In het spoor van Maeve Binchy: hoofdredactrice Karen ontdekt Ierland
Wat als je je favoriete schrijfster achterna zou reizen, op zoek naar de plekken waar haar verhalen geboren werden? Voor hoofdredactrice Karen was het een droom die uitkwam: samen met haar man Koen trok ze naar het Ierland van auteur Maeve Binchy.
Mijn beeld van Ierland is al jaren ietwat romantisch ingekleurd door de boeken van Maeve Binchy, mijn lievelingsauteur. Of het nu gaat om ‘Quentins’, ‘Hart en ziel’ of ‘Het hart op de tong’ – Maeve schreef verhalen vol ‘echte’ mensen, met al hun kleine kantjes, twijfels en verlangens. Ik herkende de personages, hun emoties en karakters meteen.
Alleen het decor van de boeken verschilt behoorlijk met dat van mijn dagelijkse leven. Steeds speelt Ierland een stille, maar veelzeggende hoofdrol. Een land van groene heuvels, warme keukens en families, dorpsroddels en hartverwarmende pubgesprekken. Dat maakte de boeken nog specialer. En mij nieuwsgieriger om ooit eens op die plek te kunnen ‘thuiskomen’.
Toen Maeve in 2012 overleed, voelde het alsof ik een goede vriendin verloor. Daarom stond het al jaren op mijn bucketlist: het Ierland van Maeve zelf beleven. Dublin, waar ze jarenlang werkte, en Dalkey, het charmante kustdorp iets verderop waar ze opgroeide en tot haar dood woonde, moest ik zeker gezien hebben. Ik wilde de mij zo vertrouwde personages Brenda, Ria, Cathy, Aidan en Patrick er met mijn eigen ogen zien rondlopen. Een droom die ik vandaag eindelijk waarmaak…
Een taal die als muziek in de oren klinkt
Onze reis begint in Dublin, dat zeer groen en verrassend bescheiden aanvoelt vanuit de lucht. Geen wolkenkrabbers hier, maar lage gebouwen, veel lucht en ruimte. In de luchthaven valt me meteen op: alle borden zijn tweetalig – Engels én Iers. Bealach amach betekent ‘exit’, éileamh bagáiste ‘bagage ophalen’. Het Iers klinkt als muziek uit een andere tijd, eentje die ik weliswaar niet zo goed kan thuisbrengen. Ik ben op slag gefascineerd.
We trekken eerst op verkenning door de stad met een literaire wandeling. Onze gids Sam is acteur en schrijver, en zou zo een personage kunnen zijn uit een Binchy-boek: charmant, grappig en een tikje bijzonder. Hij vertelt vurig over Oscar Wilde (die ooit voor de Ierse Libelle werkte, stel je voor!) en toont ons zijn standbeeld, dat ook wel de ‘Mona Lisa van Dublin’ wordt genoemd, omdat de mimiek op Oscar Wildes gezicht verandert naargelang van waar je kijkt.
Maar Sam is duidelijk nog een grotere fan van schrijver James Joyce en neemt ons mee naar de oude apotheek uit ‘Ulysses’, een van z’n meesterwerken. Ik ruik meteen aan de citroenzeepjes daar (Joyce zou een zwak hebben gehad voor citroenzeepjes, red.). Het werk heb ik nooit uitgelezen – veel te ingewikkeld – maar die citroenzeepjes maken Joyce ineens wel heel leuk.
Een dorp vol verhalen
De volgende dag trekken we verder naar Killiney – of zoals je het uitspreekt: Kill-ai-ni. We slapen in het charmante Fitzpatrick Castle Hotel. Vlakbij ligt Dalkey, waar Maeve en haar man Gordon woonden. Het is een dorp vol verhalen. Ook Bono en The Edge van U2 blijken hier te wonen. Maeve en Bono deelden zelfs dezelfde stamkroeg, Finnegan’s.
