Mijn verhaal: Heidi doet op haar 54ste voor het eerst mee aan een missverkiezing

Na haar scheiding besluit Heidi zichzelf weer op de eerste plaats te zetten. Ze schrijft zich in voor een missverkiezing en geniet van de aanloop naar de uitreiking.

Heidi (54): “Meedoen aan een missverkiezing was een tienerdroom van me. Als meisje van zestien leek het me heerlijk om voor het kroontje te gaan. Maar mijn ouders zagen het niet zitten om met mij het hele land rond te rijden. Dus borg ik mijn miss-ambities op en focuste op school en verder studeren.

Erna volgden de jaren met man en gezin, waar ik met liefde en toewijding veel energie in stopte. Maar toen de kinderen het huis uitgingen en ik na vijfentwintig jaar een punt achter mijn huwelijk zette – mijn ex en ik bleken te verschillend en waren uit elkaar gegroeid – werd dat het begin van een nieuwe ik.

Ik was vijftig en dacht: nu ga ik mezelf op de eerste plaats zetten. Ik zou het echt op mijn manier doen vanaf nu. Ik nam twee jaar de tijd om te reflecteren, wie ben ik en wat wil ik, en vooral ook: wat wil ik niet meer.

Ik besloot werk te maken van een eerste oude droom om met een motor te leren rijden. Ik schafte een blinkend groen exemplaar aan en haalde mijn rijbewijs. En dat wees me de weg naar een volgende droom. Het was op een motorcircuit waar ik af en toe reed dat ik een shoot zag van Miss De Luxe. Inschrijven voor de volgende verkiezing kon tot de leeftijd van 55, zo bleek. En ik was op dat moment 54. Ik twijfelde geen seconde, schreef me in en tot mijn grote geluk werd ik geselecteerd.

Naar de kermis met mijn finalistenlint

We zijn met zestien kandidates en de campagne is net van start gegaan. Het is pittiger dan ik had verwacht. Mijn weekends zijn gevuld met workshops, actes de présence en fotoshoots. Hoewel vermoeiend, vind ik het ook superleuk en ik leer ontzettend veel bij.

Ik leer me te profileren op sociale media, we oefenen choreo’s in, we leren onze beste kant te tonen tijdens netwerkevents en fotoshoots. Focus je niet op je minder goede kanten, maar zet je sterke punten in de verf. Da’s iets wat vrouwen niet altijd van nature hebben, maar waarop hier op een fijne manier wordt getraind. Je leert sterke houdingen aannemen, ontdekt wat je flatteert, leert communiceren op een aangename en overtuigende manier, leert je voordoen zoals je wenst over te komen… Je durft de beste versie van jezelf te zijn.

Dat komt me allemaal ook van pas in het dagelijkse leven, persoonlijk en op het werk. Je zelfvertrouwen wordt in deze wedstrijd dus niet – zoals het cliché wil – op de proef gesteld, maar wel geboost. Voorlopig toch. (lacht) Nee serieus, naar de dorpskermis ga ik nu met mijn finalistenlint om. Dat is wennen, want de mensen kijken naar je. Maar dan denk ik: dat mag. Mensen mogen kijken, daar is niet niks mee.

Af en toe aandacht krijgen en toelaten – die klik moest ik in het begin echt leren maken – is best gewoon fijn. Ik ben de oudste van de miss-bende. De senior. Of me dat tot de moederkloek van de groep maakt? Toch niet helemaal. Ik wil die rol net wat loslaten.

Tot nu toe is de sfeer leuk, iedereen heeft wel met iemand een klik. We zijn open en eerlijk met elkaar en dan merk je dat iedereen wel iets minder mooi vindt aan haar lichaam of wel over iets onzeker is – van meisjes van achttien tot vrouwen van vijftig. Dat is zo verhelderend. Als vrouw in de menopauze voel ik dat het soms wat stroever gaat bij de danspassen en dat mijn lichaam doorheen de jaren is veranderd, maar mijn leeftijd heeft ook voordelen.

Ik kan nu makkelijker relativeren – dat is een grote hulp tijdens zo’n wedstrijd. Er volgt wellicht nog een badpakkendefilé – toch een ultieme test in body positivity – maar gelukkig is een pareo of een lichte tuniek toegestaan. Fijn dat dat kan, zo wordt het niet té spannend. (lacht)

Mijn omgeving moedigt me aan. Mijn zonen steunen me en leven met me mee. Mijn vriendinnen zijn even gek als ik, en hebben hun hotel al geboekt als de finale doorgaat aan zee. En mijn mama is mijn grootste en mooiste supporter.

Toen we ons finalistenlint kregen – dat gaat gepaard met een show – zag ik haar stralen op de eerste rij. Ze was zo trots en gelukkig. Voor mij en haar een onbetaalbare herinnering. Echt, daar doe ik het voor. Mijn boodschap aan vrouwen en leeftijdsgenoten is om op je vijftigste nog steeds uit je comfortzone te durven komen, om jezelf te overwinnen, grenzen te verleggen en zo te voelen dat je leeft. Je mag denken: hier ben ik!

Tien jaar geleden had ik nóóit gedacht dat ik hier nu zou staan. Het leek me onvoorstelbaar als mama van twee tieners. En nu sta ik te poseren in schitterende galajurken en geniet ik, straal ik. Diep in mij zit nog dat meisje dat prinses wilde worden, en dat lang weggestopt zat in een verborgen plekje in mijn hart. Het is belangrijk om dat stukje van jezelf niet te negeren, het een kans te geven en dus je dromen niet te lang te parkeren.

Dat is ook de boodschap die ik aan mijn zonen wil meegeven. Een job, een huis, dat is allemaal niet onbelangrijk, maar bijzondere ervaringen, het avontuur durven aan te gaan… Dát blijft hangen voor het leven en kan je nooit nog worden afgenomen.”

Meer openhartige verhalen:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!