Mijn verhaal

"Het leven zelf voelde voor mij nog als een opgave, maar voor de kinderen was ik blij dat mijn poging was mislukt..."

"De verplichtingen van het ‘grotemensenleven’ verstikken Wim. Het leven leiden is bij hem eerder lijden..."

"Ze was negentien, de dochter van zijn bankier. Voor haar heeft hij mij verlaten… Zo'n verschrikkelijk cliché"

"De kans dat ik na het aneurysma ooit nog wakker zou worden, was bijzonder klein. Wekenlang lag ik in een diepe coma..."

"Dankzij echolocatie kreeg ik als slechtziende weer meer vrijheid én eigenwaarde"

"Mijn vader heb ik nooit gekend, toch ben ik ondersteboven van zijn dood. Ik huil om een vader die nooit naar zijn dochter heeft omgekeken…"

"Bij de gynaecoloog kreeg ik koudweg te horen: ‘Je hebt endometriose in het laatste stadium, en zult nooit kinderen kunnen krijgen' "

"Op mijn diepste slikte ik wel acht pillen per dag, dronk ik ’s avonds drie flessen wijn leeg en sloeg ik nog een handvol slaappillen achterover"

"Dat Glen en ik elkaar, veertig jaar na die vakantieliefde, zouden terugvinden, had ik nooit durven te dromen"

"De ochtend van zijn afscheid koester ik. Hij zei dat hij me graag zag en we dronken nog een tripel samen"

"Waarom haat mijn zoon me zo? Het antwoord zal ik wellicht nooit kennen, en dat doet me meer pijn dan de klappen die hij me gaf"

"Een Italiaanse ruïne verbouwen was niet onze grote droom, maar kwam wel op het juiste moment op ons pad. Het is nu ons huis, onze thuis"

“Het is zwaar om te beseffen dat ik altijd maar een paar honden kan redden. De rest gaat de dood tegemoet”

"Op Facebook las ik voor het eerst over infantiele anorexia. Ik kon alleen maar denken: dat is het, dat heeft Lotte!"

"Na het overspel van papa voelde ik me verantwoordelijk voor mama, ík moest zorgen dat ze gelukkig was..."

"Toen mijn stagementor merkte dat ik stotter, vroeg hij botweg: ‘Had jij niet beter voor iets gestudeerd waarbij je niet zo veel moet praten?’"

"Vorig jaar kreeg ik de diagnose: ARFID. Tranen van geluk rolden over mijn wangen. Eindelijk voelde ik me begrepen"

"Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was pas vierenvijftig en moest noodgedwongen op vervroegd pensioen..."

"Ik haat het dat mijn pijn zo’n impact heeft op mijn gezin. Samen leuke dingen doen gaat gewoon niet meer"

"Ik zwaaide de voordeur open en werd bruut opzij geduwd. In de gang stond een man met een bivakmuts en een pistool in zijn hand..."

“Zelfs op mijn trouwdag durfde ik niet in de spiegel te kijken”

"Ik dronk niet dagelijks en er zat geen patroon in. Toch was ik verslaafd. Het glas werd een fles"

"Sinds ik hier opnieuw woon, ben ik 'thuisgekomen'. Dit dorp is altijd in mij blijven zitten"

"Ik was zo bang dat ik niet zou deugen als moeder. Omdat ik zelf nooit liefde en zorg had gekregen"

“Onlangs hebben mijn man en ik opnieuw gedanst. Op één tegel, Albert schuifelend op één been. Dat was heel emotioneel”

"Mijn psycholoog vertelde me over EMDR-therapie, waarbij je aan de hand van oogbewegingen slechte herinneringen zou kunnen counteren"

“De beslissing nemen om terug naar België te komen was moeilijk, maar ik gunde onze kinderen een echte thuis”

“Wat had mijn vrouw nog voor ogen met onze zoontjes? Ik had geen flauw benul”

"Sinds mijn ongeval breekt het angstzweet me uit als ik nog maar aan autorijden dénk..."

"Inmiddels zijn we lichamelijk zo van elkaar vervreemd dat ik niet meer weet hoe hij aanvoelt. Ik weet niet meer hoe hij ruikt, hoe zijn lippen smaken..."

“Het was niet de eerste keer dat ik een gebroken hart had, maar wél dat ik mijn ex nog elke dag tegenkwam op de werkvloer”

"Wat wilde ik zélf? Was dit míjn professionele pad, of probeerde ik een kopie van mijn vader te zijn?"

"Ik stuurde via WhatsApp foto’s van mezelf door naar een plastisch chirurg in Istanbul. ‘Jij hebt duidelijk lipoedeem’, kreeg ik te horen"

“We kunnen Charlotte niet langer dan een halfuur alleen laten. Ze heeft bij alles hulp nodig, en dat al vierentwintig jaar lang”

"Ik dacht dat mijn braakfobie wel zou beteren, maar de laatste jaren gaat mijn angst veel verder dan enkel het overgeven"

"De helse pijnen van fibromyalgie wens ik zelfs mijn vijand niet toe. Dat mijn zoon er zo van afziet, vind ik vreselijk"

"In de woonkamer hangt nog altijd een huwelijksfoto van mijn ex-schoondochter en mijn zoon. Ik kan - en wil - hem niet weghalen"