Lezeres in het buitenland: “Op 29 maart 2019 vertrokken we. Ik wou vóór mijn 40ste verjaardag thuis zijn, in Spanje”

Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Sofie is één van hen: zij verhuisde een dik jaar geleden met haar man Sven naar het Spaanse dorpje Formentera del Segura aan de Costa Blanca.

Vakantiehuisje

Sofie (41): “Als er een vakantie voor de deur stond, of zelfs maar een verlengd weekend, dan konden de koffers niet snel genoeg gepakt zijn om naar ons eigen stekje in Orihuela Costa te vertrekken. Het was voor niemand dus een grote verrassing dat Sven en ik ons Belgenlandje achterlieten en voorgoed vertrokken naar Spanje. Het land waar we ons hart helemaal verloren.

Sven en ik hebben altijd veel gereisd. Brazilië, Sri Lanka, Kenia, Mexico, Thailand, we hebben het allemaal gezien. (lacht) Na vele jaren leek het ons leuk om te investeren in een vakantiehuisje in Spanje. Niet te ver van ‘thuis’, perfect te doen met de auto én het vliegtuig. En een land waar nog zoveel te ontdekken viel. Dertien jaar geleden vonden we het perfecte huisje in Orihuela Costa en vanaf dat moment werd de liefde voor de streek alleen maar groter.

Huizenjacht

Elke vakantie en elk verlengd weekend trokken we naar Spanje, om even te ontsnappen aan de ratrace. Na een paar jaar werd het alsmaar moeilijker om thuis de draad weer op te pikken. Vooral in de winter. Het tekort aan licht en vitamine D door de sombere dagen, waar je niet bepaald vrolijk van werd, deed ons meer en meer fantaseren over een leven onder de Spaanse zon. We gingen zelfs twee jaar lang naar de avondschool om het Spaans een beetje onder de knie te krijgen. (lacht)

Maar willen verhuizen is één ding, het ook écht doen, dat is wat anders. We wilden ook helemaal niet halsoverkop vertrekken, zonder zekerheid of zonder concreet plan. Maar dat laatste kreeg al snel vorm. We wilden een immokantoor beginnen om mensen met precies dezelfde droom als ons, met privé-begeleiding te helpen bij hun zoektocht naar hun droomhuis in Spanje. Eén keer alles op punt stond, vielen alle puzzelstukjes in elkaar en wist ik: voor m’n veertigste wil ik in Spanje wonen.

Administratieve rompslomp

De laatste zes maanden voor het vertrek waren intens. Gelukkig hadden we al een eigen stek in Spanje, dus dat was al een zorg minder. Maar al die administratieve rompslomp moest wél nog gebeuren. (lacht) Een marketingplan opstellen, een website ontwerpen, het bedrijf officieel opstarten, … Sven nam ontslag als senior project manager bij Lidl België, en ik zei op dezelfde dag mijn job als consulente bij het Onafhankelijk Ziekenfonds op. En we verkochten al onze meubels, om in Spanje een hele nieuwe start te maken.

Natuurlijk gingen Sven en ik ook bij de hele familie en alle vrienden nog een keer langs om afscheid te nemen. Geen groot feest maar kleine intieme momenten. Al voelde het nooit als een écht vaarwel. Het is maar een kleine twee uur vliegen tot in Spanje, en iedereen wist maar al te goed dat er altijd een bed zou klaarstaan, als ze op bezoek willen komen.

En toen kwam het vertrek…

Op 29 maart 2019, drie dagen vóór mijn veertigste verjaardag, stapten Sven en ik in een volgeladen wagen, op weg naar huis. Want zo voelde het wel, als thuiskomen. Natuurlijk moesten we eerst nog heel wat dingen regelen, zoals een Spaanse nummerplaat en een ziekteverzekering aanvragen, maar al na drie dagen konden we ons volledig storten op onze nieuwe zaak: Abrazatucasa.

Intussen zijn we een dik jaar verder en voelen we ons al échte Spanjaarden. We spreken al een aardig mondje Spaans, wat natuurlijk wel handig is om alle bouwondernemers en projectleiders de juiste richting in te sturen. (lacht) En we kennen ook de meest idyllische plekjes, verborgen stranden, de lekkerste restaurantjes en gezellige terrasjes. Onze geheimen delen we maar wat graag met onze klanten die op zoek zijn naar hun droomwoning onder de Spaanse zon.

