerp’ te zullen onthullen. Daarvoor hoefde ik niet veel in te vullen: mijn geboortedatum, uur en plaats. Niet veel later kreeg ik een soort grafiek met daarrond de contouren getekend van een menselijk lichaam, een vereenvoudigde versie van wat onze vriendin had laten zien. De schatkaart van mijn innerlijke wereld dus, met daarop mijn datum van design én oplevering.

Ik vond het er vooral heel complex uitzien, met veel cijfers en symbolen en moeilijke woorden als m’n ‘authority’ die ‘solar plexus’ bleek te zijn. Ik bleek een ontwerp van het type ‘manifestor generator’. Dat klinkt toch een beetje robotachtig, niet?

Het bleef me toch intrigeren en ik zocht verder naar wat concretere informatie. Ook die vond ik vrij snel. Bleek dat ik te veel energie had, en om die in goede banen te leiden, moest ik leren om af en toe de dingen wat meer op me af te laten komen. Ik moest niet alles zelf willen doen, niet in alles het voortouw willen nemen.

En daar zat ik dan, midden in de nacht, na een drukke dag op het werk en een avondje met vriendinnen, klaarwakker ondergedompeld in een intrigerend onderwerp… Ik, te veel energie? Tja, eigenlijk had ik daar geen ingewikkelde grafiek voor nodig om me dat te vertellen.

Ontdek ook onze andere columnisten:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!