Deze vijf lezeressen zijn bewust kinderloos en delen hun verhaal

In onze maatschappij wordt nog vaak verwacht dat je op een zekere leeftijd een gezinnetje sticht. Maar niet iedereen voelt een biologische klok tikken of de drang om nageslacht achter te laten op de wereld. En ook zonder kinderen kan het leven absoluut compleet zijn. Vijf vrouwen vertellen over waarom zij er bewust voor kiezen kinderloos door het leven te gaan.

Bewust kinderloos zijn is een valabele keuze

Bewust de keuze maken over of je kinderen hebt of niet zou vanzelfsprekend moeten zijn. Jammer genoeg zitten heel wat mannen en vrouwen in een situatie waarin ze ongewenst kinderloos (en dus ook kleinkinderloos) zijn en vaak begrijpt de buitenwereld de moeilijkheden hiervan niet. Maar ook bewust kinderloze mensen krijgen te maken met vooroordelen van anderen en hebben soms het gevoel zich te moeten verantwoorden.

Het taboe is misschien minder groot dan vroeger, maar vaak denken buitenstaanders nog wel dat mensen zonder kinderen hier later spijt van zullen krijgen. Nochtans blijkt uit VUB-onderzoek uit 2019 dat zowel mannen als vrouwen er slechts zelden tot zelfs nooit spijt van hebben. Uit resultaten van VUB-onderzoekers in 2018 bleek trouwens dat meer dan 1 op de 10 Belgen tussen 25 en 35 jaar geen kinderen wil. En daar zijn diverse redenen voor. Mieke, Heidi, Iris, Christel en Josephina delen hier hun verhaal.

De ervaringen van vijf bewust kinderloze vrouwen

Mieke (40) geniet van haar vrijheid, waardoor kinderen niet in haar leven passen

Mieke: “Ik heb nooit echt een kinderwens gehad. Ik wilde altijd al andere dingen in het leven en dat gevoel is enkel gegroeid doorheen de jaren. Ook mijn vriend heeft absoluut geen kinderwens. We zijn daar allebei van bij het begin van onze relatie heel duidelijk in geweest. Waren we op dit vlak niet overeengekomen, dan was ik nooit een relatie begonnen met hem. Maar gelukkig zaten we van bij de start op dezelfde lijn.

Er zijn meerdere factoren die bijdragen aan waarom ik bewust kinderloos ben. De voornaamste reden is dat ik geniet van mijn vrijheid om te doen wat ik wil wanneer ik het wil. Ik heb zelf wel twee metekindjes en zie hen heel graag, maar zelf wil ik niet de constante verantwoordelijkheid van een kind. Ik vind daarbij dat we met z’n allen bewuster moeten gaan nadenken over of en hoeveel kinderen we nog op de wereld zetten. We zitten nu al met overbevolking en dat gaat alleen maar erger worden…

Ik vind dat we met z’n allen bewuster moeten gaan nadenken over of en hoeveel kinderen we nog op de wereld zetten

Bovendien kan het als je fulltime werkt vaak niet anders dan dat je kind meer in de opvang zit dan thuis. Dat zou ik niet willen. En minder gaan werken is voor mij ook geen optie, want ik hecht veel belang aan financiële onafhankelijkheid. Het lijkt me daarbij heel moeilijk om nog tijd voor jezelf te hebben als je kinderen hebt. Ik zie vaak dat vrouwen nadat ze kinderen hebben enkel nog als ‘mama’ beschouwd worden en zichzelf daardoor een beetje verliezen. Dat vind ik heel jammer.

In mijn kennissen- en vriendenkring is niemand anders kinderloos en dat zorgt er soms wel voor dat mijn vriend en ik buitenstaanders zijn. Gesprekken gaan dan ook hoofdzakelijk over kinderen en soms heb ik het gevoel dat ik me moet verantwoorden voor mijn keuze. Maar ik vraag toch ook niet aan anderen waarom zij wél kinderen hebben? Mijn vriend moet zich trouwens wel duidelijk minder verantwoorden dan ik. Ik denk dat er op vlak van kinderen dus toch nog steeds meer verwachtingen bij vrouwen liggen.

Ik vraag toch ook niet aan anderen waarom zij wél kinderen hebben?

