openhartig

"Op mijn 31ste ontdekte ik dat ik autisme heb. Die dag is mijn leven pas écht begonnen"

“Als de dochters van mijn vriend even met hun vingertjes knippen, springt papa al recht. Ook op momenten dat wij met z'n tweeën zijn”

"We deelden al veertien jaar lief en leed. En dan vertelde Filip dat hij verliefd was op een andere vrouw en bij me wegging"

"Toen mijn schoonzus belde, had ze slecht nieuws: het meisje was in haar buik overleden..."

"Mama kan zelf geen verklaring vinden voor haar verzamelwoede. Ze ziet het ook niet als een probleem en net dat baart mij zorgen..."

"Na al die jaren heb ik spijt dat ik destijds geen kinderen wou. Nu knaagt het enorm en krijg ik het niet goed weggedrukt"

"Als de liefde op is, ga je uit elkaar. Maar als je niet meer verder wilt met je schizofrene man, liggen de kaarten blijkbaar anders"

"Al jaren vecht ik, maar mijn ziekte wint altijd. Ik leef met de handrem op en daar kan ik me maar moeilijk bij neerleggen..."

"Hoeveel avonden had mijn man in zijn bureau zitten mailen met die Suzanne terwijl ik dacht dat hij aan het werk was..."

"48 jaar geleden verloren we ons pasgeboren zoontje. Toen werd daar niet over gesproken, je moest vooruit en doordoen"

"Tussen mij en mijn broer stond een onzichtbare muur, opgetrokken door de scheiding van onze ouders. De afstand groeide met de jaren"

"Er is die wil om te vechten, om te leren leven met mijn eetprobleem en weer beter te worden. Maar ik voel me onzeker over alles..."

"Mijn hart bloedt als ik eraan denk dat ik mijn kleinkinderen niet zie opgroeien, niet weet op wie ze lijken..."

"POTS is een zeldzame ziekte. We waren opgelucht dat we een diagnose kregen, maar de prognoses zijn niet geweldig..."

"Ik stelde mijn veto: hij moest zich professioneel laten helpen, anders zou ons gezin eraan kapotgaan"

"Het leven zelf voelde voor mij nog als een opgave, maar voor de kinderen was ik blij dat mijn poging was mislukt..."

"De kans dat ik na het aneurysma ooit nog wakker zou worden, was bijzonder klein. Wekenlang lag ik in een diepe coma..."

"Dankzij echolocatie kreeg ik als slechtziende weer meer vrijheid én eigenwaarde"

"Mijn vader heb ik nooit gekend, toch ben ik ondersteboven van zijn dood. Ik huil om een vader die nooit naar zijn dochter heeft omgekeken…"

"Het leven is hier eenvoudiger, met minder prikkels. En dat geeft me rust. Ik loop hier steeds vaker met een brede glimlach rond"

"Ik ben nu vijf jaar nuchter, maar ik blijf mijn leven lang alcoholist... Het verlangen naar een glas verdwijnt niet zomaar"

"Een Italiaanse ruïne verbouwen was niet onze grote droom, maar kwam wel op het juiste moment op ons pad. Het is nu ons huis, onze thuis"

"Die ene collega verziekte de sfeer op de hele werkvloer. Hij begon mij te viseren en maakte me zwart bij mijn baas"

"Op Facebook las ik voor het eerst over infantiele anorexia. Ik kon alleen maar denken: dat is het, dat heeft Lotte!"

"Na het overspel van papa voelde ik me verantwoordelijk voor mama, ík moest zorgen dat ze gelukkig was..."

"Toen mijn stagementor merkte dat ik stotter, vroeg hij botweg: ‘Had jij niet beter voor iets gestudeerd waarbij je niet zo veel moet praten?’"

"Vorig jaar kreeg ik de diagnose: ARFID. Tranen van geluk rolden over mijn wangen. Eindelijk voelde ik me begrepen"

"Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik was pas vierenvijftig en moest noodgedwongen op vervroegd pensioen..."

"Mijn verstand zegt nee, hij is gewoon een van de vele oplichters. Ik zou zo graag willen dat die man écht is"

"Ik haat het dat mijn pijn zo’n impact heeft op mijn gezin. Samen leuke dingen doen gaat gewoon niet meer"

"Ik zwaaide de voordeur open en werd bruut opzij geduwd. In de gang stond een man met een bivakmuts en een pistool in zijn hand..."

"Ik ben al meer dan dertig jaar single, maar ik heb vriendinnen die eenzamer zijn in hun huwelijk dan ik zonder man"

"Ik dronk niet dagelijks en er zat geen patroon in. Toch was ik verslaafd. Het glas werd een fles"

"Sinds ik hier opnieuw woon, ben ik 'thuisgekomen'. Dit dorp is altijd in mij blijven zitten"

"Vernemen dat mijn vader eigenlijk mijn vader niet was, heeft mij gebroken. Ik weet niet meer wie ik ben"

"Ik was zo bang dat ik niet zou deugen als moeder. Omdat ik zelf nooit liefde en zorg had gekregen"

"Sinds mijn ongeval breekt het angstzweet me uit als ik nog maar aan autorijden dénk..."