We klimmen eerst Killiney Hill op om 360 graden te kunnen uitkijken over Dublin Bay. De zon schijnt uitbundig – uitzonderlijk, zegt men, maar ik geloof dat Maeve van hierboven iets geregeld heeft. Het uitzicht is magisch. In de verte ontwaren we villa’s en witte huizen, en ja hoor, ergens daar moet Bono wakker worden met dit panorama.
In Dalkey ontmoeten we Rita, gids en local, en Margaret, een goede vriendin van Maeve. Ze nemen ons mee op een wandeling door het dorp en door Maeves leven. Margaret is heerlijk rechtuit – een vrouw met peper, net als Maeve zelf. Ze test meteen of ik een echte fan ben. Gelukkig kan ik haar een foto van mijn boekenkast laten zien, waarin bijna al haar boeken staan. “Je mist enkel haar toneelstukken”, knikt ze tevreden. Ik antwoord al lachend: “Die heb ik jammer genoeg niet gevonden in België.” Onze band was meteen gesmeed.
Dalkey was ooit een dorp van dokters, advocaten en nette huizen. “Het leek een beetje als een zwart-witfilm toen Maeve opgroeide”, zegt Margaret. “Zij schreef ons leven neer en maakte het veel kleurrijker.” De pub waar ze elke dag ging lunchen – Finnegan’s – bestaat nog steeds. Ze stond daar bekend om haar glaasje champagne of ander alcoholisch drankje bij de lunch. “Niet uit arrogantie,” zegt Margaret, “maar uit pure levenslust. She was quite a character.” Ik had niet anders verwacht.
Maeve had een frisse kijk op het leven. Ze had humor, maar ook een heel zachte, romantische kant. Ieder boek dat ze schreef, droeg ze op aan haar man Gordon. En hij, ook een schrijver, deed het vice versa. Bij feestelijke gelegenheden schreven ze elkaar ook kaartjes met de mooiste liefdesteksten. Een stille getuige van hun liefde is de bijzondere rozenstruik die gids Rita ons laat zien in de tuin van het Heritage Centre van Dalkey. Als verrassing voor Gordon’s 65ste verjaardag, liet Maeve jaren geleden een speciale roos voor hem ontwikkelen. Kan het romantischer?
De Ierse pubsfeer
’s Avonds schuiven we aan in Johnnie Fox’s Pub, waar livemuziek, dans en Guinness hand in hand gaan. We zingen mee met ‘The Wild Rover’ (al zing ik in mijn hoofd toch ‘En toen jij me kuste’) en ‘Molly Malone’ en genieten van tapdansers die het podium doen trillen. Een echte Ierse avond vol bruisend leven, muziek en gelach. Heel Ierland lijkt wel vol verhalenvertellers, muzikanten en dansers te zitten, creativiteit hangt hier in de zeelucht.
De geur van boeken
De volgende dag nemen we de boot terug naar Dublin, en bezoeken we Trinity College, de oudste en meest prestigieuze universiteit van Ierland. We worden rondgeleid door een van de studenten van nu. Hij vertelt over ‘de hemel’ – de kerk van de universiteit, een populaire locatie voor zowel protestantse als katholieke studenten om te trouwen – en ‘de hel’, een identiek gebouw net ertegenover waar een keer per jaar de examens met oog op een scholarship (een beurs, red.) worden afgenomen.
We bewonderen er het wereldberoemde Book of Kells – een 9de-eeuws manuscript, vol sierlijke letters en kleurrijke illustraties. Om de zeven dagen slaat een robot voorzichtig een nieuwe bladzijde om, zodat het boek zo goed mogelijk bewaard blijft. Het voelt toch een beetje als een wonder: iets dat al duizend jaar geleden gemaakt werd, ligt daar gewoon in een vitrine.
Maar nog meer indruk maakt het bezoek aan Trinity’s oude bibliotheek, de Long Room. Het is een plek die ruikt naar tijd. Rijen en rijen houten boekenkasten, laddertjes tegen de muur, en licht dat gefilterd door de ramen valt. Beroemde auteurs als Oscar Wilde, Bram Stoker van Dracula en – meer recent – Sally Rooney liepen hier rond. Ik verwacht elk moment dat iemand hier in zo’n lange cape voorbijstapt.
