Mijn verhaal

Mijn verhaal: Lydia kreeg op haar 55ste haar eerste relatie

"Ik werk aan mezelf, maar het helpt niet dat elk bezoek aan mijn ouders me weer klein, kwetsbaar en onbenullig doet voelen"

"Ik dacht dat mijn braakfobie wel zou beteren, maar de laatste jaren gaat mijn angst veel verder dan enkel het overgeven"

"Ik verwachtte een terugbetaling, maar toen ik de brief opende, zag ik dat we 229.080,81 euro moesten betálen. Ik knipperde even met mijn ogen"

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

"Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel"

"Het is dankzij onze opvoeding dat Flor nu zo'n goede hulphond is. En dat maakt ons fier"

“Ik ben niet verlegen of asociaal, maar ik slaag er gewoon niet in om een duurzame band op te bouwen met iemand"

"Zelfs al zeggen de dokters en mijn man Joris dat ik twee keer een slecht lotje heb getrokken, dat ik brute pech heb gehad, toch voel ik me geregeld nog schuldig"

"Armoede draait om geld, ja. Maar het draait nog veel meer om het sociale isolement dat het met zich meebrengt"

"Als het koud is, als ik poets, als ik stress heb, als ik eet: altijd weer speelt die eczeem op. Wie kan er ooit met iemand zoals ik samenleven?"

"Omdat we allebei onze man zijn verloren, snappen we elkaars verdriet. We hebben niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen"

“Ik had al zó veel jaren ervaring in mijn job, en toch begon ik aan mezelf te twijfelen"

"Ik heb alles in de weegschaal gelegd: zijn bedrog, maar ook de liefde tussen ons. Ik zou hem moeten verlaten, maar dat wilde ik niet"

"Na mijn scheiding kwam ik opnieuw in contact met Hans, mijn jeugdliefde. En het was meteen weer raak. Al die jaren had hij op mij gewacht…"

"Opgelicht worden door een internetliefde... Ik dacht altijd dat zoiets me nooit zou overkomen. Maar liefde maakt blind, dat is wel duidelijk"

"Toen mama de straat wilde oversteken, werd ze aangereden. Twee auto's hebben haar aangereden en allebei reden ze gewoon weg..."

"Na de scheiding werd ik overvallen door paniek toen ik zag hoe slecht ik er financieel voor stond. Ik had amper pensioen opgebouwd"

"Door mijn stiefdochter te adopteren, wilde ik haar laten zien dat ik geen onderscheid maak tussen haar en mijn eigen kinderen"

"Kort na onze scheiding woonde hij al samen met iemand anders. En die 'iemand anders' bleek mijn eigen zus te zijn!"

"Ik kon niet stoppen met huilen en beefde over mijn hele lichaam. Het verdict was snel duidelijk: ik had een zware burn-out"

"Op mijn 31ste ontdekte ik dat ik autisme heb. Die dag is mijn leven pas écht begonnen"

“Als de dochters van mijn vriend even met hun vingertjes knippen, springt papa al recht. Ook op momenten dat wij met z'n tweeën zijn”

"We deelden al veertien jaar lief en leed. En dan vertelde Filip dat hij verliefd was op een andere vrouw en bij me wegging"

"Na al die jaren heb ik spijt dat ik destijds geen kinderen wou. Nu knaagt het enorm en krijg ik het niet goed weggedrukt"

"Een groepje van vijf jongeren slingerde verwensingen naar mijn zoon: ‘Homo, janet’. Vlak erna werd hij aangevallen"

"Als de liefde op is, ga je uit elkaar. Maar als je niet meer verder wilt met je schizofrene man, liggen de kaarten blijkbaar anders"

"Al jaren vecht ik, maar mijn ziekte wint altijd. Ik leef met de handrem op en daar kan ik me maar moeilijk bij neerleggen..."

"Na de dood van mijn ex was ik wekenlang van slag. Had ik wel recht op mijn verdriet?"

"Afscheid nemen van een pasgeboren kindje is zo’n belangrijk moment, niet alleen voor de ouders maar ook voor de omgeving"

"Soms denk ik dat ik eerder bij Bruno had moeten weggaan, want het heeft ons allebei doen inzien en koesteren wat we hebben"

“Het is ongelooflijk met welke geheimen mensen rondlopen, en hoeveel deugd het hen doet dat er iemand luistert"

“Tantra heeft een ander mens van me gemaakt. Ik straal weer vrouwelijkheid uit en draag weer mooie kleren”

"In het verleden zijn er dingen gebeurd die een spoor hebben achtergelaten, waardoor ik nu geen kinderwens heb"

"Tussen mij en mijn broer stond een onzichtbare muur, opgetrokken door de scheiding van onze ouders. De afstand groeide met de jaren"

"Mijn hart bloedt als ik eraan denk dat ik mijn kleinkinderen niet zie opgroeien, niet weet op wie ze lijken..."

“Zo’n aanval voelt als de ergste voedselvergiftiging. Heel mijn lichaam schreeuwt dan: dat eten moet eruit”

"De impact van Noahs ziekteproces is enorm. Steeds als een oplossing in zicht is, duikt er een ander probleem op..."

"Na de dood van mama miste ik het zorgen voor. Dus ik schreef me in voor een zorgopleiding"

"Het leven zelf voelde voor mij nog als een opgave, maar voor de kinderen was ik blij dat mijn poging was mislukt..."

"De verplichtingen van het ‘grotemensenleven’ verstikken Wim. Het leven leiden is bij hem eerder lijden..."

"Ze was negentien, de dochter van zijn bankier. Voor haar heeft hij mij verlaten… Zo'n verschrikkelijk cliché"

"De kans dat ik na het aneurysma ooit nog wakker zou worden, was bijzonder klein. Wekenlang lag ik in een diepe coma..."

"Dankzij echolocatie kreeg ik als slechtziende weer meer vrijheid én eigenwaarde"

"Mijn vader heb ik nooit gekend, toch ben ik ondersteboven van zijn dood. Ik huil om een vader die nooit naar zijn dochter heeft omgekeken…"

"Bij de gynaecoloog kreeg ik koudweg te horen: ‘Je hebt endometriose in het laatste stadium, en zult nooit kinderen kunnen krijgen' "

"Op mijn diepste slikte ik wel acht pillen per dag, dronk ik ’s avonds drie flessen wijn leeg en sloeg ik nog een handvol slaappillen achterover"

"Dat Glen en ik elkaar, veertig jaar na die vakantieliefde, zouden terugvinden, had ik nooit durven te dromen"