βDeze week is een mix van dutjes na de feesten, filmmarathons en bezinning rond de open haardβ
βIk probeer erin te geloven dat slechteriken uitzonderingen zijn en dat de meeste mensen deugenβ
βSinds zijn pensioen leest hij geen boeken meer, maar reclamefolders, altijd op zoek naar de beste koopjesβ
βVan overal doken nonkels, buren en vrienden op, elk met dΓ© beste remedie tegen de bruine puisten in mijn gazonβ
βIk mis mijn βVakeβ nog altijd. Maar we besluiten om het gewoon te doen, dat feestjeβ
βWij vierden als kind al een soort oer-Halloween, daar op dat sombere kerkhof. Maar dan zonder snoepgoedβ
βDe kleinkinderen staan duidelijk model voor wat oma over de huidige moderne tijd denkt β
βVoor een kraantje van vijftien euro moest mijn moeder direct vijfhonderd euro betalen. Schandalig!β
βKindjes kunnen soms als babyhaaitjes zijn: zodra ze bloed geroken hebben, bijten ze zich vast en laten niet meer losβ
βHet lijkt wel alsof die maanden van rust en energie bijtanken er nooit geweest zijnβ
βAls puntje bij paaltje komt, geldt nog altijd de oude Vlaamse leuze: als we maar gelukkig zijnβ
βLos Angeles is toch de eerste, en enige, plek tijdens onze vakantie waarvan ik bedenk dat ik er zelfs gratis niet zou willen wonenβ
βBij 47Β°C loopt iedereen met een literbeker cola op straat. Water vinden ze in Amerika iets voor vissenβ
βDat ik nu op de plek sta waar mijn groottante Emilie haar nieuwe leven in Amerika begon, doet me wel ietsβ
βVoor Kwinten en Ilse is het de eerste keer New York, en ik geniet van hun enthousiasme als we met zoβn gele taxi Manhattan binnenrijden β
βIk ben zoβn mens die vliegen ronduit haat, of, om eerlijker te zijn: er een beetje bang voor isβ
βZodra we alles hebben uitgepakt, zullen we wel spontaan beginnen kennis te maken met onze nieuwe burenβ
βDe verhuis zat er al anderhalf jaar aan te komen en toch hebben we ons laten verrassenβ
"Iemand leren autorijden, is zoals een leeuw temmen: het kan zich op elk moment tegen je keren"