Sito presto neergaan bij de aanblik van een druppeltje bloed, of dagen je bed niet uitkomen voor een verkoudheid, deze mannen hebben vooral wat last van aanstelleritis – althans, dat vinden wij vrouwen toch…
Helse pijnen
Ina (55): “‘Helse pijnen’, zo omschrijft mijn schoonbroer zijn sinusitis. Met veel drama en in het meervoud, wegens pijn in neus én hoofd. Hij trekt dan nog net niet naar de spoed…”
Aangeboren
Hartwich (42): “Ik heb echt een schat van een man. Maar hij kan helaas niet goed tegen pijn of bloed. Bij mijn bevallingen – drie keer – moest hij telkens gaan liggen. De eerste keer was ik superbezorgd en gefocust op mijn man. Tot de verpleegster zei: ‘Mevrouw, die man, dat komt wel goed. Concentreer je liever op je kind.’ De tweede keer dachten we beter voorbereid te zijn, met een cola bij de hand en niet te warme kleren aan, maar het mocht niet baten.
‘Mevrouw, die man, dat komt wel goed. Concentreer je liever op je baby’
De derde keer zei ik zelf al dat hij beter ging liggen… Het is blijkbaar ook echt iets aangeboren. Toen mijn oudste zoon Wannes 2,5 was, ging ik naar de dokter om zelf bloed te laten prikken en nam ik hem mee om te tonen dat het helemaal niet erg was. Ik gaf gewoon rustig uitleg, maar midden in die uitleg viel Wannes flauw. Duidelijk de zoon van zijn vader.”
Jaarvoorraad neusspray
Sanne (35): “Één keer niezen en twee keer hoesten en mijn papa slaat meteen een jaarvoorraad neusspray in – volgens hem het enige dat hem daarvan kan verlossen.”
Diepe snee
Chantal (63): “Lang geleden, tijdens de verbouwing van zijn huis, heb ik met mijn schoonbroer eens drie uur op spoed gezeten. Niet zozeer voor die diepe snee in zijn hand, maar wél omdat hij van de weeromstuit was flauwgevallen – recht op zijn gezicht, dat nu twee keer zo dik was, met ogen die helemaal dichtzaten en enkele kapotte voortanden…
Die diepe snee was niks, de schade aan zijn gezicht toen hij van zijn stokje ging, daarentegen…
En hij bleef maar herhalen: ‘Ik heb nog een hele betonmixer met mortel klaarstaan, die moet worden opgewerkt!’ Daar lachen we nu, jaren later, nog steeds smakelijk om!”
Aambeien
Sonja (54): “Omdat ik een zware operatie moest ondergaan, hadden we een tijdlang een ziekenhuisbed in onze living staan. Toen ik het wilde terugbrengen, zei mijn man ferm: ‘Het bed blíjft!’ Hij had al een tijdje last van aambeien en was ervan overtuigd dat zijn geplande doktersbezoek zou resulteren in een zware operatie.
Hij wilde dat we het ziekenhuisbed lieten staan, want zijn aambeien deden toch zo veel pijn…
Mijn dochter en ik moesten onze lach inhouden toen hij nadien wat bedremmeld thuiskwam. Met enkel een zalfje en de boodschap dat hij de volgende dag gewoon weer mocht gaan werken. Dat bed hebben we dan toch maar braafjes teruggegeven aan de ziekenkas.”
Verkoudheid
Stefanie (32): “Mijn man heeft een heel fysieke job en als gevolg daarvan ook een kapotte rug. Vaak werkt hij dagenlang keihard zonder verpinken. Maar o wee als hij een verkoudheid heeft. Dan ligt hij dagen op de zetel en kan hij plots niks meer! Alles neem ik dan op mij, van de kinderen wegbrengen tot koken. Andersom gaat die vlieger helaas niet op, want ja, als ik dan toch ziek thuis ben, ‘heb ik daar toch tijd voor?’ Zucht.”
Familiepakken pleisters
Christl (43): “De pijngrens van mijn zoontjes ligt ongeveer 100 onder nul. Hele familiepakken pleisters heb ik in al die jaren al meegezeuld en geplakt, op elk echt én elk ingebeeld pijntje.
Hele familiepakken pleisters plakte ik al op allerlei pijntjes
Zo is mijn oudste al een paar keer met een windel naar school gegaan voor twee keer niks. Ik denk stiekem dat hij de aandacht wel leuk vindt. Ik vraag me dan vooral af hoelang het deze keer zal duren voordat die stinkwindel er eindelijk weer af mag.”
Stoere kerel
Josiane (44): “Kleinzerigheid blijkt erfelijk in mijn familie, helaas. Mijn man, schoonbroer én schoonvader: allemaal roepen ze moord en brand bij het minste sneetje. Toen ik zwanger was van mijn zoontje, dacht ik: ‘Ik maak er een stoere kerel van’, maar neen hoor, ook hij heeft prijs…”
Rode streep
Sophie (45): “Ik ben met mijn ex ooit eens in het midden van nacht naar de dokter van wacht gereden omdat hij een rode streep op zijn arm had. Hij was er zéker van dat die streep verder trok richting zijn hart en dat hij een paar uur later dood zou zijn als wij niet nu, stante pede, onmiddellijk een dokter zouden zien.
Mijn ex was ervan overtuigd dat die rode streep verder zou trekken naar zijn hart en dat hij een paar uur later dood zou zijn
Die dokter, die even geïrriteerd was als ik – ook hij was tenslotte om 3 uur ’s nachts uit bed moeten komen – concludeerde na lang zoeken en doorvragen dat de streep een krab was van de kat. Die kat heb ik nog, de man niet.”
Kriebelhoest
Yana (32): “We waren nog maar net een koppel toen corona in alle hevigheid uitbrak en we veel vroeger dan gepland gingen samenwonen. ‘Gezellig’, dacht ik eerst, tot bleek dat mijn nieuwbakken lief een hypochonder van jewelste bleek te zijn. Álles moest continu ontsmet worden en bij de minste kriebelhoest werd ik verbannen naar de zetel.
Bij de minste kriebelhoest werd ik verbannen naar de zetel
Toen hij uiteindelijk toch – een zeer milde vorm van – corona kreeg, moest ik elk uur zijn zuurstof monitoren met zo’n onnozel saturatiemetertje op zijn vinger. Ik vond zijn aanstellerij zo onaantrekkelijk, dat ik al na een paar maanden mijn koffers pakte.”
Tekst: Nele Caubergs
Nog meer over je gezondheid:
- Klopt het dat mannen sneller ziek zijn dan vrouwen?
- Openhartig: wat als geen enkele arts weet welke ziekte je hebt?
- De voordelen van honing eten: tegen deze kwaaltjes helpt het
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!