“Praten en sorry kunnen zeggen, dat is de sleutel. Want met zes kinderen is het al eens vuurwerk!”
Geen enkele ouder zal het ontkennen: een nieuw samengesteld gezin brengt extra uitdagingen met zich mee. Ook bij Tahnee en Jimmy. Desondanks zijn zij vooral blij met hun unieke, warme nest.
Tahnee is acht jaar samen met Jimmy. Hij heeft twee zonen en een dochter: Bjarne (18), Branko (17) en Britte (13). Zelf heeft Tahnee drie dochters: Ayhlen (17), Enoah (14) en Mauth (11). De kinderen zijn één week op de twee allemaal bij hen.
Tahnee (40): “Toen Jimmy en ik elkaar leerden kennen, wisten we wat een relatie zou betekenen: een groot gezin met zes kinderen. Gelukkig klikte het meteen tussen de kinderen onderling. Ze kenden elkaar al een beetje omdat ze naar dezelfde school gingen. Zijn jongens hadden elkaar, Britte kreeg er op slag drie zussen bij en ook mijn meisjes waren blij met die extra zus. Het was van bij de start een gezellige, drukke bende.
Om financiële en praktische redenen gingen we al snel samenwonen. Een relatietest, maar die hebben we goed doorstaan. In het begin was het wat zoeken naar een mooi evenwicht. Jimmy had een eerder losse opvoedingsstijl, terwijl ik wat strenger was. Vooral rond eetgewoontes of rommel waren er weleens discussies, maar door veel te praten en water bij de wijn te doen, vonden we een balans.
Zo moeten de kinderen eten wat de pot schaft, in zo’n groot gezin is het niet haalbaar om ieders favoriete gerecht te koken. En als ze amper iets eten, mogen ze achteraf ook geen koeken eten. Het zijn van die kleine zaken, waarover we met de tijd wel een consensus vonden.
Vooral over eetgewoontes of rommel waren er weleens discussies, maar daarover vonden we met de tijd een consensus
Koken en wassen voor zes mensen zorgde voor wat extra werk, maar al snel vonden we ook daarin een routine. Het waren vooral anderen die weleens opmerkingen gaven: ‘Amai, zes kinderen, dat zou ik nooit kunnen’, hoorde ik dan. Of we kregen blikken. Dat ergerde me wel, maar ik probeerde om me er weinig van aan te trekken.
Om het allemaal gebolwerkt te krijgen, hadden de kinderen al van in het begin hun eigen taken om mee te helpen in het huishouden: van de tafel afruimen tot het afval wegbrengen, ik vond het belangrijk dat ze hun steentje bijdroegen. En er was meteen één vaste regel: als ze naar hun mama of papa gaan, moeten ze hun kamer opgeruimd en netjes achterlaten.
Ik prijs me echt gelukkig. Het is zo mooi om van zes kinderen én mijn echtgenoot liefde te krijgen
Sinds ze in de puberteit zitten, hebben we er wel weer extra uitdagingen bij. De jongens hebben er minder last van, maar de meisjes discussiëren sneller met elkaar en kunnen af en toe van een mug een olifant maken. Ik merk ook dat de meisjes sneller tegen Jimmy zullen ingaan of minder goed luisteren, omdat hij niet hun echte vader is. Dan treed ik wel op! Ik vind het belangrijk dat ze hun mening kunnen uiten, maar dat moet altijd op een respectvolle manier gebeuren.
Natuurlijk maken ze onderling ook soms ruzie. We zijn met veel, dat geeft al eens vuurwerk. En ook dan geldt: als ze elkaar in de haren vliegen of respectloos worden, treden we op. Als iedereen is afgekoeld, volgt er een goed gesprek. Praten en sorry kunnen zeggen, is voor mij de sleutel tot succes.”
Druk, maar vooral gezellig
“Hoewel we allebei hecht zijn met alle kinderen, worden bepaalde zaken wel eerder met één van ons tweeën besproken. Zo begrijp ik de grillen van de meisjes beter en kan ik me beter inleven in hun problemen. Met pakweg vragen rond hun menstruatie of hun eerste liefdesverdriet zullen ze dus sneller bij mij aankloppen. De jongens stappen dan weer sneller naar Jimmy, niet zo vreemd, natuurlijk. En dan is er nog Inge, zij is de ex van mijn man. Je hoort vaak dat er wrevel is tussen een ex en de plusmoeder. Wel, bij ons is dat niet het geval! Integendeel zelfs: zij is een vriendin voor het leven. Ze is niet alleen fantastisch voor de kinderen, maar heeft ons ook gesteund vanaf het begin van onze relatie. Bij een tegenslag staat ze klaar om te helpen. Ze is een meerwaarde in ons leven.
Nu ik er zo bij stilsta, prijs ik me echt gelukkig. Het is zo mooi om van zes kinderen én mijn echtgenoot liefde te krijgen. Ik ben trots op hoe we het allemaal doen. Respect en goede communicatie dragen we hoog in het vaandel. En we willen de kinderen zo verantwoordelijk en zelfstandig mogelijk opvoeden. Daarom krijgen ze zakgeld en doen de oudsten vakantiejobs. Ze moeten bijvoorbeeld zelf betalen als ze uitgaan, zo leren ze met geld omgaan. Maar gelukkig gaan ze niet al te veel op stap, want ik geniet er toch nog altijd het meest van als ik ze alle zes dicht bij mij heb. Druk, maar vooral héél erg gezellig!”