In de greep van corona

Tot een twee maanden geleden hadden we het gigantisch druk. De zaak draaide héél goed, de klanten waren allemaal tevreden. Maar toen kwam het coronavirus en viel alles helemaal stil. Gedaan met de huizenjacht. Maar als de mensen niet meer tot bij ons kunnen komen, brengen wij een stukje Spanje tot bij hen. Lang leve de technologie. (lacht) Zo maken we bijvoorbeeld video’s van de vorderingen van verbouwingen, of sturen we de klanten foto’s door van wat er allemaal op de werven gebeurt. Een virtuele rondleiding door hun toekomstig huis.

Intussen hebben we vijftig dagen huisarrest achter de rug. Onze dagen waren toen vooral gevuld met sportmomenten, een lekker glaasje wijn op het dakterras, het dagelijkse applaus voor de helden van de coronacrisis en videocalls met vrienden en familie. De verjaardag van de oma, die 96 kaarsjes mocht uitblazen, hebben we virtueel gevierd. (lacht) Intussen komt het Spaanse leven langzaam maar zeker terug op gang, en we hopen dat ook wij snel terug aan de slag kunnen en gelukkige klanten en mogelijke investeerders weer kunnen verwelkomen. De sangria, die staat alvast klaar.”

Eviva España

Het grootste cultuurverschil: “De heerlijke mañana-mentaliteit! Geen stress, want als iets vandaag niet lukt, dan is er morgen natuurlijk nog een dag.”

De aangenaamste verrassing: “Al van in het prille begin konden we rekenen op de hulp van de Spanjaarden. Zo’n vriendelijke mensen. Niets was hen te veel…”

Het grote voordeel: “De zon schijnt praktisch het hele jaar door. En zo’n helderblauwe hemel is toch heel wat aangenamer dan al die grijze, sombere dagen van weleer.”

Het grote nadeel: “Snel even binnenspringen bij mijn zus, spontaan een dagje shoppen in de stad met mijn beste vriendin of gezellig kletsen bij een kopje koffie met een collega, dat kan niet zomaar. Dat is jammer, maar de verloren tijd halen we sowieso in!”

De levenskwaliteit: “Opstaan met de zon op je snoet, en tijdens het werk even op adem komen met een kopje koffie op een terras mét zicht op zee, wat heeft een mens nog meer nodig? Het leven is ook een stuk goedkoper. Meer waar voor je geld, dus.”

De grootste blunder: “In het begin durfde ik mijn dag wel eens helemaal vol plannen. Tot ik zag dat de locals het niet zo nauw nemen met afspraken. (lacht) En als je eerste afspraak al een half uur later aankomt, dan valt al de rest uiteraard in duigen en kun je iedereen opbellen om te zeggen dat je later zal zijn. Voortaan zorg ik altijd voor een ruime buffer tussen onze afspraken door.”

Het moeilijkste moment: “Een heel goede vriendin vocht al jaren tegen kanker, maar in november heeft ze de strijd jammer genoeg verloren. Op zo’n moment sta je helemaal alleen, en is het moeilijk om snel even over en weer te vliegen om elkaar te troosten…”

Het grootste gemis: “In de buurt is er gelukkig een Belgische frituur te vinden, die zelfs in tijden van corona aan huis levert. Moest die er niet zijn, dan zou ik ongetwijfeld frietjes hebben gezegd.” (lacht)

Spijt? “Helemaal niet! Sterker nog: soms komen we voor een paar dagen terug naar België, om dan met gierende banden terug te vertrekken. Zo snel mogelijk naar huis.”

Wil je meer weten? Op www.abrazatucasa.com kom je nog meer te weten over het avontuur van Sofie en Sven, of je kunt hen volgen op Facebook en Instagram. 

LEES MEER VERHALEN VAN BELGEN DIE ONS LAND ACHTERLIETEN:

• “We wilden het toch een kans geven, om onszelf later niets te verwijten”
• “Terugkeren? Zoals het er nu uitziet, zien ze ons toch niet snel terug”
• “De eerste twee weken is Danny gebleven, maar achteraf stond ik er helemaal alleen voor”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!