Anne Davis interviewde Lucinda Riley, over De Zeven Zussen en wat nog belangrijk was in haar leven
Op 11 juni 2021 overleed Lucinda Riley aan de gevolgen van slokdarmkanker. In 2020 gaf ze nog een interview aan Anne Davis voor Libelle, een hele eer als je weet dat Lucinda erg karig was met interviews. Ter ere van deze inspirerende auteur en haar nieuwste boek dat op 11 mei verschijnt, delen we het gesprek hieronder.
Lees zeker ook ons Zeven Zussen-dossier, waarin we leuke weetjes deelden over de boeken én erop los speculeerden.
Terug naar de roots
Lucinda Riley mag dan op een afgelegen plek in Norfolk wonen, in het oosten van Engeland, tijdens de lockdown heeft ze zich niet eenzaam gevoeld, vertelt ze: “We waren met ons tienen, in een soort commune, want zodra een aantal kinderen hoorde wat er ging gebeuren, kwamen ze met partners en honden naar huis. Het was net alsof het Kerstmis was geweest en ik had gezegd: ‘Oké, jullie hebben de cadeautjes gehad, maar nu moeten jullie gewoon nog een maandje extra blijven.’ Voor mij als moeder was het geweldig om ze weer thuis te hebben. Alleen schrijven ging moeilijker, want dat doe ik in Ierland, waar we ook een huis hebben, en daar kon ik niet naartoe.”
Vertel eens wat meer over je Ierse roots.
“Ik ben geboren in Ierland, in County Antrim, maar toen ik zes was, zijn we naar Engeland verhuisd. Mijn ouders gingen wel nog elk jaar terug naar Ierland met mij en mijn zus, om oude vrienden op te zoeken. Dan gingen we met de ferry en was ik altijd zeeziek, maar de band is wel gebleven.
Later, toen ik trouwde, ben ik weer naar Ierland verhuisd, en daar heb ik mijn eerste twee kinderen gekregen: Harry en Bella.”
Maar toen verhuisde je weer naar Engeland.
“Er waren in Ierland alleen maar jongens- en meisjesscholen, en ik wilde liever dat mijn kinderen naar een gemengde school zouden gaan. Uiteindelijk ben ik gescheiden van mijn eerste man, maar intussen heb ik weer een huis in Ierland, recht tegenover dat van mijn beste vriendin – je moet wel even door de koeienvlaaien om bij haar te komen, maar het is vlakbij.
Mijn kinderen vinden het heerlijk daar, en mijn dochter is verliefd geworden op de jongste zoon van mijn vriendin, dus dat is geweldig. Ierland is mijn thuis, het is de plek waar ik schrijf.”
Heb je altijd schrijfster willen worden?
“Ik heb nooit echt een vast plan gehad. Ik ben opgegroeid in een artistiek milieu: mijn oma was operazangeres, haar broer ontwierp de verlichting voor Covent Garden Opera, en mijn moeder was actrice. Ik heb altijd veel van acteren en dansen gehouden, maar ik las ook alles wat los en vast zat.
Op mijn veertiende ging ik naar Italia Conti, de theaterschool in Londen. Daar mocht ik de rol van Dora spelen in de tv-serie ‘The Story of the Treasure Seekers’. Vanaf dan heb ik veel rollen gespeeld waarvoor ik overgooiertjes moest dragen. De producers zeiden dat ik een ouderwets gezicht had; ik weet niet of dat een compliment was!”
Net op de dag van de lancering van mijn eerste boek ontdekte ik dat ik zwanger was van mijn eerste baby
Ook toen al zat schrijven je in het bloed.
“Als actrice las ik veel scenario’s en dacht ik weleens: dat personage zou ik een andere verhaallijn geven. Op mijn 23ste, toen ik net getrouwd was, kreeg ik klierkoorts en moest ik heel lang in bed blijven. Om mijn gedachten te verzetten, ben ik een verhaal gaan schrijven, en zo ontstond het boek ‘Lovers and Players’.
Een vriendin heeft dat manuscript aan haar vader gegeven, die literair agent was. Opeens had ik een deal voor drie boeken! Net op de dag van de lancering van mijn eerste boek ontdekte ik bovendien dat ik zwanger was van mijn eerste baby.”
En toen kwam een tijd dat je je twee kleintjes combineerde met boeken schrijven, elk jaar één. Hoe deed je dat?
“Zulke dingen doe je gewoon. Mijn man was acteur en zat vaak zonder werk, en ik moest geld verdienen. Ik heb op de gekste plekken gewerkt: in strandhutten, in garages… Ik had rust nodig om te schrijven. Ik paste mijn werkschema aan dat van mijn man aan. Maar uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan.”
En dan kwam er een nieuwe man in je leven.
