"Ik rouw vooral om de zus die ik nooit heb gehad, die ik had kunnen hebben"
Mijn geheim: Veerle kan niet rouwen om de zelfmoord van haar zus
Soms gebeuren er dingen in je leven die te persoonlijk, te moeilijk of te kwetsbaar zijn om te delen. Veerle onthult hier het geheim dat ze al jaren verborgen hield.
Absolute tegenpolen
Veerle (54): “Als kind al waren Kristien en ik absolute tegenpolen: ik de flinke student, zij de nonchalante rebel. Ik weet nog dat ze een keertje haar hoofd liet kaalscheren, gewoon om mijn ouders uit te dagen. Ze was toen veertien. Hoe ouder ze werd, hoe meer het de verkeerde kant opging. Op school bakte ze er niets van, ze trok foute vrienden aan en begon ook steeds meer te drinken.
Kristien speelde een voortdurend spel van aantrekken en afstoten met ons…
Ook haar liefdesleven was een echt brokkenparcours. Kristien kreeg bij verschillende mannen een kind, maar telkens strandde haar relatie en klopte ze terug bij mij en onze ouders aan. Maar als familie hadden we nauwelijks vat op haar. Ze speelde een voortdurend spel van aantrekken en afstoten met ons. Meer dan eens is ze vertrokken met de boodschap dat we haar en haar kinderen nooit meer zouden zien. Toch bleven we Kristien helpen, hoe hard ze ook op ons hart trapte.
Toen haar relatie weer eens op de klippen liep, zochten we een appartement voor haar en deed ik haar een paar meubels cadeau. Tot het dat ene familieweekend, nu zeven jaar geleden, dan toch tot een breuk kwam. Kristien was weer eens dronken en in een slaande ruzie verwikkeld met haar vriend. Haar kinderen stonden doodsbang toe te kijken hoe hun mama compleet over de rooie ging.
Voor mij was de maat toen echt vol. Ik probeerde op Kristien in te praten: ‘Ofwel geef je toe dat je een drankprobleem hebt en zoek je hulp, ofwel laat je ons maar weer eens in de steek.’
De emotionele chantage konden we niet meer aan…
Daarop is ze vertrokken, samen met haar kinderen. Dat abrupte vertrek was voor mijn ouders en mij de druppel. We hadden haar al zo vaak proberen te helpen, zonder resultaat. Vanaf nu moest ze het zelf doen. Ook emotioneel waren we op. Elke keer opnieuw dreigde ze dat we haar kinderen niet meer mochten zien. Die emotionele chantage konden we gewoon niet meer aan.”
Al jaren geen contact
“Na dat weekend hoorde ik jaren niets meer van Kristien. Tot ik op een dag telefoon kreeg van Slachtofferhulp. ‘Mevrouw, we hebben uw zus deze ochtend gevonden, ze heeft zichzelf van het leven beroofd.’ De dagen nadien kreeg ik amper de tijd om stil te staan bij mijn eigen gevoelens rond haar dood. De rest van de familie beschuldigde mijn ouders en mij er openlijk van dat we niet genoeg voor Kristien hadden gedaan, dat ze daarom zelfmoord had gepleegd.
De weken na Kristiens dood bleef ik mijn gevoelens onderdrukken, tot de dam dan toch brak. Sinds een paar maanden word ik overspoeld door verdriet. Niet voor de vrouw die Kristien was. Het klinkt misschien hard, maar voor haar persoonlijk heb ik nog geen traan kunnen laten. Daarvoor heeft ze mij en mijn ouders veel te veel pijn gedaan. Ik rouw vooral om de zus die ik nooit heb gehad, die ik had kunnen hebben. Maar dat rouwproces kan ik totaal niet delen met de buitenwereld.
Ik rouw vooral om de zus die ik nooit heb gehad, die ik had kunnen hebben
De meeste mensen begrijpen niet eens dat ik een rouwproces doormaak. ‘Je had toch al jaren geen contact meer met je zus?’ hoor ik dan. Die muur van onbegrip, waar ik elke keer opnieuw tegenaan bots, maakt dat ik me heel eenzaam voel. Het is een extra verdriet, bovenop de ingewikkelde emoties die Kristiens dood bij me hebben losgemaakt.
Sinds kort ga ik langs bij een psycholoog, waar ik wél openlijk over die complexe gevoelens kan praten. Stilaan begin ik te begrijpen dat we Kristiens dood heel moeilijk hadden kunnen vermijden. Mijn zus was een rusteloze ziel, altijd op zoek naar het geluk, zonder succes. Niets kon het grote gat in haar hart vullen. Het enige wat ik kan hopen, is dat ze nu eindelijk de rust heeft gevonden waar ze zo naar snakte. Ondertussen probeer ik er zo goed mogelijk te zijn voor haar kinderen, om haar op die manier toch nog te helpen.”
Lees hier meer openhartige verhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!