vriendinnen
© Julie Driessen

Jeugdvriendinnen: “Sophie is al lang geen vriendin meer, ze is familie”

Door De Redactie

Op ons nieuwe Libelle Vriendinnen-platform kun je fantastische nieuwe vriendinnen leren kennen, maar er zijn natuurlijk ook vriendschappen die al heel wat jaren meegaan. Deze week: Sophie (44) en Cindy (44).

Jeugdherinneringen

vriendinnen

Cindy (rechts): “Sophie en ik hebben elkaar leren kennen in het eerste kleuterklasje, al waren we niet meteen vriendinnen. Maar naarmate we ouder werden, groeide onze vriendschap ook. In de lagere school werden we echt onafscheidelijk. Het is eigenlijk geen vriendschap meer: wij zijn familie.

Ik was vroeger altijd de stoute, en Sophie was het braafste kind van de wereld. Nu ja, volgens mijn mama dan (lacht). Sophie mocht overal mee naartoe, zodat ik een beetje ‘braver’ was. Ook haar oma vond dat ik te vaak kattenkwaad uithaalde, maar nu is ze onze allergrootste fan.”

“We zijn echte uitersten, maar dat heeft in onze vriendschap nooit een rol gespeeld”

Sophie: “In de kleuterschool en de lagere school zaten we altijd bij elkaar in de klas. Maar in het zesde leerjaar ben ik van Deurne naar Zwijndrecht verhuisd. We zagen elkaar niet meer zoveel, maar we bleven wél contact houden. We konden urenlang met elkaar bellen of schreven brieven naar elkaar, zoals dat toen ging in de ‘prehistorie’ (lacht). We waren niet de vriendinnen die samen uitgingen; daarvoor woonden we te ver van elkaar. Het waren toen ook andere tijden. Je sprak niet zomaar even snel af, en even sms’en of whatsappen ging al helemaal niet. Maar als er echt iets aan de hand was, wou ik maar één persoon bellen, en dat was Cindy.”

Zotte verhalen?

Cindy: “We hebben geen zotte verhalen van vroeger, maar ons eerste weekendje weg zonder ouders zal mij altijd bijblijven. We waren zestien jaar en gingen naar de Panne. Ik moest er werken op een festival. Waar we nooit geraakt zijn, trouwens. De avond ervoor waren we naar een beach party geweest, en we hebben de dag van het festival op het strand gelegen. Zo konden we de muziek tenminste nog horen (lacht).

Sophie was daarvoor nog nooit zonder ouders weggeweest. Ze werd heel erg beschermd, in de positieve zin, natuurlijk. Sophie komt uit een warm nest en ik was een kind van gescheiden ouders. Ik fladderde overal wat, terwijl Sophie veel minder avontuurlijk was. Echte uitersten dus, maar dat heeft in onze vriendschap nooit een rol gespeeld.”

Familie komt op de eerste plaats

Cindy: “Onze kinderen zijn voor ons beiden heel belangrijk. Ik ben er wel veel vroeger aan begonnen dan Sophie: ik heb twee zonen van 21 en 18 en een dochter van 14, en Sophie heeft drie dochters van 12, 9 en 7. Maar Sophie heeft goed met de mijne kunnen oefenen (lacht). Toen mijn kinderen nog klein waren, zagen we elkaar meer dan we onze man zagen. We gingen overal samen naartoe: naar de dierentuin, een pretpark, danswedstrijden van mijn zoon, … We waren altijd samen.”

“Op familiefeesten van Sophie hoor ik er echt bij, en dat is een fantastisch gevoel”

Sophie: “Ik had zelfs een autostoel voor haar kinderen (lacht). De eerste keer dat ze ergens bleven slapen was bij mij, de eerste keer buitenshuis eten was mij. We zijn er altijd voor elkaar bij alle familiale dingen. Ook bij alle communies, dopen en verjaardagsfeestjes is het vanzelfsprekend dat wij aanwezig zijn. Het is voor ons nooit een probleem geweest dat de kinderen uiteenlopende leeftijden hebben. Als we nu samen afspreken, zorgen haar oudste zonen voor mijn jongste dochters. Dat is gewoon mooi om te zien.”

Cindy: “Het klikt niet alleen goed met elkaars kinderen, maar met de hele familie. Op familiefeesten van Sophie hoor ik er echt bij, en dat is een fantastisch gevoel.”

Sophie: “We hebben allebei ook geen broers of zussen, misschien net daarom dat onze band zo sterk is.”

Het mooiste moment

Cindy: “Toen ik moest bevallen van mijn dochter Anouk – Sophies petekindje – ging het niet zo goed tussen mijn man en mezelf. Het was voor mij dan ook een uitgemaakte zaak dat Sophie bij de bevalling aanwezig zou zijn. Ze heeft zelfs de navelstreng doorgeknipt. Ik had op dat moment alleen maar Sophie nodig aan mijn zijde, dat was meer dan genoeg.”

