Mijn verhaal

"Ik durf het haast niet te zeggen, maar ik heb nog nooit een echte relatie gehad. Ik ben wel al verliefd geweest, maar het was nooit wederzijds"

"Al die kleine dingen waar je als grootouder van denkt dat je er goed mee doet, zijn voor hem een bron van frustratie"

"Na de dood van mama miste ik het zorgen voor. Dus ik schreef me in voor een zorgopleiding"

"Het leven zelf voelde voor mij nog als een opgave, maar voor de kinderen was ik blij dat mijn poging was mislukt..."

"De verplichtingen van het ‘grotemensenleven’ verstikken Wim. Het leven leiden is bij hem eerder lijden..."

"Ze was negentien, de dochter van zijn bankier. Voor haar heeft hij mij verlaten… Zo'n verschrikkelijk cliché"

“De blauwe plekken vervagen en de scheldwoorden vergeet je, maar op het internet gaat niets verloren”

"De kans dat ik na het aneurysma ooit nog wakker zou worden, was bijzonder klein. Wekenlang lag ik in een diepe coma..."

"Na het overlijden van papa ben ik in één klap volwassen geworden. Ik moést wel zorgen voor mama en mijn zus"

"Dankzij echolocatie kreeg ik als slechtziende weer meer vrijheid én eigenwaarde"

"Mijn vader heb ik nooit gekend, toch ben ik ondersteboven van zijn dood. Ik huil om een vader die nooit naar zijn dochter heeft omgekeken…"

“Toen hij op een dag mijn slaapkamer probeerde binnen te dringen via het dak, was de maat vol”

"Bij de gynaecoloog kreeg ik koudweg te horen: ‘Je hebt endometriose in het laatste stadium, en zult nooit kinderen kunnen krijgen' "

"Nieuwe dingen leren eten is heel stresserend voor mij, maar ik vind het belangrijk dat ik blijf proberen"

"Op mijn diepste slikte ik wel acht pillen per dag, dronk ik ’s avonds drie flessen wijn leeg en sloeg ik nog een handvol slaappillen achterover"

“Ik kon niet meer stappen en plassen. Van een gezonde vrouw veranderde ik plots in een kluizenaar”

"Ik besefte dat ik het niet zou volhouden, heel mijn leven als non. Ik wilde vrijheid, ik wilde kinderen"

“Mama huilde, papa stortte zich op zijn werk. Ons gezin draaide om het zusje dat er niet meer was”

"De ochtend van zijn afscheid koester ik. Hij zei dat hij me graag zag en we dronken nog een tripel samen"

"Omdat ik groeiremmers heb genomen, voelt het alsof ik nooit de vrouw zal zijn die ik had moeten zijn"

“Af en toe word ik aangesproken als oma in plaats van mama. Maar dat mogen ze gerust denken”

"Ik schreef me in voor hormoonyoga, om mijn eierstokken en schildklier te stimuleren. En dat bleek mijn redding te zijn!"

"Ik heb altijd het gevoel gehad dat mama trotser was op mijn zus dan op mij. Wat ik deed of zei was precies ook van minder belang"

"Een Italiaanse ruïne verbouwen was niet onze grote droom, maar kwam wel op het juiste moment op ons pad. Het is nu ons huis, onze thuis"

"Op vakantie heb ik stiekem van het schriftje op de hotelkamer geproefd"

“Mijn dochter zegt het vaak: ‘Toch zalig dat we nu dichter bij elkaar wonen’”

“Soms knijp ik mezelf in de arm. Heb ik het écht zo ver geschopt met mijn basisdiploma?”

"Ik zwaaide de voordeur open en werd bruut opzij geduwd. In de gang stond een man met een bivakmuts en een pistool in zijn hand..."

"Wanneer mijn kleinzoon terug naar zijn mama gaat, denk ik altijd: zal ik hem volgende week nog terugzien?"