Mijn verhaal

"Sinds ik hier opnieuw woon, ben ik 'thuisgekomen'. Dit dorp is altijd in mij blijven zitten"

Meer lezen?

"Mijn dochter veranderde in een hoopje ellende toen haar vriendje haar dumpte. Mijn moederhart brak"

“Ik kon mijn eigen kinderen niet zelf opvoeden, ik had me te schikken naar mijn lot”

"Ik zwaaide de voordeur open en werd bruut opzij geduwd. In de gang stond een man met een bivakmuts en een pistool in zijn hand..."

"Toen collega's foto's van hun kleinkinderen toonden, bleef ik lachen, maar vanbinnen weende ik. Het was mij niet gegund"

"Na het overspel van papa voelde ik me verantwoordelijk voor mama, ík moest zorgen dat ze gelukkig was..."

“Ik hoop dat hij een vrouw tegenkomt die verder durft te kijken dan zijn IQ”

"Een moederhart klopt altijd. Soms moet ik het kwijt, en dan zeg ik dat ik jullie mis, of vraag ik 'kom nog eens langs'"

Mijn verhaal: Hilde startte een rouwgroep voor mensen die een tweelingzus of -broer verloren

“Voor zieke kinderen betekenen mijn lessen vaak het verschil tussen slagen of zitten blijven”

"Ik heb er geen spijt dat ik destijds mijn hart heb gevolgd. Zolang er liefde zou zijn, zou ik me overal ter wereld thuis voelen"

"Toen mijn stagementor merkte dat ik stotter, vroeg hij botweg: ‘Had jij niet beter voor iets gestudeerd waarbij je niet zo veel moet praten?’"

“Genezen kan ik niet, maar de dokters proberen mijn leven zo lang mogelijk te rekken”

"Vorig jaar kreeg ik de diagnose: ARFID. Tranen van geluk rolden over mijn wangen. Eindelijk voelde ik me begrepen"

"In 2010 kwam ik voor het eerst naar België. Oorspronkelijk voor drie maanden, maar ik ben nooit meer teruggekeerd"

"Kiezen voor het onbekende in een vreemd land was niet moeilijk: als je verliefd bent, neemt je hart het over van je brein"

"Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was pas vierenvijftig en moest noodgedwongen op vervroegd pensioen..."

“Het thuisonderwijs putte me helemaal uit, maar mijn zonen eindelijk zien openbloeien, gaf me kracht”

"Waarom haat mijn zoon me zo? Het antwoord zal ik wellicht nooit kennen, en dat doet me meer pijn dan de klappen die hij me gaf"

Mijn verhaal: Eva werd kraamverzorgster nadat ze zelf haar kindje kort voor de geboorte verloor

"Ik haat het dat mijn pijn zo’n impact heeft op mijn gezin. Samen leuke dingen doen gaat gewoon niet meer"

Noella opende een café om haar dove en slechtziende zoon aan een job te helpen

"Na mijn scheiding heb ik gemerkt dat ik veel sterker ben dan ik dacht. Ik zit nu gewoon goed in mijn vel, ook mentaal"

"Toen mijn schoonzus belde, had ze slecht nieuws: het meisje was in haar buik overleden..."

Vicky en Rik kijken uit naar kerst met hun XXL-gezin

"Ik besefte dat mijn ex-vriend me door zijn overspel moest besmet hebben. De grond zakte onder mijn voeten weg. Ik heb gehuild en geroepen"

"De man op wie ik zó verliefd geweest was, was weg. Hij had zelfs nooit bestaan"

"Als ik de baby voelde bewegen en trappen in mijn buik, dacht ik: binnenkort mag je eruit, en dan beginnen we allebei een nieuw leven"