“Na mijn scheiding heb ik Stephen ontmoet. Hij had drie kinderen en samen hebben we er nog twee bijgekregen, zeven in totaal dus. Intussen had ik acht boeken geschreven en toen heb ik een pauze ingelast. Zeven zalige jaren ben ik gewoon moeder geweest, al schreef ik tussendoor ook nog, voor mezelf.”
Zo’n groot samengesteld gezin, hoe was dat?
“Op een bepaald moment hadden we vier kinderen onder de acht. Maar dan doe je wat je doen moet. Ik ben heel blij dat ik mijn kinderen jong heb gekregen; ze zijn samen met me opgegroeid.
Mijn kinderen zijn trouwens mijn beste vrienden. Het klinkt wat Von Trapp-achtig, maar we kunnen allemaal fantastisch met elkaar opschieten, ook de kinderen en stiefkinderen onderling.”
Het succes van ‘De Zeven Zussen’
Je reeks ‘De Zeven Zussen’ is een gigantisch internationaal succes. Hoe begon dat?
“Dat zat zo: het was de periode tussen kerst en nieuwjaar en alle kalkoen was op. Ik ging naar buiten om na te denken over wat ik nog kon koken, en keek naar de hemel. Daar zag ik de Plejaden aan de hemel staan, die ook De Zeven Zusters worden genoemd. Ineens wist ik waar mijn volgende project over zou gaan: over zeven zussen. Dat we zeven kinderen hebben, speelde zeker ook mee.
Ik heb meteen alle kinderen bij elkaar geroepen en hen verteld over mijn volgende project. De jongste wilde alleen maar weten of ik nu wist wat we gingen eten, maar de anderen hebben me geholpen met het zoeken naar de namen van de zussen.”
Ik moest altijd weer huilen als een boek af was. Ik ben eigenlijk gemaakt om series te schrijven, denk ik
Je legde jezelf zo dus meteen vast voor zeven boeken.
“Weet je, bij de boeken die op zichzelf stonden, had ik altijd moeite om afscheid te nemen van mijn personages. Net als toen ik actrice was. Dan leef je je helemaal in een rol in, en na drie of vier maanden moet je afscheid nemen. Ik moest altijd weer huilen als een boek af was. Voor mij zijn de personages heel echt. Ik ben eigenlijk gemaakt om series te schrijven, denk ik.”
Heb je een favoriet personage in de reeks?
“Degene die qua karakter het meest op mij lijkt, is misschien wel Tiggy, de onafhankelijke, die haar intuïtie volgt. Maar elke zus heeft elementen van mij in zich. Ik denk trouwens dat elke vrouw wel stukjes van zichzelf in de zussen herkent.”
Wat is het geheim van je succes?
“Ik zie mezelf niet als een succesvol iemand. Ik schrijf, doe research, reis veel. Ik wil niet onder druk staan, wat soms gebeurt als je een succesauteur wordt. Bovendien heb je van die mensen die kritiek leveren op een schrijver alleen maar omdat hij succesvol is. Soms zelfs terwijl ze niet eens een boek van hem of haar hebben gelezen.
Ik blijf graag trouw aan mezelf. Ik ben heel arm geweest, maar heb nooit dingen gedaan voor het geld
Nu zijn er plannen voor een televisieserie, heb ik gehoord.
“Ja, inderdaad. Ik ben daar intensief bij betrokken. Weet je, deze Zeven Zussen zullen waarschijnlijk mijn bekendste werk blijven, en wat ik daarna ook doe, mensen zullen er nooit op dezelfde manier naar kijken. Dat is net als bij J.K. Rowling, die na Harry Potter fantastische dingen heeft geschreven, maar die altijd bekend zal blijven om Harry. Dus is het goed dat ik die tv-serie heb om me op te concentreren. Het script schrijf ik niet zelf, maar ik heb wel zeggenschap.
Toen er net sprake was van die serie, kwam ook Hollywood aankloppen. Een hele eer, maar ik heb het aanbod afgewezen. De boeken hebben een ‘Europees hart’, en de tv-serie wordt dus een Europese productie. Ik blijf liever trouw aan mezelf, en geld is ook niet alles. Ik ben heel arm geweest, maar ik heb nooit dingen gedaan voor het geld. Ik schrijf intussen zevenentwintig jaar; mijn instinct heeft het dus zo slecht nog niet gedaan.”
Je bent nu bezig aan het zevende boek in de reeks. Wordt dat ook het laatste?
“Ik zeg niks. Hoe dan ook: als dat zevende boek het laatste is en ik er afscheid van moet nemen, zal ik voor de eerste keer van mijn leven in therapie moeten.”
Lucinda Riley kondigde zelf nog aan dat er toch nog een achtste deel zou volgen, waar we allemaal reikhalzend naar uitkeken. Jammer genoeg overleed Lucinda Riley na een jarenlange strijd tegen kanker. Haar zoon Harry voltooide het laatste deel ‘Atlas’ op basis van een soort draaiboek dat Lucinda hem voor haar dood gaf.
Nog meer boeken:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!