Tot een tijd geleden kreeg ik van anderen vaak de reactie ‘je zult nog wel van gedachten veranderen’ of ‘dat komt nog wel’, maar sinds ik 40 ben is dat gelukkig gestopt (lacht). Er komt alleszins ook wel steeds meer begrip voor mijn beslissing, merk ik. Sommige vrienden zeggen nu zelfs dat als ze opnieuw konden beginnen, ze toch twee keer zouden nadenken…”

Heidi (48) is bewust kinderloos omwille van haar aandoening

Heidi: “In eerste instantie was ik niet bewust kinderloos. Ik zag het lang zitten om aan kinderen te beginnen, maar dan wel met de juiste persoon. Toen ik jong was, heb ik altijd gedacht dat ik op termijn wel iemand zou vinden. Maar jammer genoeg ben ik ‘mijn prins op het witte paard’ nooit tegengekomen. En op mijn eentje aan kinderen beginnen is nooit een optie geweest door mijn fibromyalgie.

Die chronische pijn en vermoeidheid bepalen mijn leven immers enorm. Als ik mijn dagen actief vul, draag ik daar nadien de gevolgen van en zit ik met erge pijn. Een kind moet zich kunnen uitleven zonder zorgen, maar dat kan ik dus niet bieden. Ik denk trouwens dat mijn aandoening ook deels de reden is dat ik geen partner heb. Mijn opties zijn redelijk beperkt en dat schrikt sommigen af.

het risico fibromyalgie aan iemand door te geven wil ik niet nemen

Doorheen de jaren is kinderloos blijven alleszins wel een bewuste keuze geworden. Over fibromyalgie is nog relatief weinig geweten en dus is het niet zeker of dit erfelijk is. Ik ben er steeds meer over gaan nadenken en het risico dit aan iemand door te geven wil ik niet nemen. Ik weet immers hoe moeilijk het is om ermee te leven. En ik heb dan nog maar een lichte vorm… Met het ouder worden heb ik er trouwens ook nog artrose bij gekregen en dus weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Door mijn werk als opvoedster heb ik wel een tijd kunnen werken met kinderen en daar ben ik heel blij om. Ik ben altijd al graag met kinderen bezig geweest, dus gaf dit werk me veel voldoening. Ook zorgen voor de kinderen van iemand anders kan echt heel waardevol zijn.”

Voor Iris (35) is het simpel: ze heeft gewoon geen behoefte aan kinderen

Iris: “Ik heb nooit de behoefte gehad om aan kinderen te beginnen. Vaak wordt er gedacht dat er heel wat redenen zijn voor mijn keuze om bewust kinderloos te blijven, maar bij mij is het simpel: ik wil er gewoon geen. Niet omdat ik niet zonder mijn vrijheid kan of omwille van de kosten, maar gewoonweg omdat ik de behoefte niet heb en ook dat is een valabele reden.

Het is wel zo dat ik sowieso met veel andere dingen bezig ben, waardoor ik weinig tijd zou hebben voor een kind. Ik zie om eerlijk te zijn niet goed hoe de opvoeding van een kind in mijn leven zou passen. Natuurlijk valt daar wel een mouw aan te passen als je écht een kinderwens hebt, maar die heb ik dus niet. Begrijp me niet verkeerd: ik hou wel van kinderen en ga graag met ze om, maar daarvoor hoef ik er zelf geen te maken.

Een belangrijke voorwaarde voor een potentiële partner is dat die geen kinderen wilt of heeft

Momenteel heb ik geen relatie, maar een belangrijke voorwaarde voor een potentiële partner is alleszins dat die geen kinderen wilt of heeft. Anders zou de relatie gewoon niet werken. Van andere mensen hoor ik soms dat ze aan kinderen denken om niet alleen achter te blijven op de wereld. Maar dat is volgens mij geen goede reden om voor kinderen te gaan. Integendeel, nakomelingen hebben en dus iemand ‘achterlaten’ op de wereld, zie ik juist als een grote bron van zorgen. En het is toch fijner om door het leven te gaan zonder al die zorgen, vind ik.”

Christel (57) is kinderloos én single, maar is gelukkig met de rust en het gezelschap van haar huisdieren

Christel: “Mijn ex-man had al twee kinderen uit een vorige relatie waardoor ik een voorsmaakje kreeg van hoe het leven loopt als je kinderen hebt. Toen ik zag hoeveel zorgen, kosten en problemen kinderen je kunnen bezorgen, heb ik beslist dat dit niets voor mij is. Ik heb er nooit nog over getwijfeld en hoe ouder ik word, hoe meer ik zie dat dit de juiste beslissing was. Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.

