openhartig

"Ook al wonen we apart, we doen en beslissen zóveel dingen samen. En elkaar niet elke dag zien, geeft nog een extra verlangen"

"Ik hoorde in de fleur van mijn leven te zitten, maar in plaats daarvan bleek ik chronisch vermoeid en moest ik leren leven met spier- en gewrichtspijnen"

"Ik ben geschrokken van Felix’ diagnose, maar anderzijds verklaart het zoveel"

"Zelfs al zeggen de dokters en mijn man Joris dat ik twee keer een slecht lotje heb getrokken, dat ik brute pech heb gehad, toch voel ik me geregeld nog schuldig"

"Als het koud is, als ik poets, als ik stress heb, als ik eet: altijd weer speelt die eczeem op. Wie kan er ooit met iemand zoals ik samenleven?"

"Ik heb alles in de weegschaal gelegd: zijn bedrog, maar ook de liefde tussen ons. Ik zou hem moeten verlaten, maar dat wilde ik niet"

"Wat op dat moment de beste beslissing van mijn leven leek, voelt nu soms aan als één grote vergissing"

"Na mijn scheiding kwam ik opnieuw in contact met Hans, mijn jeugdliefde. En het was meteen weer raak. Al die jaren had hij op mij gewacht…"

"Opgelicht worden door een internetliefde... Ik dacht altijd dat zoiets me nooit zou overkomen. Maar liefde maakt blind, dat is wel duidelijk"

"De uitleg? Herstructurering en automatisering. Nog geen halfuur later stonden we met een stuk of acht mensen op de parking"

"Toen mama de straat wilde oversteken, werd ze aangereden. Twee auto's hebben haar aangereden en allebei reden ze gewoon weg..."

"Na de scheiding werd ik overvallen door paniek toen ik zag hoe slecht ik er financieel voor stond. Ik had amper pensioen opgebouwd"

"Door mijn stiefdochter te adopteren, wilde ik haar laten zien dat ik geen onderscheid maak tussen haar en mijn eigen kinderen"

"Kort na onze scheiding woonde hij al samen met iemand anders. En die 'iemand anders' bleek mijn eigen zus te zijn!"

"Ik kon niet stoppen met huilen en beefde over mijn hele lichaam. Het verdict was snel duidelijk: ik had een zware burn-out"

"Op mijn 31ste ontdekte ik dat ik autisme heb. Die dag is mijn leven pas écht begonnen"

“Als de dochters van mijn vriend even met hun vingertjes knippen, springt papa al recht. Ook op momenten dat wij met z'n tweeën zijn”

"We deelden al veertien jaar lief en leed. En dan vertelde Filip dat hij verliefd was op een andere vrouw en bij me wegging"

"Mama kan zelf geen verklaring vinden voor haar verzamelwoede. Ze ziet het ook niet als een probleem en net dat baart mij zorgen..."

"Na al die jaren heb ik spijt dat ik destijds geen kinderen wou. Nu knaagt het enorm en krijg ik het niet goed weggedrukt"

"Als de liefde op is, ga je uit elkaar. Maar als je niet meer verder wilt met je schizofrene man, liggen de kaarten blijkbaar anders"

"Al jaren vecht ik, maar mijn ziekte wint altijd. Ik leef met de handrem op en daar kan ik me maar moeilijk bij neerleggen..."

"Hoeveel avonden had mijn man in zijn bureau zitten mailen met die Suzanne terwijl ik dacht dat hij aan het werk was..."

"48 jaar geleden verloren we ons pasgeboren zoontje. Toen werd daar niet over gesproken, je moest vooruit en doordoen"

"Tussen mij en mijn broer stond een onzichtbare muur, opgetrokken door de scheiding van onze ouders. De afstand groeide met de jaren"

"Er is die wil om te vechten, om te leren leven met mijn eetprobleem en weer beter te worden. Maar ik voel me onzeker over alles..."

"Mijn hart bloedt als ik eraan denk dat ik mijn kleinkinderen niet zie opgroeien, niet weet op wie ze lijken..."

"POTS is een zeldzame ziekte. We waren opgelucht dat we een diagnose kregen, maar de prognoses zijn niet geweldig..."

"Ik stelde mijn veto: hij moest zich professioneel laten helpen, anders zou ons gezin eraan kapotgaan"

"Het leven zelf voelde voor mij nog als een opgave, maar voor de kinderen was ik blij dat mijn poging was mislukt..."

"De kans dat ik na het aneurysma ooit nog wakker zou worden, was bijzonder klein. Wekenlang lag ik in een diepe coma..."

"Dankzij echolocatie kreeg ik als slechtziende weer meer vrijheid én eigenwaarde"

"Mijn vader heb ik nooit gekend, toch ben ik ondersteboven van zijn dood. Ik huil om een vader die nooit naar zijn dochter heeft omgekeken…"

"Het leven is hier eenvoudiger, met minder prikkels. En dat geeft me rust. Ik loop hier steeds vaker met een brede glimlach rond"

"Ik ben nu vijf jaar nuchter, maar ik blijf mijn leven lang alcoholist... Het verlangen naar een glas verdwijnt niet zomaar"

"Een Italiaanse ruïne verbouwen was niet onze grote droom, maar kwam wel op het juiste moment op ons pad. Het is nu ons huis, onze thuis"

"Die ene collega verziekte de sfeer op de hele werkvloer. Hij begon mij te viseren en maakte me zwart bij mijn baas"

"Op Facebook las ik voor het eerst over infantiele anorexia. Ik kon alleen maar denken: dat is het, dat heeft Lotte!"