Sophie: “Ik had op dat moment zelf nog geen kinderen, en dat maakte het moment nog specialer.”

Het moeilijkste moment

Sophie: “Voor mij was dat de begrafenis van mijn grootvader. Wij waren heel close en ik had het zeer moeilijk met zijn overlijden. Cindy heeft toen tijdens de mis in de kerk op mijn kinderen gelet, en ik was zo dankbaar dat ze er toen was voor mij.”

“Ik was alleen maar dankbaar dat zij in mijn leven was en mij wou helpen”

Cindy: “Jij hebt mij evengoed enorm gesteund toen mijn oma stierf. Ik ben bij de begrafenis in haar armen gecrasht. Sophie kwam binnen in de kerk, en ik kon alleen maar denken: mijn veilige haven is daar. Maar het moment waarop ik de meeste steun aan haar gehad heb, was bij mijn scheiding. Ik ben toen we uit elkaar gingen met een rugzakje vol kleren naar Sophie vertrokken. Met een kleine Vespa door de gietende regen. Ik heb toen een paar nachten in het bed van een van de kinderen gelogeerd, maar dat maakte mij toen niets uit. Ik was alleen maar dankbaar dat zij in mijn leven was en mij wou helpen.”

Leve de vriendschap!

vriendinnen

Sophie: “Toen we dertig werden, hebben we een groot feest gegeven. We hebben onze oude vriendinnen van de lagere school uitgenodigd, zelfs oude juffen. Het was echt een fantastisch feest.”

Cindy: “We hadden toen een oude schoolrefter afgehuurd voor iedereen, en Sophies papa – die heerlijk kan koken – heeft toen al het eten voorzien. We hadden ook matching outfits aan, want Sophie had toen identieke rokjes gemaakt voor ons twee en mijn dochter.

Sophie: “Al paste dat van mij nog amper, want ik was toen zwanger (lacht).”

Altijd eerlijk

Cindy: “Wat ik zo heerlijk vind aan onze vriendschap, is dat het er eentje is zonder verplichtingen. We sturen regelmatig naar elkaar ‘hé, ik ben nu daar, kom je ook?’, maar als dat niet lukt, is dat geen probleem. We zullen ook nooit tegen elkaar klagen. Fieke en ik zijn gewoon altijd zo blij dat we elkaar zien, dat we daar geen tijd voor hebben.”

Sophie: “We kunnen altijd eerlijk onze mening tegen elkaar zeggen.”

Cindy: “Klopt, er is geen veroordeling. We zeggen alles tegen elkaar, net zoals familie. We hebben ook geen hoge pieken of diepe dalen. Onze vriendschap is een positieve constante die mij heel gelukkig maakt. Sophie is eigenlijk allang geen vriendin meer. Ze is familie. Ik heb een groter familiegevoel bij Fieke dan bij mijn eigen familie.”

Sophie: “We zouden elkaar alleen graag wat meer zien, maar we weten van elkaar dat we meteen alles zouden laten vallen als de ander ons nodig heeft.”

Cindy: “Toen Sophie belde dat ze misschien een medische ingreep moest ondergaan, bijvoorbeeld. Er was nog niets aan de hand, maar toen ze dat zei, sprong ik meteen in mijn auto om naar haar te rijden. Alleen de gedachte dat er toch iets ergs aan de hand zou zijn – of dat ik haar kon verliezen – was niet te verdragen.”

Toekomstdromen

Sophie: “Hoelang zeggen we al dat we naar Barcelona gaan met de meisjes (lacht)?”

Cindy: “Ik weet het. Ik ben gewoon niet zo’n goede planner (lacht). Ik zou ook wel graag een weekendje genieten met ons twee, aangezien de meeste dingen die we doen al in het teken staan van onze kinderen. Net zoals we ieder jaar één keer gaan eten zonder partner of kinderen. We kopen dan geen cadeaus, maar me-time.”

“Deze vriendschap is voor eeuwig”

Sophie: “We kunnen nog eens naar de Panne gaan (lacht)!”

Cindy: “Goed idee! En eens goed op de lappen gaan, misschien. Maar het is dat plannen, hé. Bij mij hadden de kinderen vroeger altijd voorrang, en nu is dat bij Sophie het geval. Maar dat is een evidentie voor ons, en we nemen elkaar dat nooit kwalijk. Nu is het gewoon even wachten tot die van haar in de puberteit zitten (lacht). Maar dat weekend komt er ooit wel, al zijn we zeventig. Want ik ben er zeker van dat we dan nog altijd vriendinnen zullen zijn. Deze vriendschap is voor eeuwig.”

Tekst: Julie Driessen – Coverfoto: © Julie Driessen, overige foto’s: eigendom vriendinnen

Lees volgende week het bijzondere verhaal van vriendinnen Patricia, Nadia, Pascale, Hilde, Ida, Edith en Krista, één gezellige bende!

MEER LEZEN OVER VRIENDSCHAP

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."