Jeugdvriendinnen: “We zouden samen gewoon nog eens door ons dorp willen fietsen, net zoals vroeger”

Op ons Libelle Vriendinnen-platform kun je fantastische nieuwe vriendinnen leren kennen, maar er zijn natuurlijk ook vriendschappen die al heel wat jaren meegaan. Zoals die van de jeugdvriendinnen Liesbeth (57) en Emmy (57).

Altijd samen

Liesbeth: “Emmy en ik groeiden op in een piepklein dorpje aan de Gete, in Vlaams-Brabant. Mijn vader had daar, samen met zijn broer, de watermolen waar het graan gemalen werd en bloem en veevoeders gemaakt werden. Mijn mama gaf enkele uren per week les als huishoudregentes, later werd ze huisvrouw. Emmy woonde op een paar straten van ons. Haar papa had een heel slechte gezondheid. Ik heb hem altijd ziek te bed geweten, jammer genoeg. Haar mama naaide kleren voor iedereen in het dorp.

Emmy: “Liesbeth en ik groeiden echt samen op. Als je de een zag, zag je de ander. We gingen samen naar de kleuterschool, dan naar de basisschool. De speeluurtjes brachten we ook altijd met elkaar door, omdat we zo dicht bij elkaar woonden. Op die manier waren onze ouders ook niet ongerust, want we waren nooit ver uit de buurt.”

Liesbeth: “Ik weet nog goed dat ik voor het eerst alleen over straat naar Emmy’s thuis mocht wandelen. Wat een vrijheid! (lacht) Dan lazen we samen, of speelden we gezelschapsspelletjes, logeerden bij elkaar … Het was altijd plezant als we samen waren.”

Emmy: “Helaas stierf mijn papa in 1981, een paar dagen voor mijn verjaardag. Ik was toen nog erg jong: ik zat nog op de lagere school. Heel heftig. Maar dan merk je dat vriendschap voor lichtpuntjes zorgt, ook al waren we nog erg jong. Ik was blij dat ik Liesbeth had om samen nog ‘kind te kunnen zijn’.”

Even uit het oog

Liesbeth: “Tijdens onze hogere studies verloren we elkaar even uit het oog, maar op cruciale en moeilijkere momenten in ons leven vonden we elkaar altijd terug. Facebook hielp om weer contact te leggen. We zijn beginnen chatten en ontdekten opnieuw die vertrouwdheid van vroeger. Vanaf dan zijn we niet meer van elkaars zijde geweken. En stonden we elkaar bij als het leven zwaar werd. Zo stierf Emmy’s mama in 2008. Ik ging toen voor in de uitvaart en las verhalen van vroeger voor en dan vloeiden de tranen.”

Emmy: “Gelukkig stonden we ook op de mooie momenten aan elkaars zijde. Toen ik moeder werd, heeft Liesbeth samen met haar vader – die diaken was in het dorp – mijn zoon gedoopt. Zo’n bijzonder moment!”

Altijd die vertrouwdheid van vroeger

Liesbeth: “Emmy trouwde erg jong en verhuisde later naar Limburg. Ik bleef na mijn studies in Leuven daar hangen, maar uiteindelijk kwam ik wel terug naar onze hometown. Dus onze wegen zijn toch wat anders verlopen en niet altijd even parallel, maar desondanks blijven we nauw verbonden. Elke keer als we elkaar zien, is er die vertrouwdheid van vroeger. Puur en eerlijk, zo kun je onze vriendschap omschrijven. Ik vertrouw haar ook door en door.”

Emmy: “Omgekeerd is dat ook, zo. Ik kan vertellen over mijn verdriet en geluk. We oordelen nooit over elkaar.”

Liesbeth: “Wat we zeker eens willen doen? Samen chic gaan eten, als twee vedetten met de limousine. (lacht) Dat hebben we nog niet gedaan. Of gewoon samen eens door ons geboortedorp fietsen, net zoals vroeger.”

Foto’s: eigendom vriendinnen

Lees over twee weken een nieuw jeugdvriendinnenverhaal!

Deze jeugdvriendinnenverhalen wil je vast ook lezen:

• Jeugdvriendinnen: “Zij weet alles van mij, zelfs meer dan mijn eigen man”
• Jeugdvriendinnen: “Ondanks de ups en downs in onze vriendschap blijven we onafscheidelijk”
• Jeugdvriendinnen Fiona en Jessica: “Het allermoeilijkste moment was toen ik haar moest vertellen dat ik kanker had”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!