In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 42, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (14) en Stina (11). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Deze week mochten we twee Franse studenten verwelkomen in de kleine stuga naast ons huis. Ze komen enkele maanden studeren aan de universiteit in de stad verderop, maar hun zoektocht naar een appartementje liep niet zoals verwacht en via via kwamen ze ons kleine huisje – dat in de winter toch leeg staat – op het spoor. Studeren in het buitenland, het heeft toch iets magisch, niet?
Studenten in het buitenland
Althans, zo denk ik er nu over, de ervaring van een emigratie naar Zweden rijker. Toen ik zelf student was, zei het me echter niets. Is dat vreemd, bedenk ik nu? Ik probeer mijn gedachten en gevoelens terug te katapulteren naar mijn studentenjaren.
Het is niet dat ik de wereld niet wilde zien, het was gewoon niet het juiste moment
Er waren nochtans voldoende voorbeelden in mijn zeer nabije vriendenkring én in mijn klas die de sprong wél waagden. Die zo’n verblijf van een aantal maanden in het buitenland de mooiste ervaring van hun leven vonden. Een ervaring die ik op dat moment niet kende, maar misschien ook niet nodig had? Het is niet dat ik de wereld niet wilde zien, het was gewoon niet het juiste moment.
Op je 18de gaat er namelijk, ook in België, al een hele nieuwe wereld voor je open. Ik trok naar de universiteit, ging er op kot en leerde een heleboel nieuwe mensen kennen. Die wereld bleek op dat moment groot genoeg voor iemand die van nature eerder niet zo avontuurlijk is aangelegd. Maar wat als…? Ik dwing mezelf mijn hypothetische gedachten een halt toe te roepen. Het heeft namelijk geen zin om je af te vragen hoe je leven eruit gezien zou hebben als je op dat moment wél de wijde wereld in was getrokken. Iedereen kiest zijn eigen pad en net dát maakt ons uniek.
Volg je eigen pad
Terwijl ik zie hoe de Franse studenten hun draai vinden en de stuga, en het dorp, de universiteit en de stad ontdekken, bedenk ik dat het goed is. Het pad dat zij bewandelen, maar ook het mijne. Zij zijn net twintig, ik was al bijna veertig.
Een paar jaar geleden werd ik verliefd op de rust in Zweden, maar de 20-jarige Sara, die genoot meer van het bruisende Brussel
We voelden ons allemaal aangetrokken tot dit land, zij het op een ander moment in het leven en misschien ook om een andere reden. Misschien moeten we wat meer vertrouwen hebben in de dingen die op ons pad komen? En is het er nu nog niet, dan is het misschien nog niet het juiste moment.
Ik herinner me het moment dat ik verliefd werd op Zweden nog alsof het gisteren was. Dat moment dat we van het vliegveld in Stockholm over de rustige wegen reden, naar het meest gezellige huisruilhuisje met zicht op het meer. Het gevoel dat ik daar had, had ik nog nooit gevoeld. Noem het gerust liefde op het eerste gezicht! Die rust en gezelligheid maken me nu nog elke dag blij. Maar de twintigjarige Sara, die genoot meer van het bruisende Brussel.
Nog meer verhalen uit Zweden:
- Groeten uit Zweden: “Op die donkere baantjes kan er elk moment een ree of eland opduiken. Beangstigend!”
- Groeten uit Zweden: “Zweden is het ideale land voor wie gevoelig is aan te veel prikkels”
- Groeten uit Zweden: “Na drie jaar vieren we kerst eindelijk opnieuw met de familie”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!