Groeten uit Zweden: “Het werd nog maar eens duidelijk: je moet hier wel heel vroeg heel zelfstandig zijn…”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Om hoe laat hij vandaag klaar was met school, vroeg ik hem vanmorgen, waarop hij zijn schouders ongeïnteresseerd ophaalde. “Ik moet mijn login nog krijgen”, antwoordde hij. Die login van dat schoolplatform, die zou ik ook wel willen. Want op dit moment is het niet alleen de vijftienjarige zoon die zich moet aanpassen aan de gang van zaken in de nieuwe school, ook voor mij is het alweer een serieuze les in loslaten.

Lessen die soms pas starten om tien uur en behoorlijk wat springuren tussendoor, het doet me denken aan mijn jaren op de universiteit. De eerste stappen richting vrijheid, maar ook de verantwoordelijkheid dragen. Vijftien is hij, je moet hier wel heel erg vroeg heel volwassen zijn.

Ik tast momenteel letterlijk in het duister wat zijn school aangaat, een bevreemdend gevoel als ik eerlijk ben. De brief met belangrijke documenten kwam op zijn naam aan, niet meer ‘aan de ouders van’. Ook de resultaten van het ingangsexamen kreeg Elias in zijn persoonlijke mailbox.

Zelfstandig en verantwoordelijk zijn op je vijftiende

Wat verantwoordelijkheden bij je kind leggen betreft, kan dit tellen. Hoewel me dit nu vooral beangstigt, kijk ik later waarschijnlijk vol trots terug op deze periode. Want willen we niet allemaal dat onze pubers opgroeien tot zelfstandige volwassenen, die voor hun mening durven uitkomen en hun eigen beslissingen kunnen nemen?

Hij zal het dus moeten leren, met vallen en opstaan. Soms zal hij zelf rechtkrabbelen, op andere momenten zal hij de uitgestoken hand van mama of papa nodig hebben. Dat laatste maakt dat hij de kans heeft om binnen een veilige omgeving op ontdekking te gaan en te groeien. Stilletjes loslaten en ruimte geven, terwijl je je ogen en oren goed open houdt.

We zijn er voor je

Gelukkig praat hij graag, de puber. En deelt hij voorlopig nog wat hem bezighoudt, maar ook wat hem beangstigt. En kunnen we het ook hebben over hoe wij ons, als ouders, daarbij voelen.

Een tijdje terug kwam het gebruik van snus op school ter sprake, een zakje tabak dat je onder je bovenlip stopt. Erg populair in Zweden, ook bij de jeugd. Zijn volwassen reactie toen stelde me enigszins gerust, maar hoe lang kan hij aan de druk weerstaan?

Niet enkel wat snus betreft trouwens. De maatschappij zit vol lokroepen die je potentieel het verkeerde pad op kunnen sturen. Klasgenoten op school, online vrienden tijdens het gamen of de makkers in de gym. Ze zijn immens belangrijk in het leven van een puber, maar ze zijn ook zo verdomd invloedrijk.

In vergelijking hiermee is de uitslag van de test wiskunde die ik voorlopig niet te zien krijg klein bier. Al hoop ik stiekem op wat meer uitleg tijdens de infosessie binnen enkele weken…

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!