Mijn verhaal: Marie wil liever niet dat mensen weten wie haar bekende vader is

Het klinkt misschien leuk, een BV als papa hebben, maar voor Marie (een pseudoniem, omdat ze liever volledig anoniem blijft) is het een heel ander verhaal: ze gebruikt zelfs de achternaam van haar moeder om kwetsende vooroordelen te vermijden.

Marie (37): “Ik stond een keertje in de backstage van een muziekfestival, tussen de rijke vips. Niemand gunde me een blik waardig, ik kon er evengoed niet staan. Tot iemand me vroeg ‘met wie ik daar was’. Toen ik mijn vader aanwees, vond iedereen me plots wel heel interessant. En zo gaat het eigenlijk altijd, als je zoals ik een bekende vader hebt… Mensen zeggen me vaak: ‘Dat moet toch geweldig zijn, zo’n Bekende Vlaming als papa?’

Maar in de realiteit is het helemaal niet zo leuk. Dat mijn vader een publieke figuur is, vind ik niet eens zo erg. Het is wat die bekendheid allemaal met zich meebrengt. Als ‘dochter van’ moet ik tegen zoveel vooroordelen opboksen. Zodra mensen horen wie mijn vader is, gaan ze ervan uit dat ik exact dezelfde ideeën en dezelfde overtuigingen als hij heb. En vooral: dat ik even rijk ben als hij. Mijn vader heeft inderdaad goed geboerd de laatste jaren, maar het is helemaal niet zo dat ik op zijn kosten leef.

“Tijdens sollicitatiegesprekken probeer ik vragen over mijn echte achternaam te vermijden”

Integendeel, ik probeer mijn eigen weg in het leven te vinden. Ook in mijn carrière. Natuurlijk zou ik zijn naam en zijn uitgebreide netwerk kunnen gebruiken om vooruit te geraken in het leven. Maar dat wil ik niet. Tijdens sollicitatiegesprekken probeer ik vragen over mijn echte achternaam zoveel mogelijk te vermijden. Helaas komt er altijd een moment dat ze toch eens polsen: ‘Zeg, ben jij dan familie van…?’ Ik ontken dan onze verwantschap, en antwoord al lachend: ‘Waarom zou ik in godsnaam een job zoeken, als ik zo’n rijke vader had?’

Omdat ik al die vooroordelen zo beu was, heb ik tien jaar geleden beslist om de achternaam van mijn moeder te gebruiken en die van mijn vader te laten vallen. Sindsdien is er gelukkig meer rust in mijn leven en mijn relaties gekomen. Ik merk dat ik meer mezelf kan zijn bij mensen als die me gewoon als ‘Marie’ leren kennen. Het gaat dan alleen om wie ik ben en wie zij zijn, dat is voor mij veel gemakkelijker. Zo kan ik écht mensen ontmoeten, zonder vooroordelen of verborgen agenda’s.

“Iemand heeft ooit mijn sjaal gestolen, als een soort trofee van ‘de dochter van’. Dat is toch te gek voor woorden?”

Als ‘dochter van’ was dat wel anders… Op café gingen sommige zogenaamde vrienden er bijvoorbeeld automatisch vanuit dat ik wel zou trakteren. Het is moeilijk om echte relaties met mensen op te bouwen, als die het alleen maar over je bekende vader willen hebben. Ik begrijp die nieuwsgierigheid wel, en heb respect voor die mensen, maar het is vermoeiend altijd weer dezelfde vragen te krijgen: ‘Wat voor vader was hij vroeger?’ ‘Is hij in het echt ook zo zelfzeker?’ En het is gewoon niet leuk als mensen meer geïnteresseerd lijken in je vader dan in jou.

Mijn vader staat bovendien bekend om zijn uitgesproken visies, die weleens extreme reacties bij mensen uitlokken. Zijn fans komen me maar wat graag aanklampen om te zeggen wat voor een geweldige man ze hem vinden. Op een receptie heeft iemand ooit zelfs mijn sjaal gestolen, als een soort trofee van ‘de dochter van’. Dat is toch te gek voor woorden? Andere mensen scheppen er dan weer genoegen in om hem in mijn bijzijn volledig af te kraken.

Maar het vreemdste van al was wel die keer toen mijn huis werd beklad en ik zelf bedreigingen kreeg, uit het kamp van de tegenstanders van mijn vader. Gelukkig kon ik erom lachen, maar ook alleen maar omdat ik zo goed kan relativeren. Om deze reden hou ik mijn telefoonnummer ook strikt geheim en zul je geen enkele foto van mij terugvinden op het internet.

“Bovenal ben ik ook gewoon heel trots op mijn vader. Niet om zijn bekendheid, maar om zijn doorzettingsvermogen”

Mijn vader weet dat ik zijn achternaam niet meer gebruik. Dat ben ik hem destijds zelf gaan uitleggen. Hij zei toen dat hij mijn beslissing volledig begreep, maar achteraf heeft mijn broer me verteld dat hij toch wat gekwetst was. Natuurlijk vind ik dat jammer, want bovenal ben ik ook gewoon heel trots op mijn vader. Niet om zijn vermogen of zijn bekendheid, maar om zijn kracht en zijn ongelooflijke doorzettingsvermogen.

En ik ben hem ook oprecht dankbaar. Dankbaar voor al zijn harde werk, waardoor geen van zijn kinderen ooit bang hoeft te zijn om in de armoede te belanden. Ik besef dat dat een heel comfortabele positie is, die veel mensen níét hebben. Ik ben me daar dus zelf heel bewust van, maar de buitenwereld lijkt hier helaas vaak aan voorbij te gaan. Zijn fortuin is er niet zomaar gekomen. Mijn vader is een selfmade man. Nu is hij rijk, maar toen ik jong was, hadden we het thuis echt niet breed.

En vooral: ik heb mijn vader als klein meisje heel vaak moeten missen, omdat hij altijd weg was. Ik gun het hem volledig dat hij daar nu de vruchten van plukt, maar eerlijk: ik had liever een vader gehad die wat vaker thuis was en meer interesse had in het leven thuis, dan een die nu ‘Bekende Vlaming’ is.”

Uit: Libelle 06/2021 – Tekst: Margot Kennis

Meer openhartige verhalen:

• Mijn verhaal: Ria’s man koos voor euthanasie na een slepende ziekte
• Mijn verhaal: Sanne voelt zich verantwoordelijk voor het geluk van haar moeder en dat valt haar zwaar
• Mijn verhaal: Marja verliet haar psychisch zieke man

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!