Mijn verhaal

"Ik zwaaide de voordeur open en werd bruut opzij geduwd. In de gang stond een man met een bivakmuts en een pistool in zijn hand..."

“Zelfs op mijn trouwdag durfde ik niet in de spiegel te kijken”

"Ik dronk niet dagelijks en er zat geen patroon in. Toch was ik verslaafd. Het glas werd een fles"

"Sinds ik hier opnieuw woon, ben ik 'thuisgekomen'. Dit dorp is altijd in mij blijven zitten"

“Het is zwaar om te beseffen dat ik altijd maar een paar honden kan redden. De rest gaat de dood tegemoet”

"Mijn dochter veranderde in een hoopje ellende toen haar vriendje haar dumpte. Mijn moederhart brak"

"Toen collega's foto's van hun kleinkinderen toonden, bleef ik lachen, maar vanbinnen weende ik. Het was mij niet gegund"

"Na het overspel van papa voelde ik me verantwoordelijk voor mama, ík moest zorgen dat ze gelukkig was..."

"Toen mijn stagementor merkte dat ik stotter, vroeg hij botweg: ‘Had jij niet beter voor iets gestudeerd waarbij je niet zo veel moet praten?’"

"Vorig jaar kreeg ik de diagnose: ARFID. Tranen van geluk rolden over mijn wangen. Eindelijk voelde ik me begrepen"

"Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was pas vierenvijftig en moest noodgedwongen op vervroegd pensioen..."

"Waarom haat mijn zoon me zo? Het antwoord zal ik wellicht nooit kennen, en dat doet me meer pijn dan de klappen die hij me gaf"

"Ik haat het dat mijn pijn zo’n impact heeft op mijn gezin. Samen leuke dingen doen gaat gewoon niet meer"

"Toen mijn schoonzus belde, had ze slecht nieuws: het meisje was in haar buik overleden..."

“We kunnen Charlotte niet langer dan een halfuur alleen laten. Ze heeft bij alles hulp nodig, en dat al vierentwintig jaar lang”

"Ik besefte dat mijn ex-vriend me door zijn overspel moest besmet hebben. De grond zakte onder mijn voeten weg. Ik heb gehuild en geroepen"

"De man op wie ik zó verliefd geweest was, was weg. Hij had zelfs nooit bestaan"

"Als ik de baby voelde bewegen en trappen in mijn buik, dacht ik: binnenkort mag je eruit, en dan beginnen we allebei een nieuw leven"

"We wisten dat we onszelf moesten beschermen, we moesten onze cocaïneverslaafde zoon op straat zetten..."

Mijn verhaal: Lydia kreeg op haar 55ste haar eerste relatie

"Ik werk aan mezelf, maar het helpt niet dat elk bezoek aan mijn ouders me weer klein, kwetsbaar en onbenullig doet voelen"

"Ik dacht dat mijn braakfobie wel zou beteren, maar de laatste jaren gaat mijn angst veel verder dan enkel het overgeven"

"Ik verwachtte een terugbetaling, maar toen ik de brief opende, zag ik dat we 229.080,81 euro moesten betálen. Ik knipperde even met mijn ogen"

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

"Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel"

"Het is dankzij onze opvoeding dat Flor nu zo'n goede hulphond is. En dat maakt ons fier"

“Ik ben niet verlegen of asociaal, maar ik slaag er gewoon niet in om een duurzame band op te bouwen met iemand"

"Zelfs al zeggen de dokters en mijn man Joris dat ik twee keer een slecht lotje heb getrokken, dat ik brute pech heb gehad, toch voel ik me geregeld nog schuldig"

"Armoede draait om geld, ja. Maar het draait nog veel meer om het sociale isolement dat het met zich meebrengt"

"Als het koud is, als ik poets, als ik stress heb, als ik eet: altijd weer speelt die eczeem op. Wie kan er ooit met iemand zoals ik samenleven?"

"Omdat we allebei onze man zijn verloren, snappen we elkaars verdriet. We hebben niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen"

“Ik had al zó veel jaren ervaring in mijn job, en toch begon ik aan mezelf te twijfelen"

"Ik heb alles in de weegschaal gelegd: zijn bedrog, maar ook de liefde tussen ons. Ik zou hem moeten verlaten, maar dat wilde ik niet"

"Na mijn scheiding kwam ik opnieuw in contact met Hans, mijn jeugdliefde. En het was meteen weer raak. Al die jaren had hij op mij gewacht…"

"Na de dood van mama miste ik het zorgen voor. Dus ik schreef me in voor een zorgopleiding"

"Het leven zelf voelde voor mij nog als een opgave, maar voor de kinderen was ik blij dat mijn poging was mislukt..."

"Opgelicht worden door een internetliefde... Ik dacht altijd dat zoiets me nooit zou overkomen. Maar liefde maakt blind, dat is wel duidelijk"

"Toen mama de straat wilde oversteken, werd ze aangereden. Twee auto's hebben haar aangereden en allebei reden ze gewoon weg..."

"Na de scheiding werd ik overvallen door paniek toen ik zag hoe slecht ik er financieel voor stond. Ik had amper pensioen opgebouwd"

"Door mijn stiefdochter te adopteren, wilde ik haar laten zien dat ik geen onderscheid maak tussen haar en mijn eigen kinderen"

"Kort na onze scheiding woonde hij al samen met iemand anders. En die 'iemand anders' bleek mijn eigen zus te zijn!"

"Ik kon niet stoppen met huilen en beefde over mijn hele lichaam. Het verdict was snel duidelijk: ik had een zware burn-out"

"Op mijn 31ste ontdekte ik dat ik autisme heb. Die dag is mijn leven pas écht begonnen"

“Als de dochters van mijn vriend even met hun vingertjes knippen, springt papa al recht. Ook op momenten dat wij met z'n tweeën zijn”

"We deelden al veertien jaar lief en leed. En dan vertelde Filip dat hij verliefd was op een andere vrouw en bij me wegging"

"Na al die jaren heb ik spijt dat ik destijds geen kinderen wou. Nu knaagt het enorm en krijg ik het niet goed weggedrukt"

"Een groepje van vijf jongeren slingerde verwensingen naar mijn zoon: ‘Homo, janet’. Vlak erna werd hij aangevallen"