Guido Everaert is marketeer, reclameman, copywriter en lesgever. Hij heeft vier volwassen kinderen: Eline, Johannes, Lise en Marie, en ook een hond: Rufus. Guido is gescheiden en woont samen met zijn nieuwe liefde. In zijn tweewekelijkse column ontdek je hoe hij naar het leven kijkt.
Toen ze klein was, maakten we er soms grapjes over. ‘De man die met Lise gaat trouwen, zal het niet makkelijk hebben’. Lise is de andere helft van mijn tweeling. Uitgegroeid, hoe kan het ook anders, tot even mooi, en leuk, en menselijk als de andere drie. Wat haar anders maakt, en meteen ook de reden waarom ik dol op haar ben, is de tomeloze energie die ze heeft. Pas op, ze kunnen allemaal werken, maar bij Lise is het anders. Er is vechtlust, vastberadenheid en gezond verstand. Maar alles wordt bijgekleurd door een enorme hoeveelheid impulsiviteit. Dat maakt ook het contrast met haar tweelingzusje zo interessant.
Ik herinner me hoe we ooit eens zouden gaan shoppen. De tweeling en ik. Voor hun verjaardag. Ik ben zelf niet zo’n winkelfan, maar ik had ze elk een bepaald budget gegeven, en zou dan de rest van de middag meemaken in de diverse sofa’s die dat soort winkels klaarzetten voor uitgepufte mannen. Anders is het niet te harden. Het blijft voor mij nog steeds een mysterie hoe je plezier kunt vinden in het eindeloos bekijken van kleren. Ik zal nooit vergeten hoe Marie daar een halfuur in ronddwaalde, alles systematisch monsterde, en met een klein truitje terugkwam. ‘Er zijn nog winkels, laat ons daar ook eens kijken!’. Wat een contrast. Lise kwam op nauwelijks vijf minuten bij mij staan, met haar armen vol kleren. ‘Papa, zou ik nog tien euro meer mogen hebben, want ik heb nog iets heel moois gezien, maar ik heb er nu eigenlijk geen geld meer voor…’
“Het is verbazingwekkend hoeveel groei er in het kind zit. In de vrouw, pardon!”
Lise is koppig, en vecht al haar oorlogen uit, systematisch en met veel gevoel voor drama. Heerlijk is het. Tegelijkertijd is ze ook hyperrealistisch, en keihard voor zichzelf. Dat leidt tot een explosieve cocktail, met enorm veel drive. Toen ze negentien was, besloot ze alleen te wonen. Daar heeft ze alles voor gedaan; het ging niet altijd even simpel, maar ze slikte de goede tijden en de slechte tijden. We zijn nu zeven jaar verder, en het is verbazingwekkend hoeveel groei er in het kind zit. In de vrouw, pardon!
Misschien ben ik wel verkeerd. Misschien zijn het de dingen die ik inkleur, want op de keper beschouwd zit die trek, die vastberadenheid, in elk van mijn kinderen. Bij uitbreiding allicht in al onze kinderen. Het is gewoon fijn om daardoor gerustgesteld te worden. Alleen manifesteert het zich bij elk van hen anders. Johannes en Marie betrekken er mij minder bij, maar hebben diezelfde onwrikbaarheid. Bij Eline gaat het bijna vanzelf, maar bij Lise is het groots, theatraal, het Griekse drama in al zijn facetten. And I love it.
“Mijn ouders maalden er niet om dat ze ons niet of weinig zagen. Als ik dat bij Lise probeer, is het goed mis”
Lise is ook degene die mij regelmatig bij de oren trekt. Wij hebben radicaal verschillende meningen over hoe je met familie omgaat. Ik stoor zo min mogelijk, omdat ik denk dat ze volop bezig zijn hun eigen leven uit te bouwen. Ik zal er zijn als ze me nodig hebben, en hulp bieden waar het gevraagd wordt. Mijn ouders maalden er ook niet om dat ze ons niet of weinig zagen, die hadden daar begrip voor. Als ik dat bij Lise probeer, is het goed mis. Want ook dat is het waard om voor te vechten. Dan krijg ik een boos telefoontje ‘Papa, ’t is nu al drie weken geleden, ik ga het niet meer zeggen, je moet je interesseren in ons leven. Je stoort niet, je moet interesse tonen.’
En een beetje bedremmeld probeer ik dan te argumenteren. Ik de grote spraakwaterval, geraak dan niet uit mijn woorden, en ik word streng toegesproken. Wat gaat dat worden als ik ooit oud word?
MEER LEZEN VAN GUIDO?
- Guido’s kijk: “Ik ben een dromer, en mijn dochter is een dromerige engel, eentje met twee voeten op de grond”
- Guido’s kijk: “Mijn dochters zijn sterke vrouwen. En toch wil ik ze nog steeds beschermen”
- Guido’s kijk: “Hoe meer je wandelt met een hond, hoe rustiger en aangenamer het leven is”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!