Geboren verhalenvertellers
Na het bezoek aan Trinity College wil ik graag meteen naar Bewley’s, een theehuis, hier een ‘grand café’ genoemd, in het centrum. Hier zat – je raadt het al – Maeve Binchy vaak te schrijven toen ze in Dublin woonde en werkte voor ‘The Irish Times’. Ik begrijp het meteen: dit café middenin de drukke winkelstraat Grafton Street ademt grandeur van weleer uit. Ik kan niet anders dan hier scones bestellen. “Yes, with cream please!”
Later ontmoeten we Geraldine in Saint Patrick’s Cathedral. Ook weer niet zomaar een gids, maar een geboren verhalenverteller. Ze spreekt niet alleen over de gotische bogen of het glas in lood, maar vooral over de geschiedenis van Ierland. Over de strijd tussen katholieken en protestanten, en over vrouwen die zich stil moesten houden. Vol lof spreekt ze over Europa, dat – in haar ogen, maar je hoort het hier vaak – de koers van veel vrouwen en van het land een andere wending heeft gegeven. Geraldines stem danst met humor en vuur. Ook zij had een van de personages van Maeve kunnen zijn.
Met hart en ziel
Onze laatste avond brengen we door in Caviston’s Food Emporium – een restaurant in Glenageary, ook zo’n kustdorpje in de buurt van Dublin. Het eten is een feest voor de zintuigen. Verse vis, dampende kommen chowder, heerlijke krab, supervriendelijke bediening door warme mensen.
Die avond vat het eigenlijk allemaal samen. Ierland, en zeker Maeves Ierland, is een plek die je verwelkomt met open armen. Waar verhalen borrelen in cafés, en waar de nostalgie en kleurrijke karakters uit de boeken van Maeve Binchy nog steeds door de straten waaien.
Als ik de dag nadien op het vliegtuig stap, kijk ik nog één keer om naar die groene heuvels. En ik weet het zeker: ik kom terug. Misschien regent het dan. Misschien waait het stevig. Maar dat maakt me niets uit. Want wie eenmaal met hart en ziel in Ierland is geweest, draagt er altijd een stukje van mee.
In de voetsporen van Karen (en dus van Maeve Binchy!)
Voor bij wie het begint te kriebelen om ook naar Ierland te trekken, naar de roots van Maeve Binchy, hebben we goed nieuws: samen met Reizen Lauwers stelden we een uniek reisprogramma samen dat de hoogtepunten van Karen haar trip combineert met een citytrip in Dublin. Meer info op libelle.be/dublin.
Wist je dat er – naast Dublin – nog 4 prachtige bestemmingen zijn waar we volgend jaar samen naartoe trekken? Van Nederland tot de Noorse fjorden: ontdek hier ons reisaanbod voor 2026!
Binchy-festival
Voor de fans: van 3 tot 5 oktober vindt in Dalkey Castle het literaire festival ‘Echoes’ plaats ter ere van het leven en werk van Maeve Binchy. Meer info op echoes.ie
Eten en drinken
- Finnegan’s, stamkroeg en vast lunchplekje van Maeve Binchy in Dalkey, finnegans.ie
- Guinea Pig, een heerlijk vis-restaurant in Dalkey, guineapigrestaurant.ie
- Johnnie Fox’s Pub & Restaurant, traditioneel Iers restaurant met de Johnnie Fox’s Hooley Show in Glencullen, op zo’n twintig minuutjes ten zuidwesten van Dalkey, johnniefoxs.com
- Bewley’s, theehuis in Dublin waar Maeve Binchy vaak zat te schrijven, bewleysgraftonstreet.com
- Caviston’s Food Emporium, gezellig visrestaurant in het charmante kustplaatsje Glenageary, cavistons.com
Meer inspiratie:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