Zelf hou ik ervan geen verplichtingen te hebben. Toen al mijn vrienden tussen de luiers zaten, ging ik nog altijd duchtig uit. Ik heb zoveel plezier gemaakt en dat pakken ze me niet meer af! Ook vandaag geniet ik nog heel erg van de vrijheid en mijn ‘me-time’. Rustig een boek lezen, chillen in de zetel na een lange werkdag, niet extra vroeg moeten opstaan om kinderen klaar te maken voor school, geen druk om op een bepaald uur te eten… Ik leef als God in Frankrijk!

Als ik me in de watten wil leggen, doe ik dat gewoon. Met kinderen zou dat me niet lukken.

Als alleenstaande kinderen hebben in deze tijden is daarbij enorm duur. Ik hoef mezelf op financieel en materieel vlak nu tenminste niet op de tweede plek te zetten. Als ik me in de watten wil leggen, doe ik dat gewoon. Met kinderen zou me dat niet lukken. Voor sommigen zal dat misschien egoïstisch klinken, maar waarom zou ik het mezelf moeilijk maken? Ik ben oprecht gelukkig en dat is het belangrijkste.

Aangezien ik ook geen partner heb, vragen sommige mensen me weleens of ik geen angst heb om alleen te zijn op ‘mijn oude dag’, maar die heb ik niet. Er zijn trouwens zoveel ouders die hun kinderen (bijna) niet meer zien, ik zie het genoeg rondom mij. Dus al bij al blijven die mensen ook alleen achter, maar dan wél met het verdriet. Ik voel me niet eenzaam en de rust bevalt me prima. Ook het feit dat ik nooit kleinkinderen zal hebben, vind ik niet erg. Ik hoef dan tenminste niet te babysitten en kan gewoon gaan en staan waar ik wil. Trouwens, ik ben niet volledig alleen: ik heb twee chihuahua’s en twee poezen en die zijn heel goed gezelschap.”

Josephina (40) ziet zichzelf niet in een moederrol door haar verleden

Josephina: “Als ik aan iemand vertel dat ik bewust kinderloos ben, wordt er vaak gedacht dat het om de vrijheid gaat. Maar eigenlijk heb ik gewoon heel weinig affiniteit met kinderen, om eerlijk te zijn vind ik ze zelfs vaak vervelend. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik kinderen wilde en zie mezelf niet in een moederrol. Die ‘rammelende’ eierstokken, zoals met dat vaak zegt, heb ik nooit ervaren.

Meestal komen er na die uitleg ook geen verdere vragen meer van anderen. Maar in werkelijkheid is wat ik hen vertel slechts een deel van de waarheid. Wat ik er nooit bij vertel is dat het toch iets complexer is. In mijn verleden zijn er enkele zaken gebeurd, waar ik liever niet dieper op in ga, die toch een spoor hebben achtergelaten. Ik noem het zelf liever geen trauma, maar enkele gebeurtenissen hebben wel mijn kijk op het leven beïnvloed. Daardoor heb ik niet enkel geen kinderwens, maar wil ik ook niet trouwen of samenwonen met een partner.

Ik heb niet enkel geen kinderwens, maar wil ook niet trouwen of samenwonen met een partner

Langdurige relaties zijn tot nu toe dus ook niet evident geweest voor mij, want na een tijd willen de meesten toch verdere stappen zetten. Ik weet dus ook niet of ik bijvoorbeeld wél een kinderwens zou krijgen als ik getrouwd zou zijn en een leven opbouw met iemand. Want in dat stadium ben ik – bewust door mijn eigen keuzes – nog nooit geraakt. Momenteel heb ik wel een partner met twee tienerkinderen. Ik spendeer graag tijd met hen, maar toch word ik niet graag ‘plusmama’ genoemd. Ik zie mezelf eerder als een vriend voor hen.

Soms ben ik weleens bang dat ik ooit spijt zal krijgen van mijn keuzes. Ik sprak zo onlangs nog met een dame van 55 die altijd bewust kinderloos was, maar in die fase van haar leven toch spijt begon te krijgen. Ik hoop dat dit bij mij niet het geval zal zijn. Maar als dat toch gebeurt, zal ik er maar mee moeten omgaan. Want dat er geen kinderen meer zullen komen, daar ben ik zeer zeker van.”

Lees ook deze artikels over kinderwens:

• Bijzondere kerstwens: Charelle kijkt uit naar een adoptiekindje
• Mijn verhaal: Hannelore heeft er plots spijt van dat ze geen kinderen heeft
• Mijn verhaal: Karlijn wilde lang geen kinderen, uit angst net als haar eigen moeder te worden

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!